امام باقر صلوات الله علیه فرمودند :
هر کس در روز عاشورا حسین بن علی علیهما السلام را زیارت کند
در حالی که گریان است خدارا ملاقات خواهد کرد با ثواب دو هزار حج و دو هزار عمره و دو هزار غزوه حج و عمره و غزوه کسی که با رسول الله و ائمه راشدین صلوات الله علیهم حج و عمره و جهاد کرده باشند

میگوید عرض کردم فدایتان شوم

کسی که دور است و امکان رفتن به کربلا را ندارد برای او چه پاداشیست؟

حضرت فرمودند

اگر این چنین است به صحرا برود و یا بر سطحی مرتفع بالا برود و به سمت اباعبد الله سلام بفرستد

و بسیار لعن بر قاتل حضرت کند

وبعد آن دو رکعت نماز بخواند

و این کار را وسط روز قبل از زوال خورشید انجام دهد

سپس برای حضرت حسین ندبه و گریه کند

و در خانه اش اگر خوف ندارد جزع و ندبه برای حضرت بر پا کند

و به یکدیگر تسلیت دهند

من برای آنها ضامن همه این ثواب ها هستم بر عهده خدا

حضرت دوباره میفرمایند من زعیم و ضامنم که اگر چنین کند ثواب زائر اباعبد الله در روز عاشورا برای اوست

حضرت فرمودند در ملاقات هم بگویید عظم الله اجورکم بمصابنا الحسین علیه السلام و جعلنا و ایاکم من الطالبین بثاره مع ولیه الامام  المهدی  من آل محمد علیهم السلام

همان توصیه امام رضا در مورد نحوست این روز رو حضرت میفرمایند که تبرک نکنید امروز را خرید برای سال و ذخیره نکنید و محزون و مغموم باشید که مطالعه کنید

در ادامه صالح بن عقبه و سیف بن عمیره میگویند علقمه بن محمد حضرمی میگوید به امام باقر علیه السلام عرض کردم

دعایی مرا یاد دهید که در این روز بخوانم چه وقتی حضرت اباعبد الله الحسین را از نزدیک زیارت میکنم چه وقتی حضرت را از دور زیارت میکنم

که حضرت میفرمایند بعد اشاره و سلام به اباعبد الله و خواند دو رکعت نماز و اشاره به حضرت و سلام و تکبیر این دعا را میخوانی که این دعای ملائکه ای هست که

زائر حضرتند و خداوند هزار هزار درجه برای تو مینویسد

و مانند کسی خواهی بود که با حضرت شهید شده

و برایش ثواب زیارت همه انبیاء و رسولان و ثواب زیارت همه کسانی که اباعبد الله را از روز شهادتشان زیارت کرده اند … قرار میدهند

و سپس زیارت عاشورا را به او آموختند:

السلام علیک یا ابا عبد الله السلام علیک یابن رسول الله السلام علیک یابن ایمرالمومنین و بن سید الوصییین ….

.

مفتاح الجنان مرحوم مجلسی

.

.

.

.

.

.

روز نهم‏ محرّم‏ بود، امام حسين عليه السّلام دريافت كه دشمنان در تعجيل جنگ حرص مى‏ ورزند و محاصره را تنگتر مى‏ كنند، و كمتر به پندها و اندرزها توجّه دارند، به حضرت عبّاس عليه السّلام فرمود:

ان استطعت ان تصرفهم عنّا في هذا اليوم فافعل لعلّنا نصلّى لربّنا في هذه اللّيلة، فانّه يعلم انّى احبّ الصّلاة له و تلاوة كتابه…  اگر بتوانى امروز دشمنان را از جنگ با ما منصرف سازى اين كار را انجام ده، شايد امشب براى پروردگارمان نماز بخوانيم، چرا كه خدا مى‏داند من نماز براى او، و تلاوت آيات قرآنش را دوست دارم.

عبّاس عليه السّلام نزديك دشمن رفت و از آنها مهلت خواست.

عمر سعد، از پاسخ دادن سكوت كرد.

عمرو بن حجّاج زبيدى (يكى از سران دشمن) گفت:

«سوگند به خدا اگر اينها از ترك و ديلم بودند و از ما مهلت مى‏ خواستند، جواب مثبت مى‏داديم، تا چه رسد به اينكه از آل محمّد صلى اللَّه عليه و آله و سلم هستند.» پس از اين گفتار، پيشنهاد مهلت را پذيرفتند.

