.

.

.

.

وطن امروز ۲۵ شهریور ۱۳۹۶

حسین قدیانی:

دارم به این فکر می‌کنم که « سازمان ملل » دقیقا در چه روزی از چه سالی تأسیس شد! و تأسیس شد که مثلا چه بشود؟!

و مشخصا چه کارکند؟!

شاید آن روز که ملل دنیا فهمیدند دارای سازمان شده‌اند، نفسی براحتی کشیدند که عاقبت «منجی عالم بشریت» پیدا شد!

شاید آن روز ملل دنیا خوشحال بودند که زین‌ پس اگر فرعونی پیدا شود، سازمانی هست که جلویش تمام‌ قد بایستد!

امان از اوهام خوش ابنای آدم!

آنی فکر کنید زمان نمرود، سازمان ملل بود!

گمانم پشه را دعوت می‌کرد به خویشتنداری اما نمرود را محکوم می‌کرد و در عین حال، نوبل صلح را می‌داد به جناب پادشاه! و من این

جایزه را از چشم سازمان ملل می‌بینم!

یونیسف! یونسکو! جبهه مقاومت در راه مبارزه با تروریست‌ها، صدها سر هم ببازد، باز هم سازمان ملل از حاج‌ قاسم سلیمانی تشکر

نمی‌کند! این سازمان، اشتباهی است!

نه برای ملل که اعیان‌نشین ستمگران است!

و حیاط‌ خلوت کارتل‌ها!

و مگر نه آنکه مقرش در نیویورک است؟!

پایتخت اقتصادی خود خود خود شیطان!

با همان فریبندگی! و رنگ و لعاب!

حکام آل‌ سعود اگر سایه لات و عزی را بیندازند بر سر «خانه خدا» عمرا شاخک‌های غیرت فرهنگی یونیسف، تکانی بخورد!

«کعبه» قدیمی‌تر است یا «برج ایفل»؟! «مسجدالحرام» مقدس‌تر است یا «پانتئون»؟! «خدا» واجب‌الاطاعه است یا «خدایان»؟!

پس یونیسف یعنی حقه‌بازی! یعنی تقدس بیشتر کاخی متروکه در ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد نسبت به مسجدالاقصی!

پس یونیسف یعنی واکسی روی پوتین صهیونیست‌ها!

که جنایات‌شان برق بیشتری داشته باشد! چشم سازمان ملل، بادامی‌تر از آن است که مصیبت مسلمانان میانمار را ببیند!

و بالاخره معلوم شد خانم سوچی دقیقا برای چی جایزه «صلح نوبل» گرفته! او به این «خرمهره» مقداری خون بدهکار بود! که اینک

مشغول ادای قرض خویش است! با کشتن بی‌گناه‌ترین ابنای آدم! جرم؟! همان که پسران زمان فرعون داشتند!

جرم؟!

همان جرم دختران دوران جاهلیت!

هان ‌ای حضرت آدم!

این قصه تلخ فرزندان شما نبی مکرم است! بعد از شما، ما توانستیم طیاره اختراع کنیم! جت! تا شرق و غرب عالم را بهم بدوزیم! و خیلی

زود، از قطب شمال، برسیم قطب جنوب! تا مبادا دل پنگوئن‌ها برای‌مان تنگ شود!

هان ‌ای مادرم حوا!

باور می‌کنی «سوچی» یک زن باشد؟!

عجیب جنگلی شده این دنیا!

اهرام ثلاثه بیشتر از گریه‌های یعقوب، مشتری دارد!

خوش به حال اصحاب کهف که ۳۰۰ سال این دنیا را خواب بودند! دیروز در فضای مجازی دیدم چشم کودک میانماری را از حدقه درآورده‌اند!

تو گویی بهشت برایش ساخته بودند که حالا او را از دیدن این مدینه فاضله منع کرده‌اند!

باور می‌کنید هنوز جسد فرعون سالم است؟!

