رنگ سیاه و سرخی پرچم رسیده است
‎شان نزول سوره ی مریم رسیده است

‎شال و لباس مشکی مارا بیاورید
‎حی علی العزا که محرم رسیده است

به سکوتی فکر می کنم
که در نگاه آخرت
با برادرت گذشت…

حالا دیگر بوی محرم که می آید
مردم مهیای اربعین می شوند…

تحویل سال به وقت محرم است
حول قلوبنا به بکاءُ علی الحسین

سال تا سال اگــر یاد تــو را کم داریم

باز خوب است که یک ماه محرّم داریم

کم کم بساط نوکریت پهن مى شود…

دل هاى ما
در انتظار نواى عزاى محرم است

والعاقبه للمتقین.

از امام‌ صادق‌(علیه السلام) نقل‌ شده‌ که فرمودند:

« ما و خاندان ابوسفیان دو خانواده‌ایم که به خاطر خدا دشمن هم شدیم.
ما می‌گفتیم خداوند راست می‌گوید و آنها می‌گفتند: دروغ می‌گوید،

ابوسفیان با پیامبر(صلی الله علیه و آله) جنگید،
معاویة بن ابی سفیان با علی(علیه السلام )،
یزید بن معاویه با حسین بن علی(علیهما السلام)
و سفیانی هم با قائم(عجل الله تعالی فرجه) می‌جنگد.

( بحارالانوار، ج‌52، ص‌190؛ الزام‌الناصب‌، ج‌2، ص‌131، السفیانی‌، فقیه‌؛ ص‌125؛ یوم‌الخلاص‌، ص‌694)

بسم الله الرحمن الرحیم

 
ریّان بن شبیب گفت که در روز اول محّرم بر امام رضا - علیه السلام – وارد شدم . به من فرمود : ای فرزند شبیب ! آیا امروز ، روزه ای؟

گفتم نه .

فرمود : این روز، روزی است که زکریا - علیه السلام – به درگاه پروردگارش دعا کرد و گفت: « پروردگارا! از نزد خود برای من ، فرزندی پاک قرار ده . همانا تو پذیرنده ی دعا هستی » .

خداوند،  پذیرفت و به فرشتگان خود فرمان داد زکریا - علیه السلام -  را که در محراب در حال نماز بود ، چنین ندا دهند : « خداوند تو را به یحیی بشارت می دهد » . هر کس در این روز، روزه بگیرد و به درگاه خدای - عزّوجلّ – دعا کند ،پذیرفته می شود ، همان گونه که برای زکریا  - علیه السلام -  پذیرفته شد .

سپس فرمود ای پسر شَبیب ! محرّم ، ماهی است که مردم دوران جاهلی ، در گذشته به خاطر حرمت آن ، ستم و جنگ را در آن ، حرام می دانستند . این امت ، حرمت این ماه را نشناختند ، چنان که حرمت پیامبرشان را هم نشناختند . در این ماه ذرّیه ی وی را کشتند و زنانش را اسیر کردند و اموالش را غارت کردند . خداوند ، هرگز آنان را نخواهد بخشید .

ای فرزند شبیب ! اگر برای چیزی گریه می کنی ، برای حسین بن علی بن ابی طالب گریه کن ، چون وی آن گونه که گوسفند ، سر بُریده می شود ، سر بُریده شد و به همراه وی هجده نفر از خاندانش کشته شدند که در روی زمین ، همانندی برای آنان نبود . به خاطر قتل وی آسمان های هفتگانه و زمین ها گریستند .چهار هزار از فرشتگان برای یاری وی فرود آمدند ؛ اما او را کشته یافتند . آنان تا روزی که قائم قیام کند ، گِرد وی ، ژولیده و غبارآلود هستند و چون وی قیام کند ، از یاران وی خواهند بود و شعار آنان ، « ای خونخواهان حسین » خواهد بود .

ای فرزند شبیب ! پدرم  از پدرش از جدّش برای من نقل کرد که چون جدّم حسین - علیه السلام -  کشته شد ، از آسمان ، خون و خاک سرخ بارید .

ای فرزند شبیب ! اگر بر حسین ، گریه کنی تا اشکت بر گونه ات جاری شود ، خداوند ، همه ی گناهان تو را ، چه بزرگ و چه کوچک  ، و چه کم و چه زیاد ، خواهد بخشید .

ای فرزند شبیب ! اگر این امر که خداوند را بدون گناه ، ملاقات کنی ، تو را خوشحال می کند ، حسین - علیه السلام -  را زیارت کن .

ای فرزند شبیب ! اگر این امر ، تو را خوش حال می کند که در بهشت به همراه پیامبر - صلی الله علیه و آله -  و خاندانش در غرفه های بنا شده سکونت کنی ، برای قاتلان حسین ، لعنت کن .

ای فرزند شبیب ! اگر این امر ، تو را خوش حال می کند که ثوابی همانند کسی داشته باشی که به همراه حسین علیه السلام به شهادت رسیده است هرگاه به یادت افتاد ، بگو : ای کاش همراه آنان بودم و سعادت بسیار می یافتم !

