.

- عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَى قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنِ احْتِمَالِ أَمْرِنَا التَّصْدِيقُ لَهُ وَ الْقَبُولُ فَقَطْ مِنِ احْتِمَالِ‏
أَمْرِنَا سَتْرُهُ وَ صِيَانَتُهُ مِنْ غَيْرِ أَهْلِهِ فَأَقْرِئْهُمُ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُمْ رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً اجْتَرَّ مَوَدَّةَ النَّاسِ إِلَى نَفْسِهِ «1» حَدِّثُوهُمْ بِمَا يَعْرِفُونَ وَ اسْتُرُوا عَنْهُمْ مَا يُنْكِرُونَ ثُمَّ قَالَ وَ اللَّهِ مَا النَّاصِبُ لَنَا حَرْباً بِأَشَدَّ عَلَيْنَا مَئُونَةً مِنَ النَّاطِقِ عَلَيْنَا بِمَا نَكْرَهُ فَإِذَا عَرَفْتُمْ مِنْ عَبْدٍ إِذَاعَةً فَامْشُوا إِلَيْهِ وَ رُدُّوهُ عَنْهَا فَإِنْ قَبِلَ مِنْكُمْ وَ إِلَّا فَتَحَمَّلُوا عَلَيْهِ بِمَنْ يَثْقُلُ عَلَيْهِ وَ يَسْمَعُ مِنْهُ فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ يَطْلُبُ الْحَاجَةَ فَيَلْطُفُ فِيهَا حَتَّى تُقْضَى لَهُ فَالْطُفُوا فِي حَاجَتِي كَمَا تَلْطُفُونَ فِي حَوَائِجِكُمْ فَإِنْ هُوَ قَبِلَ مِنْكُمْ وَ إِلَّا فَادْفِنُوا كَلَامَهُ تَحْتَ أَقْدَامِكُمْ وَ لَا تَقُولُوا إِنَّهُ يَقُولُ وَ يَقُولُ فَإِنَّ ذَلِكَ يُحْمَلُ عَلَيَّ وَ عَلَيْكُمْ أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ كُنْتُمْ تَقُولُونَ مَا أَقُولُ لَأَقْرَرْتُ أَنَّكُمْ أَصْحَابِي هَذَا أَبُو حَنِيفَةَ لَهُ أَصْحَابٌ وَ هَذَا الْحَسَنُ الْبَصْرِيُّ لَهُ أَصْحَابٌ وَ أَنَا امْرُؤٌ مِنْ قُرَيْشٍ قَدْ وَلَدَنِي رَسُولُ اللَّهِ ص وَ عَلِمْتُ كِتَابَ اللَّهِ وَ فِيهِ تِبْيَانُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ بَدْءِ الْخَلْقِ وَ أَمْرِ السَّمَاءِ وَ أَمْرِ الْأَرْضِ وَ أَمْرِ الْأَوَّلِينَ وَ أَمْرِ الْآخِرِينَ وَ أَمْرِ مَا كَانَ وَ أَمْرِ مَا يَكُونُ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى ذَلِكَ نُصْبَ عَيْنِي.

الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 223

امام صادق صلوات الله علیه فرمودند:

لیس من احتمال امرنا  التصدیق له و القبول فقط

من احتمال امرنا ستره و صیانته من غیر اهله

میفرمایند پذیرش امر ما فقط در تصدیقش و قبولش خلاصه نمیشود
بلکه از پذیرش امر ما مخفی کردن آن و نگهداریش از نا اهل است

در ادامه میفرمایند:

سلام مرا به آنها برسان و به آنها بگو :

خدا رحمت کند بنده ای را که محبت مردم را به خود جلب نماید

 و با آنچه آنها می دانند و آشنا هستند سخن بگوید

 و در مورد چیزی که قبول ندارند و نمی دانند سخن نگوید.

و سپس فرمود: به خدا سوگند جنگ ناصبی با ما سخت تر از مطالبی که بعضی به ما نسبت می دهند و ما راضی نیستیم، نیست. ( حتی ممکنه اون مطلبی که به اهلبیت نسبت میدیم حق باشه اما چون جاش نیست این طور میشه )

اگر از کسی شنیدید که دارد افشاگری می کند،  سراغ او بروید و او را از این کار منع کنید.
اگر پذیرفت و اگر نه او را تحت فشار افرادی که حرف شنوی از آنها دارد قرار دهید

چون گاهی شخص حاجتی دارد و آن قدر دنبال آن می رود و اصرار می کند تا برآورده شود.

(حضرت میفرمایند برای حاجت من هم ارزش قایل بشید )

پس حاجت مرا هم برآورده کنید همانگونه که حاجت های خود را برآورده می کنید.

بنابراین اگر از شما قبول کرد وگرنه سخن وی را زیر پا دفن کنید.

نگویید که می گوید و می گوید . ( نگید این گفت اون چیز گفت تودار باشید)

چون این به ضرر من و شما تمام می شود.

به خدا سوگند اگر شما آنچه را من می گویم می گفتید، می پذیرفتم که شما اصحاب  من هستید.
(اصحاب حضرت باشیم )

بنگرید این ابوحنیفه اصحاب دارد. این حسن بصری هم اصحاب دارد.

و من مردی از قریش هستم و فرزند رسول خدا «صل الله علیه و آله» هستم و کتاب خدا را دانستم که در آن بیان هر چیزی هست. شروع خلقت، امر آسمان، امر زمین، امر اولین و آخرین و هرآنچه بوده و خواهد بود و همه اینها مثل اینکه در برابر چشم من است و من به آن نگاه می کنم.