باور می‌کنید موبایل نتوانست اولاد آدم را به خوشبختی برساند؟! باور می‌کنید سازمان ملل، اتاق پذیرایی کاخ سفید است؟!

باور می‌کنید «منجی عالم بشریت» هنوز نیامده؟! آهای نهنگ‌هایی که نهادهای بین‌المللی و سلبریتی‌های جهانی، نگران انقراض نسل‌تان

هستند! و به فکرتان هستند! و برای‌تان مخلصانه کار می‌کنند! گاهی برای تنهایی ما آدم‌ها گریه کنید!

فی‌الحال اگر نابرادران «یوسف» را درون چاه بیندازند، این بار واقعا خورده می‌شود! البته نه توسط گرگ! مگر آدمی مرده؟! یونیسف هم

حتما ماجرا را محکوم می‌کند! اما نوبل صلح را می‌دهد به همان که فرزند یعقوب را درید! سعدیا! هنوز هم بنی‌آدم را اعضای یک پیکر

می‌دانی؟!

کله‌گنده‌های سازمان ملل، زیر این بیت، بر خون چند بی‌گناه ماله کشیده باشند، خوب است؟!

و حالا که فرعون فرورفته در جلد یک زن، کاش آسیه هم برگردد!

و کاش مریم!

نوزادان این زمان، جز گریه زبانی بلد نیستند! دوباره معجزه لازم است!

عیسی باید از آسمان برگردد!

زمین بیشتر محتاج اوست!

«غیبت» باید عن‌قریب تمام شود!

خطر انقراض، نسل آدم را تهدید می‌کند!

خدایا!

ما اشتباه کردیم! سازمان ملل «منجی عالم طواغیت» است! کی پس می‌رسد آن روز که آفتاب با وضوح کامل بر ما بتابد؟!

یکی نیست به من بگوید این «سازمان ملل» دقیقا در چه روزی از چه سالی تأسیس شد؟! می‌خواهم بلند فریاد بزنم؛ لعنت بر آن روز نحس!

لعنت بر آن سال نکبت! آری! لعنت بر سازمان ملل…

.

.

.

.

.

.

روزی حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) به خانه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها آمدند و مشاهده نمودند که امیرالمومنین علی علیه السلام در حال پاک کردن عدس هستند.

رسول الله به امام علی فرمودند:

«مردی که در امور منزل به همسرش کمک کند، خداوند به او پاداش یک سال عبادتی می دهد که روزهایش را روزه گرفته باشد و شب هایش را شب زنده داری کرده باشد.

همچنین پاداش صابرانی مثل یعقوب و داوود و عیسی به او عنایت می کند.

هر مردی که در خانه در خدمت عیال باشد و کار منزل را ننگ و عار نداند، خداوند متعال نام او را در دیوان شهیدان قرار می دهد و پاداش هزار شهید را نصیبش می کند.»

.

.

جامع الاخبار ، صفحه ۱۰۲

.

.

.

.

.

.

حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در کتاب گرانقدر خود نهج البلاغه می فرماید :

اگر با شمشیرم بر بینی مؤمن بزنم که دشمن من شود ، با من دشمنی نخواهد کرد،

و اگر تمام دنیا را به منافق ببخشم تا مرا دوست بدارد، دوست من نخواهد شد،

و این بدان جهت است که قضای الهی جاری شد، و بر زبان پیامبر امّی صلی الله علیه و آله گذشت که فرمود:

« ای علی ! مؤمن تو را دشمن نگیرد، و منافق تو را دوست نخواهد داشت. »

.

.

حکمت 45 نهج البلاغه

.

.

