والعاقبه للمتقین.

از امام‌ صادق‌(علیه السلام) نقل‌ شده‌ که فرمودند:

« ما و خاندان ابوسفیان دو خانواده‌ایم که به خاطر خدا دشمن هم شدیم.
ما می‌گفتیم خداوند راست می‌گوید و آنها می‌گفتند: دروغ می‌گوید،

ابوسفیان با پیامبر(صلی الله علیه و آله) جنگید،
معاویة بن ابی سفیان با علی(علیه السلام )،
یزید بن معاویه با حسین بن علی(علیهما السلام)
و سفیانی هم با قائم(عجل الله تعالی فرجه) می‌جنگد.

( بحارالانوار، ج‌52، ص‌190؛ الزام‌الناصب‌، ج‌2، ص‌131، السفیانی‌، فقیه‌؛ ص‌125؛ یوم‌الخلاص‌، ص‌694)

بسم الله الرحمن الرحیم

 
ریّان بن شبیب گفت که در روز اول محّرم بر امام رضا - علیه السلام – وارد شدم . به من فرمود : ای فرزند شبیب ! آیا امروز ، روزه ای؟

گفتم نه .

فرمود : این روز، روزی است که زکریا - علیه السلام – به درگاه پروردگارش دعا کرد و گفت: « پروردگارا! از نزد خود برای من ، فرزندی پاک قرار ده . همانا تو پذیرنده ی دعا هستی » .

خداوند،  پذیرفت و به فرشتگان خود فرمان داد زکریا - علیه السلام -  را که در محراب در حال نماز بود ، چنین ندا دهند : « خداوند تو را به یحیی بشارت می دهد » . هر کس در این روز، روزه بگیرد و به درگاه خدای - عزّوجلّ – دعا کند ،پذیرفته می شود ، همان گونه که برای زکریا  - علیه السلام -  پذیرفته شد .

سپس فرمود ای پسر شَبیب ! محرّم ، ماهی است که مردم دوران جاهلی ، در گذشته به خاطر حرمت آن ، ستم و جنگ را در آن ، حرام می دانستند . این امت ، حرمت این ماه را نشناختند ، چنان که حرمت پیامبرشان را هم نشناختند . در این ماه ذرّیه ی وی را کشتند و زنانش را اسیر کردند و اموالش را غارت کردند . خداوند ، هرگز آنان را نخواهد بخشید .

ای فرزند شبیب ! اگر برای چیزی گریه می کنی ، برای حسین بن علی بن ابی طالب گریه کن ، چون وی آن گونه که گوسفند ، سر بُریده می شود ، سر بُریده شد و به همراه وی هجده نفر از خاندانش کشته شدند که در روی زمین ، همانندی برای آنان نبود . به خاطر قتل وی آسمان های هفتگانه و زمین ها گریستند .چهار هزار از فرشتگان برای یاری وی فرود آمدند ؛ اما او را کشته یافتند . آنان تا روزی که قائم قیام کند ، گِرد وی ، ژولیده و غبارآلود هستند و چون وی قیام کند ، از یاران وی خواهند بود و شعار آنان ، « ای خونخواهان حسین » خواهد بود .

ای فرزند شبیب ! پدرم  از پدرش از جدّش برای من نقل کرد که چون جدّم حسین - علیه السلام -  کشته شد ، از آسمان ، خون و خاک سرخ بارید .

ای فرزند شبیب ! اگر بر حسین ، گریه کنی تا اشکت بر گونه ات جاری شود ، خداوند ، همه ی گناهان تو را ، چه بزرگ و چه کوچک  ، و چه کم و چه زیاد ، خواهد بخشید .

ای فرزند شبیب ! اگر این امر که خداوند را بدون گناه ، ملاقات کنی ، تو را خوشحال می کند ، حسین - علیه السلام -  را زیارت کن .

