امیرالمومنين، علی (علیه السلام) فرمودند؛

 إنْ جَعَلْتَ دِينَكَ تَبَعَاً لِدُنيَاكَ، أهْلَكْتَ دِينَكَ و دُنيَاكَ وَ كُنْتَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ. إنْ جَعَلْتَ دُنْيَاكَ تَبَعَاً لِدِينِكَ، أحْرَزْتَ دِينَكَ وَ دُنْيَاكَ وَ كُنْتَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْفَائِزِينَ.

ــــــــــ

شرح حدیث؛

 اگر دين خود را تابعِ (مصالحِ) دنیا کنید، هم دین و هم دنیای خود را تباه کرده‌اید و در آخرت از زيانكاران خواهید بود.

 اما اگر دنیای خود را تابعِ (ارکان و احکامِ) دین کنید، هم دین و هم دنیا را به دست آورده‌اید و در آخرت از رستگاران خواهید بود.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

√ منابع روایت؛
غرر الحکم، ص ۲۵۹.
اکمال غرر الحکم، ص ۱۹۸.
میزان الحکمة، ج ٤، ص ٢٠١.
ینابیع الحکمة، ج ۲، ص ۳۸۷.

از اهلبیت صلوات الله علیهم کریم تر سراغ دارید؟

مردی ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﺷده بود و ﻓﻘﻂ يك ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ﺩﺍﺷﺖ، ﮔﻮﺷﻪ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻫﺮ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺍﯼ كه ﻣﯿﺮﻓﺖ، ﻣﯿﮕﻔﺘﻦ: ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ﺍﮔﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد ٥٠٠ تومن ﻣﯽﺍﺭﺯﯾﺪ، ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻣﺎ ١٠٠ ﯾﺎ ١٥٠ تومن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻤﯿﺨﺮﯾﻢ.

ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩ و به ﺍﻣﯿﺪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺨﺮﻥ ﺍﺯ اﯾﻦ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﻣﻐﺎﺯﻩ میرفت …

داخل ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻫﺎ، ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﭼﯽ ﺷﺪﻩ كه ﻗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻧﮑﺮﺩﯾﺪ و سوخته؟

ﮔﻔﺖ: ﻣﻨﺰﻟﻤﻮﻥ ﺭﻭﺿﻪ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ، ﻣﻨﻘﻞ ﭼﺎﯾﯽ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ، ﺫﻏﺎﻻ ﺭﯾﺨﺖ و ﻗﺎﻟﯽ ﺳﻮﺧﺖ.. ﻫﺮ ﭼﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ مى تونى ﺍﺯﻡ ﺑﺨﺮ، ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ …

ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭ پرسید: گفتی ﺗﻮی مجلس ﺭﻭﺿﻪ ﺳﻮﺧﺘﻪ؟

بله

مغازه دار گفت: ﺍﯾﻦ ﺍﮔﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد ٥٠٠ تومن ﻣﯽ ﺍﺭﺯﯾﺪ ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی اﺭﺑﺎﺏ ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻣﻦ یک ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺍﺯﺕ ﻣﯿﺨﺮﻡ ….

اوﻥ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ توی روضه سوخته ﺑﻮﺩ قیمت گرفت، کاش دلمون تو روضه ها بسوزه. اونوقت بگیم: دلِ سوخته را بی بی، چند میخری؟! گرفتاریم…!

سایه غم اباعبدالله الحسین بر زندگی امام سجاد سلام الله علیهما.

روزی امام سجاد (علیه السّلام) در بازار مدینه شنید مردی می گوید:

اِرحَمُونی اَنا رَجُلٌ غَریبٌ
به من رحم کنید که من مردی غریب هستم.

حضرت به او فرمود:
اگر تو غریبی به من بگو،
اگر مقِّدر شده باشد که تو در اینجا از دنیا بروی آیا جنازه ات بدون دفن می ماند؟

آن مرد با تعجب گفت:
الله اکبر، چگونه جنازه ام را دفن نمی کنند با اینکه در برابر دید مردم مسلمان می باشم.

امام منقلب شد و گریست و با همان حال فرمود:

و اسَفاه عَلَیکَ یا اَبَتاهُ! تبقی ثَلاثَهَ اَیّامِ بِلا دَفنِ وَ اَنتَ اِبنٌ بِنتِ رَسُولِ الله

ای وای، فریاد از اندوه جانکاه تو ای پدر!
که بدن مطهرت سه روز بدون دفن باقی ماند با اینکه پسر دختر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله هستی.

مأساة الحسین علیه السلام: ۱۵۳.