(حضرت میفرمایند اصحاب کفر باهم متفق هستند شما چرا اینقدر مرا اذیت میکنید).

.

كساني كه فطرت خويش را حفظ كرده باشند، چه مانند «صُهَيْب» از روم آمده باشند يا مانند «سلمان» از ايران يا مانند «بلال» از حبشه يا همانند «عمّار و ابوذر» از سرزمين حجاز برخاسته باشند، همگي در بهره ‏مندي از اين كتاب الهي يكسانند…

در جنگ خندق غوغایی است تا هر گروهی سلمان، آن یار دیرین و با ایمان رسول خدا صلی الله علیه آله را از خود بداند. انصار فریاد می زنند که سلمان از ماست چرا که به مانند ما یار پیغمبر خدا صلی الله علیه وآله به شمار می رود و از طرف دیگر مهاجرین هیاهویی به پا کرده اند که چنین نیست چرا که سلمان همچو ما مهاجرت نموده است و خود را به محبوبش رسانده است.

در این بین جمله عمیق و رسای خاتم الانبیاء تمام آن سروصداها را تسکین می بخشد و فصل الخطاب همه قرار می گیرد که فرمودند:

 «سلمانُ منّا أهل البیت» سلمان از ما أهل بیت است.

 فضایل جناب سلمان در نگاه صادق آل محمّد علیه السلام

از اهلبیت صلوات الله علیهم کریم تر سراغ دارید؟

مردی ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﺷده بود و ﻓﻘﻂ يك ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ﺩﺍﺷﺖ، ﮔﻮﺷﻪ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻫﺮ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺍﯼ كه ﻣﯿﺮﻓﺖ، ﻣﯿﮕﻔﺘﻦ: ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ﺍﮔﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد ٥٠٠ تومن ﻣﯽﺍﺭﺯﯾﺪ، ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻣﺎ ١٠٠ ﯾﺎ ١٥٠ تومن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻤﯿﺨﺮﯾﻢ.

ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩ و به ﺍﻣﯿﺪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺨﺮﻥ ﺍﺯ اﯾﻦ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﻣﻐﺎﺯﻩ میرفت …

داخل ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻫﺎ، ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﭼﯽ ﺷﺪﻩ كه ﻗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻧﮑﺮﺩﯾﺪ و سوخته؟

ﮔﻔﺖ: ﻣﻨﺰﻟﻤﻮﻥ ﺭﻭﺿﻪ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ، ﻣﻨﻘﻞ ﭼﺎﯾﯽ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ، ﺫﻏﺎﻻ ﺭﯾﺨﺖ و ﻗﺎﻟﯽ ﺳﻮﺧﺖ.. ﻫﺮ ﭼﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ مى تونى ﺍﺯﻡ ﺑﺨﺮ، ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ …

ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭ پرسید: گفتی ﺗﻮی مجلس ﺭﻭﺿﻪ ﺳﻮﺧﺘﻪ؟

بله

مغازه دار گفت: ﺍﯾﻦ ﺍﮔﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد ٥٠٠ تومن ﻣﯽ ﺍﺭﺯﯾﺪ ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی اﺭﺑﺎﺏ ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻣﻦ یک ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺍﺯﺕ ﻣﯿﺨﺮﻡ ….

اوﻥ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ توی روضه سوخته ﺑﻮﺩ قیمت گرفت، کاش دلمون تو روضه ها بسوزه. اونوقت بگیم: دلِ سوخته را بی بی، چند میخری؟! گرفتاریم…!

وقتی پیامبراکرم(ص) می‌فرمایند:

«هر که اهل بیت مرا دوست داشته باشد خداوند به او حکمت می دهد»

.

.

.

یعنی عاشقِ حق شدن خوش فهمی و درایت می‌آورد. این اثر علاقه در اندیشه است. طبیعتا بی‌مهری نسبت به اهل بیت(ع) هم موجب کج‌فهمی و نادانی می‌شود. فقط کسی که عاشق حق است می‌تواند حقایق را درست ببیند.

آقای پناهیان

علامه مجلسي رحمه الله علیه در كتاب «بحار الأنوار» مي گويد :

يونس به امام صادق عليه السلام عرض كرد:
ولايت شما و شناخت حق شما كه خداوند به من مرحمت فرموده از تمام دنيا نزد من محبوبتر است .

يونس مي گويد :
وقتي چنين گفتم آثار خشم و غضب بر چهره مبارك آن حضرت ظاهر شد ، سپس فرمود:
يا يونس قستنا بغير قياس، ما الدنيا وما فيها، هل هي إلا سد فورة، أو ستر عورة؟ وأنت لك بمحبتنا الحياة الدائمة.
ما را به چيزي كه نبايد قياس كني مقايسه كردي ، ولايت ما را با دنيا قياس كردي ، مگر دنيا و آنچه در آن است چيست ؟ آيا چيزي جز سير كردن شكم يا پوشاندن عورت است ؟در حديث ديگري امام عليه السلام فرمود : دنيا چيست و انتظار داري چه چيزي باشد ؟ آيا جز خوراكي است كه آن را مي خورند يا لباس است كه آن را مي پوشند و يا مركبي است كه آن را سوار شوند ؟ اما ولايت و محبت ما سرچشمه حيات ابدي و سعادت هميشگي است.

تحف العقول: 379،
بحار الأنوار : 265/78 ح 177.