ای فرزند شبیب ! اگر این امر ، تو را خوش حال می کند که در بهشت به همراه پیامبر - صلی الله علیه و آله -  و خاندانش در غرفه های بنا شده سکونت کنی ، برای قاتلان حسین ، لعنت کن .

ای فرزند شبیب ! اگر این امر ، تو را خوش حال می کند که ثوابی همانند کسی داشته باشی که به همراه حسین علیه السلام به شهادت رسیده است هرگاه به یادت افتاد ، بگو : ای کاش همراه آنان بودم و سعادت بسیار می یافتم !

ای فرزند شبیب ! اگر این امر تو را خوش حال می کند که در درجات بالای بهشت به همراه ما باشی ، برای اندوه ما اندوهگین و برای شادی ما شاد باش ، و بر تو باد ولایت ما ! اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد ، در روز قیامت با آن ، محشور می شود .

>>>> امالی ، جلد 1 ، محمد بن علی بن بابویه شیخ صدوق (ره) ، مجلس بیست و هفتم

بسم الله الرحمن الرحیم

وای بر شما ای مردم کوفه آیا می دانید کدام پاره ی جگر از مصطفی را شکافتید؟ و کدام پرده نشینان عصمت را از پرده بیرون افکندید آیا می دانید چه خونی از پیغمبر بر زمین ریختید؟!

و چه حرمتی را از او هتک نمودید؟! شما گناهی قبیح و داهیه ای عظیم انجام دادید گناهی که زمین را پر کرده و آسمان را فرا گرفته است آیا عجب می کنید اگر آسمان خون ببارد؟!

هر آینه عذاب خداوند در آخرت ذلت آور و سخت تر است در حالیکه آن روز شما یاری نمی شوید و حمایت نخواهید شد . اکنون که خداوند به شما مهلت داده خوشدل نباشید چه آنکه خدا در مجازات عجلت نمی کند و بیم ندارد که وقت مکافات سپری گردد و سرعت در مکافات او را تحریک نمی نماید و بدانید که پروردگار شما در کمین گاه است . 1

دختر امیرالمؤمنین علیهماالسلام این خطابه گرم و آتشین را ایراد کرد در حالیکه مصائب کربلا سخت او را رنج می داد و اکنون هم در حال اسارت است !!!

با این حال آنچنان کوبنده و مسلط سخن گفت که بشیرین حزیم اسدی می گوید :

بخدا قسم من زنی را در نهایت عفت و حیا ندیدم که بهتر از زینب سخن بگوید !!! آنگونه خطابه خواند که گویا این کلمات از زبان علی بن ابی طالب شنیده می شود !!

زینب در این گفتار مردم خفته ی کوفه را بیدار کرد، مردمی که با افسونگری های حکومت گویا در خواب مرگباری فرو رفته و نمی دانستند چه جنایت بزرگی را فرزند معاویه با دست آنان انجام داد، جنایتی که ( بنا به گفته زینب) ننگ و عار آن محو شدنی نیست و داغ رسوائی آن پاک نخواهد گشت .

لهوف سیدبن طاوس صفحه 68

برگرفته از کتاب ، درسی که حسین علیه السلام به انسانها آموخت

بسم الله الرحمن الرحیم 

ابوعماره گويد: روزى به حضور امام ششم صادق آل محمد علیه السلام رسيدم , فرمود

اشعارى درسوگوارى حسين براى ما بخوان . وقتى شروع به خواندن نمودم صدا گريه

حضرت برخاست , من مي خواندم و آن عزيز مي گريست , چندان كه صداى گريه از

خانه برخاست . بعد از آن كه اشعار را تمام كردم , امام علیه السلام در فضليت و ثواب

مرثيه و گرياندن مردم بر امام حسين علیه السلام مطالبى بيان فرمود.

نيز از آن جناب است كه فرمود: گريستن و بي تابى كردن در هيچ مصيبتى شايسته

نيست مگر در مصيبت حسين بن على , كه ثواب و جزايى گرانمايه دارد.