امام حسين عليه السّلام نشست، و اندكى به خواب رفت و سپس بيدار شد، فرمود: «خواهرم من در همين لحظه جدّم محمّد صلى اللَّه عليه و آله و سلم و پدرم على عليه السّلام و مادرم فاطمه زهرا عليها السلام و برادرم حسن عليه السّلام را ديدم به من گفتند: يا حسين انّك رائح الينا عن قريب‏ … اى حسين! تو به زودى نزد ما مى‏ آيى.» و به قولى فرمود: « عن غد … فردا نزد ما مى‏ آيى.»

زينب عليها السلام تا اين سخن را شنيد، از شدّت اندوه سيلى بر صورتش زد و فرياد و شيون كشيد. امام حسين عليه السّلام به زينب عليها السلام فرمود: «آرام باش، ما را مورد شماتت و سرزنش دشمن قرار نده.»

.

.

غم نامه كربلا / ترجمه اللهوف على قتلى الطفوف ؛ ؛ ص112،113

 .

.

.

.

.

اولين كسى كه از ميان فرزندان أبى طالب آن روز كشته شد، على‏ اكبر فرزند حسين بن على [عليه السّلام‏] بود. مادرش ليلى دختر أبى مرّة بن عروة بن مسعود ثقفى بود. [على‏ اكبر] حمله به [سپاه دشمن‏] را آغاز كرد و در آن حال [با شعر] مى ‏گفت:

من على بن حسين بن على هستم، به پروردگار خانه كعبه قسم، كه ما به [جانشينى‏] پيامبر از ديگران سزاوارتريم، بخدا قسم، آن زنازاده نخواهد توانست بر ما حكومت كند.

پس از آنكه چندين بار به دشمن حمله برد و اين اشعار را تكرار كرد، مرّة بن منقذ بن نعمان عبدى وى را ديد، گفت: [همه‏] گناهان عرب به پاى من، اگر [اين بار اين نوجوان از كنارم بگذرد و همان عمل گذشته را تكرار كند و پدرش را به عزايش ننشانم!] [بنابراين اين بار كه على اكبر از ميدان‏] مى‏ گذشت و با شمشيرش به مردم حمله مى‏ برد مرّة بن منقذ با وى درگير شد و با نيزه او را زد، على اكبر به زمين افتاد مردم دورش را گرفته با شمشيرهايشان او را قطعه‏ قطعه كردند.  حسين [عليه السّلام‏] بالاى سرش آمد، در حالى كه مى‏ فرمود: خدا بكشد ملّتى را كه تو را كشت، اى پسرم! چه چيزى آنها را به جسارت در برابر خداى رحمان و هتك حرمت رسول [الله‏] صلّى اللّه عليه و آله و سلم واداشته! بعد از تو خاك بر سر دنيا و زندگى دنيا. [در همين حال‏] زنى با شتاب [به ميدان‏] آمده در حالى كه فرياد مى‏ كشيد: آى برادرم! آى برادرزاده ‏ام! خود را روى [بدن على اكبر] انداخت! حسين [عليه السّلام‏] نزدش آمده، دستش را گرفته به خيمه‏ بازگرداند، و نزد جوانانش آمد، فرمود: برادرتان را حمل كنيد، آنها على اكبر را از جايى كه بر زمين افتاده بود برداشتند و پيشاپيش خيمه‏ اى كه جلويش مى‏ جنگيدند قرار دادند.

 .

.

نخستين گزارش مستند از نهضت عاشورا / ترجمه وقعة الطف ؛ ص180،181

.

.

.

.

روز گذشته و در دیدار رهبر انقلاب با خانواده شهید حججی، همسر شهید از رهبر انقلاب تقاضا می‌کند که عبای ایشان برای خاکسپاری همراه پیکر شهید تقدیم او شود.

رهبر انقلاب نیز پس از پایان دیدار بلافاصله عبای خود را برای همسر شهید ارسال می‌کنند.

عبای ایشان امروز به همراه پیکر مطهر شهید حججی به خاک سپرده می‌شود.

.

.

از عبد الملك روايت مى‏ كند كه گفت:

از امام جعفر صادق عليه السلام راجع بروزه گرفتن روز تاسوعا و عاشوراى محرم جويا شدم فرمود:

تاسوعا روزى است كه امام حسين عليه السلام و يارانش در كربلا محاصره شدند و اهل شام در اطراف آنان اجتماع نمودند. ابن مرجانه و ابن سعد از كثرت لشكر خود خوشحال شدند و امام حسين و ياران او را در آن روز ضعيف شمردند يقين كردند كه براى حسين عليه السلام ياورى نخواهد آمد و اهل عراق آن حضرت را امداد نخواهند كرد.