امام صادق علیه السلام میفرمایند در آخرالزمان :

حق مرده و اهل حق از میان می روند.

ستم همه جا را فرا می گیرد.

خواهید دید که قرآن فرسوده شده و بدعتهایی از روی هوا و هوس در مفاهیم قرآن می آید.

دین بی محتوا میشود ، همانند ظرفی که آن را واژگون می سازند.

اهل باطل ، بر اهل حق ، بزرگی می یابند.

شر آشکار می گردد و از شر ، نهی نمیشود و هرکسی که کار زشت انجام دهد ، معذورش می دارند.

فسق آشکار گردیده و مردان به مردان به مردان و زنان به زنان اکتفاء میکنند.

شخص مؤمن سکوت اختیار کرده و هیچ کسی سخنش را قبول نمیکند.

شخص فاسق دروغ میگوید و کسی دروغ و افترایش را بر او باز نمیگرداند.

بچه ی کوچک ، مرد بزرگ را خوار می شمارد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

الروضة من الكافي ، ج 8 ، ص 36
حدیث 7–ط دارالكتب اﻹسلامية

اسحاق بن عمّار گوید:

روزی محضر شریف امام جعفر صادق علیه السلام شرفیاب شدم و پیرامون آیه شریفه قرآن:

رَبّ فَأنْظِرْنی إلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ قالَ فَإنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرینَ إلی یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ۱

سؤال کردم که آخرین روز مهلت حیات شیطان چه زمانی است؟

حضرت فرمودند:

آیا فکر می کنی تا قیامت و صحرای محشر باشد؟!

خیر چنین نیست، بلکه منظور روز ظهور و قیام قائم آل محمّد صلوات اللّه علیهم می باشد؛ چون امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریفّ) ظاهر گردد و قیام کند، وارد مسجد کوفه خواهد شد و شیطان در مقابل حضرت دو زانو می نشیند و می گوید: وای از این روز که چه روز سختی است.
پس از آن امام زمان علیه السلام او را به قتل می رساند.

بنابراین مهلت شیطان تا آن روزی خواهد بود که به دست پُر توان حضرت صاحب الزّمان (عجل الله تعلی فرج الشریفّ) به هلاکت أبدی خواهد رسید. [2].

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1] سوره حِجر: آیه 36 38.
[2] تفسیر عیّاشی: ج 2، ص 242، ح 14، بحارالانوار: ج 63، ص 254، ح 116.

▪️ماه صفر ماه حزن اهل بیت علیهم السلام و ماه مهم و شریفی هست،

لذا در مفاتیح الجنان اعمالی برای کل این ماه و اعمال مخصوص بعضی روزها آمده است:

۱- خواندن نماز اول ماه
دو رکعت
در رکعت اول بعد از حمد سی مرتبه سوره قل‌هوالله احد
در رکعت دوم بعد از حمد سی مرتبه سوره قدر
بعد از نماز صدقه دهد.

۲- خوانده دعای؛
” یَا شَدِیدَ الْقُوَى وَ یَا شَدِیدَ الْمِحَالِ یَا عَزِیزُ یَا عَزِیزُ یَا عَزِیزُ
ذَلَّتْ بِعَظَمَتِکَ جَمِیعُ خَلْقِکَ
فَاکْفِنِی شَرَّ خَلْقِکَ
یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ یَا لا إِلَهَ اِلّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ
وَ صَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ. “

روزی ۱۰مرتبه که در مفاتیح الجنان آمده.

۳- روز سوم نمازی دارد به این نحو:
دو رکعت
در رکعت اول سوره حمد سوره فتح
و در رکعت دوم حمد و توحید.

بعد از نماز
صد مرتبه صلوات،
صد مرتبه بگوید: اللهم العن آل ابی سفیان و صد مرتبه استغفار کند.

۴- صدقه دادن هم در طول ماه مطلوب است.

قلاده ميبندند به گردنشان و صداى سگ در مياورند و در كنار اسم اباعبدالله ، پارس ميكنند. همين امسال عاشورا، در مشهد ما اين كار شد. قلاده بستند و آن مداحى كه بالا ايستاده بود گفت، ” كنم عو عو ، دهم دست ولايت"، … جمعيت يكمرتبه همه با هم صداى سگ! به مدت دو دقيقه….بعد ميگويد ، ” يك تكه استخوان امشب بس است ما را آقا!” ، ذكر اباعبدالله قاطى عوعو سگ!؟ ما بايد از ساحت اباعبدلله دفاع كنيم ، ما بايد يك عاشوراى فرهنگى درست كنيم و از فرهنگ عاشورا دفاع كنيم.