عَنْ حَبَّةَ الْعُرَنِيِّ قَالَ: سِرْنَا مَعَ عَلِيٍّ علیه السلام يَوْماً فَالْتَفَتَ فَإِذَا جُوَيْرِيَةُ خَلْفَهُ بَعِيداً فَنَادَاهُ يَا جُوَيْرِيَةُ الْحَقْ بِي لَا أَبَا لَكَ أَ لَا تَعْلَمُ أَنِّي أَهْوَاكَ وَ أُحِبُّكَ…

حَبَّةُ العُرَنی می گوید:

روزی با علی علیه السلام در راهی می رفتیم. ایشان نگاهی به پشت سر انداخت. جُوَیرِیَه [بن مُسهِر] را دید که پشت سر ایشان با فاصله [می آمد]. پس او را صدا زد که ای جویریه به من ملحق شو که نظیر نداری! مگر نمی دانی که دلم هوایت را کرده و تو را دوست می دارم؟ جویریه به سوی ایشان دوید.

امام به او فرمود: من تو را از اموری آگاه می سازم، پس آن را در دل داشته باش. و آهسته با هم صحبت کردند.
جویریه به ایشان عرض کرد: ای امیرالمؤمنین، من مردی فراموشکارم.

امام فرمود: حدیث را دوباره برایت تکرار می کنم که به یادت بماند. و در آخر کلامش به او فرمود:
ای جویریه،
دوست بدار محبّ ما را مادامی که به ما دوستی می ورزد
و هر گاه به ما دشمنی ورزید با او دشمنی کن.

و دشمن بدار دشمنِ ما را تا زمانی که با ما دشمنی می کند
و هر گاه با ما دوستی کرد او را دوست بدار.

بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏34 ؛ ص301

.

.

.

.

.

.

هنگامی که امام صادق علیه السلام به عراق آمده و در منزل حیره اقامت گزیدند.

ابوحنیفه ملعون به محضر آن حضرت شرفیاب شده و در مورد مسائلی از حضرت سوال نمود که از جمله آنها این بود:

فدایت شوم امر به معروف چیست؟

فرموند: ای ابا حنیفه ! معروف نزد اهل آسمان و زمین حضرت مولا امیرالمومنین علی علیه السلام است.

عرض کرد: فدایت گردم منکر چیست؟

فرمود: منکر آن دو نفر هستند که در حق او ظلم کردند و خلافتش را غصب کردند و مردم را بر او مسلط نمودند.

عرض کرد: پس آنچه که فردی را در حال گناه می بینیم و او را از آن نهی می کنیم چیست؟

فرمود: آن نه امر به معروف و نه نهی از منکر است بلکه آن خیری است که برای قیامت پیش فرستاده است

روى الشيخ المفيد قدس الله روحه بإسناده إلى محمد بن السائب الكلبي قال :
لما قدم الصادق علیه السلام العراق نزل الحيرة فدخل عليه أبو حنيفة وسأله عن مسائل وكان مما سأله أن قال له جعلت فداك ما الأمر بالمعروف فقال علیه السلام المعروف يا أبا حنيفة المعروف في أهل السماء المعروف في أهل الأرض وذاك ❤️أمير المؤمنين علي بن أبي طالب علیه السلام❤️
قال جعلت فداك فما المنكر
قال اللذان ظلماه حقه وابتزاه أمره وحملا الناس على كتفه
قال ألا ما هو أن ترى الرجل على معاصي الله فتنهاه عنها فقال أبو عبد الله علیه السلام ليس ذاك بأمر بمعروف ولا نهي عن منكر إنما ذاك خير قدمه

.

.

بحار الأنوار - ط دارالاحیاء التراث جلد 24 صفحه 58

.

.

.

.

.

.

مردی از امام صادق علیه السلام پرسید:

گاهی کسی به من می گوید : « دوستت دارم » ،

از کجا بدانم راست می گوید؟!

حضرت فرمودند :

« اِمتَحِن قَلبَکَ، فَإن کُنتَ توَدُهُ فَإنّهُ یَوَدُکَ »

ترجمه:

قلب خودت را امتحان کن ، پس اگر تو او را دوست بداری ، بدان که او نیز تو را دوست دارد.