پدرم بفداى آن حسينى كه ضعيف شمرده شد و غريب بود!! سپس امام عليه السلام فرمود: اما روز عاشورا: اين روزى است كه امام حسين دچار مصيبت شد و در ميان ياران خود افتاد و اصحاب آن حضرت هم با اجساد برهنه در اطراف آن بزرگوار افتادند.

آيا يك چنين روزى را ميتوان روزه گرفت نه بخداى بيت الحرام يعنى كعبه، اين روز روز روزه گرفتن نيست. بلكه روز حزن و مصيبت است كه دچار اهل آسمان و زمين و جميع مؤمنين شده است.

روز عاشورا روز فرح و سرور است براى ابن مرجانه و آل زياد و اهل شام. خشم خدا بر آنان و ذرياتشان باد عاشورا همان روزى است كه جميع بقعه ‏هاى زمين گريان شدند غير از بقعه شام.

كسى كه اين روز را روزه بگيرد، يا به آن تبرك بجويد خدا او را در حالى با آل زياد. محشور مي كند كه قلبش مسخ شده باشد و مورد سخط خدا قرار گرفته باشد. كسى كه در اين روز چيزى را ببرد و در منزل خود ذخيره كند خدا نفاقى را دچار قلبش مي كند تا آن روزى كه او را ملاقات نمايد و بركت را از او و اهل بيت و فرزندانش خواهد گرفت شيطان را با او در كليه آنها شريك قرار مي دهد.

زندگانى حضرت امام حسين عليه السلام ( ترجمه [جلد 45 بحار الأنوار) ؛ ص120-121

.

.

 .

 .

امام صادق عليه السلام فرمود:

سعيد بن مسيب و قاسم بن محمد بن ابى بكر و ابو خالد كابلى از موثقين اصحاب على بن الحسين عليهما السلام بودند، و مادر من [دختر همين قاسم‏] با ايمان و تقوى و نيكوكار بود و خدا هم نيكوكاران را دوست دارد.

مادرم گفت كه پدرم باو فرمود: اى ام فروه! من در هر شبانه روز هزار بار براى گنهكاران از شيعيانم خدا را مي خواهم (و آمرزش مى‏خواهم) زيرا ما با دانائى بثواب و پاداش بر مصيباتى كه بما وارد مى‏ شود صبر مي كنيم ولى آنها بر آنچه نمي دانند صبر مى‏ كنند.

… توضيح‏

 يعنى ما مى‏ دانيم و يقين داريم كه بلاها و مصيباتى كه بر ما وارد مى‏ شود در برابر چشم خداست و او از همه آنها آگاه و مطلع است و دقيقا بحساب آنها رسيدگى مى‏ كند و انتقام ما را مي گيرد و پاداش بزرگ ما را عنايت مى‏ كند، از اين رو سيد الشهداء حسين بن على عليه السلام چون در روز عاشورا كودك شير خوارش را هدف تير ساختند، فرمود:

هون ما نزل بى انه بعين اللَّه‏

يعنى هر مصيبتى كه بر من مي رسد، چون خدا آن را ميبيند، تحملش برايم سبك و آسان است، ولى شيعيان و دوستان ما كه اين بصيرت و دانش را ندارند، صبر كردن آنها بر شدائد و بلاها سخت و دشوار است، چنان كه حجامت و عمل جراحى براى مرد عاقل و فهميده آسانتر و گواراتر است تا براى كودك غافل و نادان.

از اين رو ممكن است شيعيان گاهى در مصيبات جزع و بيتابى كنند و سخنى بر خلاف رضاى خدا گويند، و گناهى بر آنها نوشته شود، لذا امام باقر عليه السلام براى آنها از خدا آمرزش مى‏ طلبد و يا آمرزش آن حضرت تنها از نظر احترام بآنهاست، بجهت مقام و درجه‏اى كه در اين شكيبائى نزد خدا پيدا مي كنند.

اصول کافی، ترجمه مصطفوی، ج 2، ص 378،379

.

.

.