هيئت راه انداخته اند، همه لخت ، بعد شروع ميكنند اداى مست ها را در مياورند و تلو تلو ميخورند، فيلم اش هست، برويد ببينيد، طفلك بچه هاى ناآگاه شيعه اند كه خيال ميكنند اين كارها باعث تقرب به اباعبدالله است. تلو تلو ميخورند و اداى مست ها را در مياورند، بعد مداحشان داد ميزند كه ” ما گر زسر بريده ميترسيديم، در محفل عشاق نميرقصيديم” ، نامرد! محفل عشاق اينجا نيست، محفل عشاق زير بمباران شيميايى در شرق دجله بود، آنجا بايد ميامدى حسين حسين ميگفتى و ميرقصيدى ، ما آنجا رقص بچه ها را زير باران آتش و خون ديديم ، تو رقاصى!؟ ،ميگويد “رقاصم و رقاصم ، رقاصه عباسم” ، عباسى كه دستش قطع ميشود، ميگويد “والله ان قطعتموا يمينى ، انى احامى ابداً عن دينى” ، شما پيرو مكتب اين عباس هستيد؟ شماها اصلاً به مكتب كارى نداريد.

بعد هم ميگويد بگذار مسخره مان كنند، ما سگ خانگى شاهيم، بعد داد ميزند، ” خرابم و مستم ، مست و خرابم، من سگ خانگى بى بى ربابم” ، بعد دوباره صداى سگ..، بعد ميگويد ” والله صد قدح بشكست ، حضرت شراب،حسين!” ، به سيدالشهداء ميگويد حضرت شراب! اين محبت و عزاى اهل بيت است؟!

البته اينها كمتر از ده درصد هيئت ها هستند اما فيلم اينها را وهابى ها برداشته اند و در شبكه هايشان پخش كرده اند كه سى دى اش را براى من آورده بودند. مرتيكه وهابى بعد از پخش فيلم ميگويد، خب! شما بينندگان بگوييد كه آيا حسين عاقل تر بود ، يا يزيد؟!!!
تو دارى آش وهابى ها را هم ميزنى، تو دارى هيزم ميگذارى زير ديگ آنها

استاد رحیم پور ازغدی

جوانی نزد عالمی آمد و از او پرسید: من جوان کم سن و سالی هستم اما آرزوهای بزرگی دارم و نمی توانم خود را از نگاه کردن به دختران، منع کنم
چاره ام چیست؟

عالم کوزه ای پر از شیر به او داد و به او توصیه کرد که کوزه را به سلامت به جای معینی ببرد و هیچ چیزاز کوزه نریزد. و از یکی از شاگردانش درخواست کرد او را همراهی کند و اگر شیر را ریخت جلوی همه ی مردم او را کتک بزند.

جوان نیز شیر را به سلامت به مقصدرساند. و هیچ چیز از آن نریخت.

وقتی عالم از او پرسید چند دختر را در سر راهت دیدی؟

جوان جواب داد: هیچ، فقط به فکر آن بودم که شیر را نریزم که مبادا در جلوی مردم کتک بخورم و در نزد مردم خوار و خفیف شوم.

عالم هم گفت: این حکایت انسان مؤمن است که همیشه خداوند را ناظر بر کارهایش میبیند و از روز قیامت و حساب و کتاب بیم دارد.

امام صادق(علیه السلام ):

سه چيز است كه اگر مؤمن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهره مندى او از نعمت ها مى شود: طول دادن ركوع و سجده، زياد نشستن بر سر سفره اى كه در آن ديگران را اطعام مى كند و خوش رفتارى اش با خانواده.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 4، ص 49

روزی شخصی خدمت امیرالمؤمنین علی علیه السلام رسید و گفت :

یا امیرالمومنین بنده به خاطر مشغله زیاد نمیتوانم همه دعاها را بخوانم،چه کنم؟

امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند:خلاصه تمام ادعیه را به تو میگویم،هر صبح که بخوانی گویی تمام دعاها را خواندی.

“الحمدلله علی کل نعمه”

خدا را سپاس و حمد می گویم برای هر نعمتی که به من داده است

 "و اسئل الله من کل خیر”

 و از خداوند درخواست میکنم هر خیر و خوبی را

“و استغفر الله من کل ذنب”

و خدایا مرا ببخش برای تمام گناهانم

“واعوذ بالله من کل شر”

و خدایا به تو پناه می برم از همه بدی ها.

 بحارالانوار. ج۹۱. ص۲۴۲