.
.
.
.
وطن امروز ۲۵ شهریور ۱۳۹۶
حسین قدیانی:
دارم به این فکر می‌کنم که « سازمان ملل » دقیقا در چه روزی از چه سالی تأسیس شد! و تأسیس شد که مثلا چه بشود؟!
و مشخصا چه کارکند؟!
شاید آن روز که ملل دنیا فهمیدند دارای سازمان شده‌اند، نفسی براحتی کشیدند که عاقبت «منجی عالم بشریت» پیدا شد!
شاید آن روز ملل دنیا خوشحال بودند که زین پس اگر فرعونی پیدا شود، سازمانی هست که جلویش تمام قد بایستد!
امان از اوهام خوش ابنای آدم!
آنی فکر کنید زمان نمرود، سازمان ملل بود!
گمانم پشه را دعوت می‌کرد به خویشتنداری اما نمرود را محکوم می‌کرد و در عین حال، نوبل صلح را می‌داد به جناب پادشاه! و من این
جایزه را از چشم سازمان ملل می‌بینم!
یونیسف! یونسکو! جبهه مقاومت در راه مبارزه با تروریست‌ها، صدها سر هم ببازد، باز هم سازمان ملل از حاج قاسم سلیمانی تشکر
نمی‌کند! این سازمان، اشتباهی است!
نه برای ملل که اعیان‌نشین ستمگران است!
و حیاط خلوت کارتل‌ها!
و مگر نه آنکه مقرش در نیویورک است؟!
پایتخت اقتصادی خود خود خود شیطان!
با همان فریبندگی! و رنگ و لعاب!
حکام آل سعود اگر سایه لات و عزی را بیندازند بر سر «خانه خدا» عمرا شاخک‌های غیرت فرهنگی یونیسف، تکانی بخورد!
«کعبه» قدیمی‌تر است یا «برج ایفل»؟! «مسجدالحرام» مقدس‌تر است یا «پانتئون»؟! «خدا» واجب‌الاطاعه است یا «خدایان»؟!
پس یونیسف یعنی حقه‌بازی! یعنی تقدس بیشتر کاخی متروکه در ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد نسبت به مسجدالاقصی!
پس یونیسف یعنی واکسی روی پوتین صهیونیست‌ها!
که جنایات‌شان برق بیشتری داشته باشد! چشم سازمان ملل، بادامی‌تر از آن است که مصیبت مسلمانان میانمار را ببیند!
و بالاخره معلوم شد خانم سوچی دقیقا برای چی جایزه «صلح نوبل» گرفته! او به این «خرمهره» مقداری خون بدهکار بود! که اینک
مشغول ادای قرض خویش است! با کشتن بی‌گناه‌ترین ابنای آدم! جرم؟! همان که پسران زمان فرعون داشتند!
جرم؟!
همان جرم دختران دوران جاهلیت!
هان ای حضرت آدم!
این قصه تلخ فرزندان شما نبی مکرم است! بعد از شما، ما توانستیم طیاره اختراع کنیم! جت! تا شرق و غرب عالم را بهم بدوزیم! و خیلی
زود، از قطب شمال، برسیم قطب جنوب! تا مبادا دل پنگوئن‌ها برای‌مان تنگ شود!
هان ای مادرم حوا!
باور می‌کنی «سوچی» یک زن باشد؟!
عجیب جنگلی شده این دنیا!
اهرام ثلاثه بیشتر از گریه‌های یعقوب، مشتری دارد!
خوش به حال اصحاب کهف که ۳۰۰ سال این دنیا را خواب بودند! دیروز در فضای مجازی دیدم چشم کودک میانماری را از حدقه درآورده‌اند!
تو گویی بهشت برایش ساخته بودند که حالا او را از دیدن این مدینه فاضله منع کرده‌اند!
باور می‌کنید هنوز جسد فرعون سالم است؟!
باور می‌کنید موبایل نتوانست اولاد آدم را به خوشبختی برساند؟! باور می‌کنید سازمان ملل، اتاق پذیرایی کاخ سفید است؟!
باور می‌کنید «منجی عالم بشریت» هنوز نیامده؟! آهای نهنگ‌هایی که نهادهای بین‌المللی و سلبریتی‌های جهانی، نگران انقراض نسل‌تان
هستند! و به فکرتان هستند! و برای‌تان مخلصانه کار می‌کنند! گاهی برای تنهایی ما آدم‌ها گریه کنید!
فی‌الحال اگر نابرادران «یوسف» را درون چاه بیندازند، این بار واقعا خورده می‌شود! البته نه توسط گرگ! مگر آدمی مرده؟! یونیسف هم
حتما ماجرا را محکوم می‌کند! اما نوبل صلح را می‌دهد به همان که فرزند یعقوب را درید! سعدیا! هنوز هم بنی‌آدم را اعضای یک پیکر
می‌دانی؟!
کله‌گنده‌های سازمان ملل، زیر این بیت، بر خون چند بی‌گناه ماله کشیده باشند، خوب است؟!
و حالا که فرعون فرورفته در جلد یک زن، کاش آسیه هم برگردد!
و کاش مریم!
نوزادان این زمان، جز گریه زبانی بلد نیستند! دوباره معجزه لازم است!
عیسی باید از آسمان برگردد!
زمین بیشتر محتاج اوست!
«غیبت» باید عن‌قریب تمام شود!
خطر انقراض، نسل آدم را تهدید می‌کند!
خدایا!
ما اشتباه کردیم! سازمان ملل «منجی عالم طواغیت» است! کی پس می‌رسد آن روز که آفتاب با وضوح کامل بر ما بتابد؟!
یکی نیست به من بگوید این «سازمان ملل» دقیقا در چه روزی از چه سالی تأسیس شد؟! می‌خواهم بلند فریاد بزنم؛ لعنت بر آن روز نحس!
لعنت بر آن سال نکبت! آری! لعنت بر سازمان ملل…
.
.