امام صادق علیه السلام میفرمایند :

زنی به نزد رسول خدا صلی الله علیه واله امد و پرسید حق مرد بر عهده زنش چیست ؟
حضرت فرمودند :بیش از این است که بتوان بیان کرد
آن زن اصرار کرد که مرا از بعضی از آنها با خبر کنید

حضرت فرمودند :
زن حق ندارد روزه (مستحبی) بگیرد مگر اینکه او اجازه بدهد
زن حق ندارد از خانه اش خارج شود مگر اینکه اجازه بگیرد
باید خود را به بهترین عطر ها معطر کند و بهترین لباس ها را بپوشد و باید با بهترین زینتها خود را تزیین کند و باید هر صبح وشام خود را به همسرش عرضه کند والبته حقوق مرد بر عهده زن بیشتر از اینهاست

الكافي 5 508 باب حق الزوج على المرأة …

25301- وَ عَنْهُمْ عَنْ أَحْمَدَ عَنِ الْجَامُورَانِيِّ عَنِ ابْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ عَمْرِو بْنِ جُبَيْرٍ الْعَزْرَمِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ جَاءَتِ امْرَأَةٌ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا حَقُّ الزَّوْجِ عَلَى الْمَرْأَةِ فَقَالَ أَكْثَرُ مِنْ ذَلِكَ قَالَتْ فَخَبِّرْنِي عَنْ شَيْ‏ءٍ مِنْهُ قَالَ لَيْسَ لَهَا أَنْ تَصُومَ إِلَّا بِإِذْنِهِ يَعْنِي تَطَوُّعاً وَ لَا تَخْرُجَ مِنْ بَيْتِهَا (بِغَيْرِ إِذْنِهِ) وَ عَلَيْهَا أَنْ تَطَيَّبَ بِأَطْيَبِ طِيبِهَا وَ تَلْبَسَ أَحْسَنَ ثِيَابِهَا وَ تَزَيَّنَ بِأَحْسَنِ زِينَتِهَا وَ تَعْرِضَ نَفْسَهَا عَلَيْهِ غُدْوَةً وَ عَشِيَّةً وَ أَكْثَرُ مِنْ ذَلِكَ حُقُوقُهُ عَلَيْهَا

وسائل ‏الشيعة 20 176

عَنِ النَّبِيِّ صلی الله علیه واله قَالَ :
لَا يَحِلُّ لِامْرَأَةٍ أَنْ تَنَامَ حَتَّى تَعْرِضَ نَفْسَهَا عَلَى زَوْجِهَا تَخْلَعَ ثِيَابَهَا وَ تَدْخُلَ مَعَهُ فِي لِحَافِهِ فَتُلْزِقَ جِلْدَهَا بِجِلْدِهِ فَإِذَا فَعَلَتْ ذَلِكَ فَقَدْ عَرَضَتْ

پیامبر اکرم فرمودند:
هيچ زنى قبل از اینکه خود را به شوهر عرضه كند
حق ندارد بخوابد ،
و منظور از عرضه داشتن اينست كه لباسش را در آورد
و همراه با شوهرش به زیر لحاف برود
انگاه پوست خود را به پوست همسرش بکشد
هر گاه چنین کرد خود را به همسرش عرضه کرده وگرنه نه …

 .

 .

8- عَنْهُ عَنِ الْجَامُورَانِيِّ عَنِ ابْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي الْمَغْرَاءِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ:

أَتَتِ امْرَأَةٌ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه واله فَقَالَتْ مَا حَقُّ الزَّوْجِ عَلَى الْمَرْأَةِ فَقَالَ أَنْ تُجِيبَهُ إِلَى حَاجَتِهِ وَ إِنْ كَانَتْ عَلَى قَتَبٍ وَ لَا تُعْطِيَ شَيْئاً إِلَّا بِإِذْنِهِ فَإِنْ فَعَلَتْ فَعَلَيْهَا الْوِزْرُ وَ لَهُ الْأَجْرُ وَ لَا تَبِيتَ لَيْلَةً وَ هُوَ عَلَيْهَا سَاخِطٌ قَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ إِنْ كَانَ ظَالِماً قَالَ نَعَمْ قَالَتْ وَ الَّذِي بَعَثَكَ بِالْحَقِّ لَا تَزَوَّجْتُ زَوْجاً أَبَدا

الكافي 5 508

ابو بصیر میگوید :

امام صادق علیه السلام فرمودند:

زنی به نزد رسول خدا صلی الله علیه واله آمد و پرسید حق مرد بر همسرش چیست ؟

حضرت فرمودند :

اینست که که نیاز او را پاسخ دهد هر چند بر پشت شتر سوار باشد

وچیزی را نبخشد مگر اینکه از همسرش اجازه بگیرد واگر بدون اجازه ببخشد گناهش به گردن زن و ثوابش برای مرد خواهد بود

واینکه درحالی که شوهرش از او ناراحت است نخوابد

آنگاه زن پرسید : هر چند مردش به او ظلم کند ؟

حضرت فرمودند: بلی

آن زن گفت : قسم به آنکه تو را به حق مبعوث کرده هیچ گاه ازدواج نخواهم کرد

البته رسول الله صلوات الله علیه واله از تبتل یعنی همسر نداشتن و ازدواج نکردن نهی کردند

.