ای فرزند شبیب ! اگر این امر تو را خوش حال می کند که در درجات بالای بهشت به همراه ما باشی ، برای اندوه ما اندوهگین و برای شادی ما شاد باش ، و بر تو باد ولایت ما ! اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد ، در روز قیامت با آن ، محشور می شود .

>>>> امالی ، جلد 1 ، محمد بن علی بن بابویه شیخ صدوق (ره) ، مجلس بیست و هفتم

بسم الله الرحمن الرحیم

وای بر شما ای مردم کوفه آیا می دانید کدام پاره ی جگر از مصطفی را شکافتید؟ و کدام پرده نشینان عصمت را از پرده بیرون افکندید آیا می دانید چه خونی از پیغمبر بر زمین ریختید؟!

و چه حرمتی را از او هتک نمودید؟! شما گناهی قبیح و داهیه ای عظیم انجام دادید گناهی که زمین را پر کرده و آسمان را فرا گرفته است آیا عجب می کنید اگر آسمان خون ببارد؟!

هر آینه عذاب خداوند در آخرت ذلت آور و سخت تر است در حالیکه آن روز شما یاری نمی شوید و حمایت نخواهید شد . اکنون که خداوند به شما مهلت داده خوشدل نباشید چه آنکه خدا در مجازات عجلت نمی کند و بیم ندارد که وقت مکافات سپری گردد و سرعت در مکافات او را تحریک نمی نماید و بدانید که پروردگار شما در کمین گاه است . 1

دختر امیرالمؤمنین علیهماالسلام این خطابه گرم و آتشین را ایراد کرد در حالیکه مصائب کربلا سخت او را رنج می داد و اکنون هم در حال اسارت است !!!

با این حال آنچنان کوبنده و مسلط سخن گفت که بشیرین حزیم اسدی می گوید :

بخدا قسم من زنی را در نهایت عفت و حیا ندیدم که بهتر از زینب سخن بگوید !!! آنگونه خطابه خواند که گویا این کلمات از زبان علی بن ابی طالب شنیده می شود !!

زینب در این گفتار مردم خفته ی کوفه را بیدار کرد، مردمی که با افسونگری های حکومت گویا در خواب مرگباری فرو رفته و نمی دانستند چه جنایت بزرگی را فرزند معاویه با دست آنان انجام داد، جنایتی که ( بنا به گفته زینب) ننگ و عار آن محو شدنی نیست و داغ رسوائی آن پاک نخواهد گشت .

لهوف سیدبن طاوس صفحه 68

برگرفته از کتاب ، درسی که حسین علیه السلام به انسانها آموخت

بسم الله الرحمن الرحیم 

ابوعماره گويد: روزى به حضور امام ششم صادق آل محمد علیه السلام رسيدم , فرمود

اشعارى درسوگوارى حسين براى ما بخوان . وقتى شروع به خواندن نمودم صدا گريه

حضرت برخاست , من مي خواندم و آن عزيز مي گريست , چندان كه صداى گريه از

خانه برخاست . بعد از آن كه اشعار را تمام كردم , امام علیه السلام در فضليت و ثواب

مرثيه و گرياندن مردم بر امام حسين علیه السلام مطالبى بيان فرمود.

نيز از آن جناب است كه فرمود: گريستن و بي تابى كردن در هيچ مصيبتى شايسته

نيست مگر در مصيبت حسين بن على , كه ثواب و جزايى گرانمايه دارد.

باقرالعلوم , امام پنجم علیه السلام به محمد بن مسلم كه يكى از اصحاب بزرگ او است

فرمود: به شيعيان ما بگوييد كه به زيارت مرقد حسين بروند, زيرا بر هر شخص باايمانى

كه به امامت ما معترف است , زيارت قبر اباعبدالله لازم ميباشد.

امام صادق علیه السلام  مي فرمايد: ان زيارة الحسين عليه السلام افضل ما يكون

من الاعمال . همانا زيارت حسين علیه السلام از هر عمل پسنديده اى ارزش و

فضيلتش بيشتر است .

زيرا كه اين زيارت در حقيقت مدرسه بزرگ و عظيم است كه به جهانيان درس ايمان و

عمل صالح مي دهد و گويى روح را به سوى ملكوت خوبي ها و پاكدامني ها و

فداكاري ها پرواز مي دهد. هر چند عزادارى و گريه بر مصايب حسين بن على علیه

السلام مشرف شدن به زيارت قبرش و بازنماياندن تاريخ پرشكوه و حماسه ساز

كربلايش ارزش و معيارى والا دارد, لكن بايد دانست كه نبايد تنها به اين زيارت ها و

گريه ها و غم گساريدن اكتفا كرد, بلكه همه اين تظاهرات , فلسفه ديندارى , فداكارى

و حمايت از قوانين آسمانى را به ما گوشزدمينمايد, و هدف هم جز اين نيست , و نياز

بزرگ ما از درگاه حسينى آموختن انسانيت و خالى بودن دل از هر چه غير از خداست

ميباشد, و گرنه اگر فقط به صورت ظاهر قضيه بپردازيم , هدف مقدس حسينى به

فراموشى مي گرايد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــ

- كامل الزيارات , ص 105 , ص 101, ص121  , ص 147