مرتبه اول: محزون شدن قلب

در روایتی آمده است که نفس کشیدن فردی که به سبب ستم های وارده شده بر ما اندوهگین گشته، همانند تسبیح گفتن خداوند تعالی است.

مرتبه دوم: دردمند شدن دل

در روایتی است هر قلبی به خاطر ما دردمند شود، در وقت مرگ به گونه ای شادمان می گردد که شادمانیش تا رسیدن کنار حوض کوثر همچنان ادامه دارد.

مرتبه سوم: حلقه زدن اشک در دیدگان سوگوار.

امام صادق علیه السلام می فرماید:
گریه کننده بر حسین علیه السلام   قبل از آنکه اشک از دیده هایش فرو ریزد، مورد رحمت و لطف الهی قرار می گیرد.

مرتبه چهارم:

مرحله جاری شدن اشک از دیدگان است، هر چند اندک و به اندازه بال پشه ای باشد، باعث بخشش و آمرزش گناهان می گردد، اگه چه گناهانش به وسعت دریا باشد.

مرتبه پنجم:

ریزش قطرات اشک از چشم است. امام صادق علیه السلام در بیان خصوصیت چنین مرتبه ای فرمود:(هنگامیکه از چشمان سوگوار حسین علیه السلام اشک جاری شد، اگر قطره ای از آن بر آتش سوزان دوزخ بریزد، شعله های آنرا خاموش می سازد)

مرتبه ششم:

روان شدن اشکها بر سر و صورت و سینه است. امام صادق علیه السلام در هنگام شنیدن مرثیه امام حسین علیه السلام این چنین می گریست و سپس فرمود فرشتگان نیز همانند ما یا بیشتر از ما در سوگ حسین علیه السلام گریستند و خداوند تعالی بهشت برین را بر تو ارزانی داشت.

خصائص الحسینیه/شیخ جعفر شوشتری