.

.

.

الكافي 5513

25351- وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام :

يَقُولُ خَطَبَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه واله النِّسَاءَ فَقَالَ يَا مَعْشَرَ النِّسَاءِ تَصَدَّقْنَ وَ لَوْ مِنْ حُلِيِّكُنَّ وَ لَوْ بِتَمْرَةٍ وَ لَوْ بِشِقِّ تَمْرَةٍ فَإِنَّ أَكْثَرَكُنَّ حَطَبُ جَهَنَّمَ إِنَّكُنَّ تُكْثِرْنَ اللَّعْنَ وَ تَكْفُرْنَ الْعِشْرَةَ فَقَالَتِ امْرَأَةٌ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَ لَيْسَ نَحْنُ الْأُمَّهَاتُ الْحَامِلَاتُ الْمُرْضِعَاتُ أَ لَيْسَ مِنَّا الْبَنَاتُ الْمُقِيمَاتُ وَ الْأَخَوَاتُ الْمُشْفِقَاتُ فَقَالَ حَامِلَاتٌ وَالِدَاتٌ مُرْضِعَاتٌ رَحِيمَاتٌ لَوْ لَا مَا يَأْتِينَ إِلَى بُعُولَتِهِنَّ مَا دَخَلَتْ مُصَلِّيَةٌ مِنْهُنَّ النَّارَ

ابو بصیر میگوید :

امام صادق علیه السلام میفرمودند:

روزی پیامبر صلی الله علیه واله با گروهی از زنان مواجه شدند وبه آنها چنین فرمودند :

ای گروه زنان صدقه بدهید حتی اگر شده از زینت و جواهر خود حتی اگر شده به اندازه یک شقه خرما

بدرستی که شما چوب جهنمید

شما زیاد لعن میکنید و زندگی نیک و نعمتها را کفران میورزید و ناشکری میکنید

در این هنگام زنی از قبیله بنی سلیم که شخصی مشهور به تعقل بود چنین عرضه کرد

یا رسول الله ایا ما همان مادرانی نیستیم که درد حمل را تحمل میکنیم و به فرزندانمان شیر میدهیم (در اسلام برای حمل و شیر دادن صواب فراوانی ذکر شده به گونه ای که زن پس از حمل همانند طفلش بدون گناه و بی حساب میشود )

ایا دخترانی که احکام خدا را اقامه میکنند و برادرانی که شفقت و جوانمردی دارند از ما نیستند؟

حضرت رسول صلی الله علیه و اله غمگین شدند و فرمودند آری شما زنانی هستید که حامله میشوید و فرزندانتان را به دنیا می آورید و به انها شیر می دهید و بسیار مهربان هستید

و اگر آن رفتاری که با شوهران خود میکنید نمی بود هیچ کدام شما که فقط یک نماز خوانده باشد (وهیچ کدام از احکام خدا را عمل نکرده و فقط یک نماز خوانده ) داخل در جهنم نمی شد .

یعنی بد رفتاری شما اگر با همسرتان نمی بود هیچ وقت داخل جهنم نمیشدید حتی اگر فقط از بین تمام عبادات یک نماز میخواندید

تا این جا اصل لزوم تواضع و فروتنی و قنوت در برابر همسر بیان شد.

.

.

.

.

.

عن مولانا أبي الحسن الرضا عليه السلام:

کانَ أَبِی إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَا یُرَی ضَاحِکاً وَ کَانَتِ الْکَآبَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتَّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشَرَةُ أَیَّامٍ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْعَاشِرِ کَانَ ذَلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصِیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکَائِهِ وَ یَقُولُ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی قُتِلَ فِیهِ الْحُسَیْنُ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ

وقتی ماه محرم فرا می رسید ديگر در پدرم امام کاظم علیه السلام اثرى از خنده يا شادى دیده نمی شد و همواره غمگین و محزون بودند و مصيبت و غم بر تمام وجود ايشان غلبه مينمود. تا زمانى كه به روز دهم (عاشوراء) ميرسيد كه آن روز ، روز اوج مصیبت و اندوه و گريه او بود و می فرمود : در این روز بود که حسین علیه السلام را به شهادت رساندند.

 امالی صدوق، ص ۷۸
 بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۲۸۴