باقرالعلوم , امام پنجم علیه السلام به محمد بن مسلم كه يكى از اصحاب بزرگ او است

فرمود: به شيعيان ما بگوييد كه به زيارت مرقد حسين بروند, زيرا بر هر شخص باايمانى

كه به امامت ما معترف است , زيارت قبر اباعبدالله لازم ميباشد.

امام صادق علیه السلام  مي فرمايد: ان زيارة الحسين عليه السلام افضل ما يكون

من الاعمال . همانا زيارت حسين علیه السلام از هر عمل پسنديده اى ارزش و

فضيلتش بيشتر است .

زيرا كه اين زيارت در حقيقت مدرسه بزرگ و عظيم است كه به جهانيان درس ايمان و

عمل صالح مي دهد و گويى روح را به سوى ملكوت خوبي ها و پاكدامني ها و

فداكاري ها پرواز مي دهد. هر چند عزادارى و گريه بر مصايب حسين بن على علیه

السلام مشرف شدن به زيارت قبرش و بازنماياندن تاريخ پرشكوه و حماسه ساز

كربلايش ارزش و معيارى والا دارد, لكن بايد دانست كه نبايد تنها به اين زيارت ها و

گريه ها و غم گساريدن اكتفا كرد, بلكه همه اين تظاهرات , فلسفه ديندارى , فداكارى

و حمايت از قوانين آسمانى را به ما گوشزدمينمايد, و هدف هم جز اين نيست , و نياز

بزرگ ما از درگاه حسينى آموختن انسانيت و خالى بودن دل از هر چه غير از خداست

ميباشد, و گرنه اگر فقط به صورت ظاهر قضيه بپردازيم , هدف مقدس حسينى به

فراموشى مي گرايد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــ

- كامل الزيارات , ص 105 , ص 101, ص121  , ص 147

 الحسين بن محمد، ومحمد بن يحيى [جميعا] عن محمد بن سالم بن أبي سلمة، عن الحسن بن شاذان الواسطي قال: كتبت إلى أبي الحسن الرضا (عليه السلام) أشكوا جفاء أهل واسط وحملهم علي وكانت عصابة من العثمانية تؤذيني.
فوقع بخطه:
إن الله تبارك وتعالى أخذ ميثاق أوليائنا على الصبر في دولة الباطل فاصبر لحكم ربك، فلو قد قام سيد الخلق لقالوا: ” يا ويلنا من بعثنا من مرقدنا هذا ما وعد الرحمن وصدق المرسلون .

 كلينى در كافى از حسن بن شاذان واسطى روايت كرده كه گفت: نامه اى بخدمت حضرت امام رضا عليه السّلام نوشتم و از ناسازگارى و تعدى مردم واسط كه از پيروان عثمان بودند، و بمن آزار ميرساندند، شكايت نمودم. حضرت بخط مبارك مرقوم فرموده بودند كه: خداوند جل ذكره از دوستان خود عهد و پيمان گرفته كه در دولت باطل صبر پيشه سازند؛ بنا بر اين تو هم بحكم پروردگارت صبر كن، كه چون سرور مردم قيام كند پيروان باطل را از قبر بيرون آورده انتقام دوستان مظلوم ما را از آنها بگيرد در آن موقع است كه آنها مى گويند: مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا هذا ما وَعَدَ الرَّحْمنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ يعنى: چه كسى ما را از گورمان بيرون آورد؟ اينست آن روزى كه خداوند وعده داده و فرستادگان خداوند راست گفتند.

کافی ج۸ص۲۴۷
بحار الانوار ج۵۳ص۸۹
تفسیر برهان ج۴ص۵۷۹

قال الامام الحسین علیه السلام : یوم الطف ؛ یا رسول الله ! قد قتلنی ابوبکر و عمر لعنة الله علیهما

امام حسین علیه السلام در روز عاشورا پس از آنکه با دستان خود خون خویش را به صورت مبارکشان کشیدند به رسول خدا خطاب نمودند و عرضه داشتند :

یا رسول الله ! این ابوبکر و عمر لعنة الله علیهما بودند که مرا به قتل رساندند .