.کافی ،ج2 ،ص652 ،ح2

.

.

.

.

.

حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در کتاب گرانقدر خود نهج البلاغه می فرمایند:

 چون دنیا به کسی روی آورد، نیکی های دیگران را به او عاریت دهد، و چون از او روی برگرداند خوبی های او را نیز بر باید.

حکمت 9 نهج البلاغه

.

.

.

.

.

.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام در حکمت 8 نهج البلاغه می فرمایند:

از ویژگی های انسان در شگفتی مانید،

که با پاره ای « پی » می نگرد،

و با « گوشت » سخن می گوید،

و با « استخوان » می شنود،

و از « شکافی » نفس می کشد!!!.

ترجمه : محمد دشتی

و قَدْ سُئِلَ عَنْ تَفسیرِ السُّنَّةِ وَ الْبِدْعَةِ وَ الْجَماعَةِ وَ الْفُرْقَهِ اَلسُّنَّةُ و اللّه‏ِ سُنَّةُ مُحمِّدٍ صلى ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله وسلم وَ الْبِدْعَةُ ما فارَقَها وَ الْجَماعَةُ ـ وَاللّه‏ِ ـ مُجامَعَةُ اَهْلِ الْحَقِّ وَ اِنْ قَلّوا وَ الْفُرقَةُ مُجامَعَةُ اَهْلِ الْباطِلِ وَ اِنْ کَثُروا؛

امیرالمومنین علیه السلام در پاسخ به پرسش از معناى سنّت، بدعت، وحدت و تفرقه فرمودند به خدا سوگند،

سنّت همان سنّت محمّد صلى‏ الله ‏علیه‏ و ‏آله است

و بدعت آنچه خلاف آن باشد

به خدا قسم، وحدت ، همدست شدن با اهل حق است هر چند اندک باشند

تفرقه، همدستى با اهل باطل است هر چند بسیار باشند.

.

.

.
کتاب سلیم بن قیس الهلالی ،تحقیق محمد باقر الأنصاری الزنجانی ، نشر الهادی ، قم ، ایران ، ص ۴۸۵ ، حدیث ۹۶

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

لینک اسکن کتاب :

http://s6.picofile.com/file/8221806126/Salim.png

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

.

.
کتاب سلیم بن قیس الهلالی نسخه۳جلدی ج‏۲ ص ۹۶۴

کنزالعمّال، ح۱۶۴۴

بحار جلد۹۷ صفحه۹۴

اصول کافی جلد۲ صفحه ۲۲۸_۲۲۹ طبع المنشورات الفجر

.

.

.

پی نوشت:

مگر سنت رسول الله صلوات الله علیه واله چیزی غیر دلالت به ولایت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و دشمنی با دشمنان امیرالمؤمنین هست!؟

حواسمان باشه هر چه خارج از سنت, بدعت خواهد بود.

پس کسانی که بر خلاف سنت رسول الله صلوات الله علیه واله عمر و ابوبکر را خلیفه رسول الله دانستند, ایجاد بدعت کردند.

اهل بدعت با اقرار غلطی که بعضی از ما میکنیم و به آنها میگیم اهلسنت.
ما را به عنوان اهل بدعت معرفی میکنند.
و بعد حکم به قتل و جهاد با اهل بدعت داده و خون ما رو مباح میدانند
حواسمان باشد با نشر مطالب آمیخته به غلط در ریختن خون شیعیان و محبین اهلبیت علیهم السلام شریک خواهیم بود!!

.

.

.

.

.

.

امام خامنه ای:

غدیر ،کربلای عوام بود و کربلا، غدیر خواص.

در غدیر با آنکه بیعت گرفته شد “جفا” شد و در کربلا با آنکه بیعت برداشته شد “وفا".

پ.ن：عاشورا حاصل پیمان شکنی غدیر بود…

.

.