بسم الله الرحمن الرحیم
ریّان بن شبیب گفت که در روز اول محّرم بر امام رضا - علیه السلام – وارد شدم . به من فرمود : ای فرزند شبیب ! آیا امروز ، روزه ای؟
گفتم نه .
فرمود : این روز، روزی است که زکریا - علیه السلام – به درگاه پروردگارش دعا کرد و گفت: « پروردگارا! از نزد خود برای من ، فرزندی پاک قرار ده . همانا تو پذیرنده ی دعا هستی » .
خداوند، پذیرفت و به فرشتگان خود فرمان داد زکریا - علیه السلام - را که در محراب در حال نماز بود ، چنین ندا دهند : « خداوند تو را به یحیی بشارت می دهد » . هر کس در این روز، روزه بگیرد و به درگاه خدای - عزّوجلّ – دعا کند ،پذیرفته می شود ، همان گونه که برای زکریا - علیه السلام - پذیرفته شد .
سپس فرمود ای پسر شَبیب ! محرّم ، ماهی است که مردم دوران جاهلی ، در گذشته به خاطر حرمت آن ، ستم و جنگ را در آن ، حرام می دانستند . این امت ، حرمت این ماه را نشناختند ، چنان که حرمت پیامبرشان را هم نشناختند . در این ماه ذرّیه ی وی را کشتند و زنانش را اسیر کردند و اموالش را غارت کردند . خداوند ، هرگز آنان را نخواهد بخشید .
ای فرزند شبیب ! اگر برای چیزی گریه می کنی ، برای حسین بن علی بن ابی طالب گریه کن ، چون وی آن گونه که گوسفند ، سر بُریده می شود ، سر بُریده شد و به همراه وی هجده نفر از خاندانش کشته شدند که در روی زمین ، همانندی برای آنان نبود . به خاطر قتل وی آسمان های هفتگانه و زمین ها گریستند .چهار هزار از فرشتگان برای یاری وی فرود آمدند ؛ اما او را کشته یافتند . آنان تا روزی که قائم قیام کند ، گِرد وی ، ژولیده و غبارآلود هستند و چون وی قیام کند ، از یاران وی خواهند بود و شعار آنان ، « ای خونخواهان حسین » خواهد بود .
ای فرزند شبیب ! پدرم از پدرش از جدّش برای من نقل کرد که چون جدّم حسین - علیه السلام - کشته شد ، از آسمان ، خون و خاک سرخ بارید .
ای فرزند شبیب ! اگر بر حسین ، گریه کنی تا اشکت بر گونه ات جاری شود ، خداوند ، همه ی گناهان تو را ، چه بزرگ و چه کوچک ، و چه کم و چه زیاد ، خواهد بخشید .
ای فرزند شبیب ! اگر این امر که خداوند را بدون گناه ، ملاقات کنی ، تو را خوشحال می کند ، حسین - علیه السلام - را زیارت کن .
ای فرزند شبیب ! اگر این امر ، تو را خوش حال می کند که در بهشت به همراه پیامبر - صلی الله علیه و آله - و خاندانش در غرفه های بنا شده سکونت کنی ، برای قاتلان حسین ، لعنت کن .
ای فرزند شبیب ! اگر این امر ، تو را خوش حال می کند که ثوابی همانند کسی داشته باشی که به همراه حسین علیه السلام به شهادت رسیده است هرگاه به یادت افتاد ، بگو : ای کاش همراه آنان بودم و سعادت بسیار می یافتم !
ای فرزند شبیب ! اگر این امر تو را خوش حال می کند که در درجات بالای بهشت به همراه ما باشی ، برای اندوه ما اندوهگین و برای شادی ما شاد باش ، و بر تو باد ولایت ما ! اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد ، در روز قیامت با آن ، محشور می شود .
>>>> امالی ، جلد 1 ، محمد بن علی بن بابویه شیخ صدوق (ره) ، مجلس بیست و هفتم