 مقتل خوارزمی ج 2 ص 34

تقویم تبری ص82

مرتبه اول: محزون شدن قلب

در روایتی آمده است که نفس کشیدن فردی که به سبب ستم های وارده شده بر ما اندوهگین گشته، همانند تسبیح گفتن خداوند تعالی است.

مرتبه دوم: دردمند شدن دل

در روایتی است هر قلبی به خاطر ما دردمند شود، در وقت مرگ به گونه ای شادمان می گردد که شادمانیش تا رسیدن کنار حوض کوثر همچنان ادامه دارد.

مرتبه سوم: حلقه زدن اشک در دیدگان سوگوار.

امام صادق علیه السلام می فرماید:
گریه کننده بر حسین علیه السلام   قبل از آنکه اشک از دیده هایش فرو ریزد، مورد رحمت و لطف الهی قرار می گیرد.

مرتبه چهارم:

مرحله جاری شدن اشک از دیدگان است، هر چند اندک و به اندازه بال پشه ای باشد، باعث بخشش و آمرزش گناهان می گردد، اگه چه گناهانش به وسعت دریا باشد.

مرتبه پنجم:

ریزش قطرات اشک از چشم است. امام صادق علیه السلام در بیان خصوصیت چنین مرتبه ای فرمود:(هنگامیکه از چشمان سوگوار حسین علیه السلام اشک جاری شد، اگر قطره ای از آن بر آتش سوزان دوزخ بریزد، شعله های آنرا خاموش می سازد)

مرتبه ششم:

روان شدن اشکها بر سر و صورت و سینه است. امام صادق علیه السلام در هنگام شنیدن مرثیه امام حسین علیه السلام این چنین می گریست و سپس فرمود فرشتگان نیز همانند ما یا بیشتر از ما در سوگ حسین علیه السلام گریستند و خداوند تعالی بهشت برین را بر تو ارزانی داشت.

خصائص الحسینیه/شیخ جعفر شوشتری

امیرالمومنین علی علیه السلام

«رسول خدا(صلی الله علیه واله) از جهاد یاد کردند. زنى به رسول خدا گفت:
اى رسول خدا! از این جهاد [چیزی] براى زنان نیست؟
پیامبر فرمود: براى زن در فاصله حاملگى تا زایمانش و تا از شیر گرفتن فرزندش اجرى است همچون اجر کسى که خود را در راه خدا [و جهاد] قرار داده است، پس اگر در این فاصله بمیرد موقعیّت شهید را دارد».

شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه،561

روایت شده است که به امام صادق علیه‌السلام عرض کردند:

دوستی شما به فرزندت موسی علیه السلام چقدر است ؟
فرمودند:تا حدی که دوست داشتم به جز او فرزندی نمیداشتم تا در دوستی من با او شرکت نمی کرد…

به گزارش واحد پژوهشی «بیان معنوی»، در یکی از اعیاد غدیر که اصحاب امام رضا علیه السلام برای عرض تبریک آمده بودند، حضرت آنها را برای افطار نگه داشتند و قبل از آن، غذا، هدایا، لباس، انگشتری و چیزهای بسیار دیگری به خانه‌هایشان فرستاده بودند به طوری که احوال اصحاب و اطرافیانشان حسابی عوض شده بود. آنگاه امام رضا علیه السلام ضمن صحبت از فضایل غدیر، فرمودند:

“در یکی از سال‌های خلافت امیرالمؤمنین علیه السلام، جمعه و عید غدیر یکی شدند. امیرالمؤمنین علیه السلام پنج ساعت از روز گذشته به منبر رفتند و خطبه‌ای خواندند.” حضرت امیر علیه السلام در این خطبۀ مشهور توصیه‌های مهمی برای روز غدیر با ذکر ثواب بسیار فرمودند.

گزیده‌ای از این خطبۀ خواندنی امیرالمؤمنین علیه السلام را در ادامه می خوانید:

«خدا خیرتان دهد، بعد از این اجتماعتان به خانه‌هایتان برگردید و …

1. برای اهل و عیال خود دست و دل بازی کنید و به برادران و دوستانتان نیکی کنید

2. در مقابل این نعماتی که به شما داده خدا را شکر کنید.

3. دور هم جمع شوید تا خدا کارهایتان را سامان دهد

4. به یکدیگر نیکی کنید تا خداوند دل‌هایتان را به‌هم پیوند دهد.

5. نعمت‌های الهی را به هم هدیه دهید، خدا ثواب هر عمل در این روز را چندین برابر عمل در اعیاد دیگر قرار داده.

6. نیکی در این روز اموال را زیاد می‌کند و عمر را می‌افزاید

7. مهربانی به همدیگر در این روز، رحمت و رأفت خداوند را جلب می‌کند.

8. تا جایی که در توان دارید از آنچه خدا که به شما داده به برادران و خانواده‌تان رسیدگی و پذیرایی کنید.

9. در میان یکدیگر خوشرو باشید

10. در دیدار یکدیگر، اظهار شادمانی‌ کنید

11. به کسی که به خیر شما امید دارد، افزون بر آن بدهید

12. به ناتوانان همچون خود و هرقدرکه از دستتان برمی‌آید و برایتان امکان دارد، بخورانید.

13. خرج کردن یک درهم در این روز، پاداش 100هزار درهم در روزهای دیگر و حتّی‌ بیشتر دارد.

14. اگر کسی از آغاز دنیا تا پایانش، روزها را روزه و شب‌هایش را احیا بگیرد، به پای ثواب روزۀ این روز- اگر خالصانه باشد- نمی‌رسد.

15. هرکس که در این روز پیش از درخواست برادرش به یاریش بشتابد و از سر رغبت به او نیکی کند، پاداش کسی را دارد که این روز را روزه و شبش را احیا گرفته است.

16. هر کس مؤمنی را افطار دهد انگار به یک میلیون نبی و صدیق و شهید افطار داده

17. و هرکس برای برادرانش قرض بگیرد(برای حل مشکل آنها واسطه شود) و به آنها کمک نماید، من از سوی خدا ضامنم که اگر زنده بماند، بدهی‌اش را بپردازد و اگر قبضِ روحش کند، خداوند، خود قرض او را به عهده بگیرد.

18. چون همدیگر را دیدید، دست بدهید و سلام کنید و نعمت امروز را به هم تبریک بگویید

19. این سخنان را حاضران به غایبان و شاهدان به آیندگان برسانند

20. توانگر به دیدن فقیر برود و نیرومند به دیدن ناتوان برود.

این‌چنین امر فرمود به من، رسول خدا صلی الله علیه و آله.»

آنگاه حضرت علی علیه السلام خطبۀ جمعه را خواندند و به جای نماز جمعه، نماز عید غدیر خواندند(1) و سپس با فرزندان و شیعیانشان به منزل امام حسن علیه السلام که برایشان غذا تدارک دیده بود رفتند، و غنی و فقیر پس از صرف غذا، از آن غذا برای اهل و عیال خویش بردند.

(1) بر اساس این روایت و برخی روایات دیگر نماز عید غدیر نیز مانند نماز عید فطر و قربان مستحب است. و اگر به جماعت خوانده شود، خطبه‌اش مانند نماز جمعه قبل از نماز است. البته برخی فقهای متأخر فرموده‌اند چون روایاتش قطعی نیست، به قصد رجاء خوانده شود.

 منبع: مصباح المتهجد، ج2، 757-758

ترجمه و تنظیم: واحد پژوهشی بیان معنوی(ناشرآثار و اندیشه‌های استاد پناهیان)