بسم الله الرحمن الرحیم

امام علی علیه السلام که درود خدا بر او ، فرمود: ]  آن هنگام که تهاجم یاران معاویه به شهر انبار و غارت کردن آن را شنید ، تنها و پیاده به طرف پادگان نظامی کوفه « نُخَیله» حرکت کرد ، مردم خود را به او رسانده ، گفتند ای امیرمؤمنان ما آنان را کفایت می کنیم ، فرمود [شما از انجام کار خود درمانده اید ! چگونه کار دیگری را برایم کفایت می کنید؟ اگر رعایای پیش از من از ستم حاکمان می نالیدند ، امروز من از رعیّت خود می نالم ، گویی من پیرو ، و آنان حکمرانند ، یا من محکوم و آنان فرمانروایانند .]

 دو نفر از یاران جلو آمدند و یکی گفت : من جز خود و برادرم را در اختیار ندارم ، ای امیرمؤمنان فرمان ده تا هر چه خواهی انجام دهم ، امام فرمود [ شما کجا و آنچه من میخواهم کجا؟! ]

1- نُخَیله ، جایی نزدیکی کوفه در سر راه شام ، که لشکرگاه بود، سربازان و داوطلبان جنگ در آنجا گرد می آمدند و سازماندهی می شدند .

2- حکمت 261 ، نهج البلاغه ، ترجمه مرحوم محمد دشتی

                          بسم الله الرحمن الرحیم

امام علی علیه السلام که درود خدا بر او ، فرمود:  آن هنگام که تهاجم یاران معاویه به شهر انبار و غارت کردن آن را شنید ، تنها و پیاده به طرف پادگان نظامی کوفه « نُخَیله» حرکت کرد ، مردم خود را به او رسانده ، گفتند ای امیرمؤمنان ما آنان را کفایت می کنیم ، فرمود : شما از انجام کار خود درمانده اید ! چگونه کار دیگری را برایم کفایت می کنید؟ اگر رعایای پیش از من از ستم حاکمان می نالیدند ، امروز من از رعیّت خود می نالم ، گویی من پیرو ، و آنان حکمرانند ، یا من محکوم و آنان فرمانروایانند .

دو نفر از یاران جلو آمدند و یکی گفت : من جز خود و برادرم را در اختیار ندارم ، ای امیرمؤمنان فرمان ده تا هر چه خواهی انجام دهم ، امام فرمود : شما کجا و آنچه من میخواهم کجا؟!

1- نُخَیله ، جایی نزدیکی کوفه در سر راه شام ، که لشکرگاه بود، سربازان و داوطلبان جنگ در آنجا گرد می آمدند و سازماندهی می شدند .

2- حکمت 261 ، نهج البلاغه ، ترجمه مرحوم محمد دشتی

                        بسم الله الرحمن الرحیم

روز بیعت ، فراوانی مردم چون یال های پرپُشت کَفتار بود، از هر طرف مرا احاطه کردند ، تا آن که نزدیک بود حسن و حسین علیه السلام لگدمال گردند ، و ردای من از دو طرف پاره شد . مردم چون گله های انبوه گوسفند مرا در میان گرفتند . اما آنگاه که به پا خواستم و حکومت را به دست گرفتم ، جمعی پیمان شکستند و گروهی از اطاعت من سر باز زده از دین خارج شدند ، و برخی از اطاعت حق سر بر تافتند ، گویا نشنیده بودند سخن خدای سبحان را که می فرماید : « سرای آخرت را برای کسانی برگزیدیم که خواهان سرکشی و فساد در زمین نباشند و آینده از آن پرهیزکاران است » آری! به خدا آن را خوب شنیده و حفظ کرده بودند ، اما دنیا در دیده آنها زیبا نمود ، و زیور آن چشم هایشان را خیره کرد .

………………………….

پی نوشت : وقتی این خطبه هارو می خونم واقعا درد رو از توی این خطبه ها حس می کنم ، و جز اشک هیچ چیز دیگه ای نیست که بتونه دلت رو از این همه دردی که  امام علی علیه السلام بهشون تحمیل شد رو جوابگو باشه و آروم کنه .

>>>>>>>>  خطبه 3 نهج البلاغه

(معروف به خطبه شقشقيّه  كه درد دلهاي امام عليه السلام از ماجراي سقيفه و غصب خلافت در اين خطبه مطرح است)

 
آگاه باشيد! به خدا سوگند! ابابكر، جامه خلافت را بر تن كرد ، در حالي كه ميدانست  جايگاه من نسبت به حكومت اسلامي،چون مِحوَر آسياب است به آسياب كه دور آن حركت مي كند .

او مي دانست كه سيل علوم از دامن كوهسار من جاري است ، ومرغان دور پرواز اند يشه ها به بلنداي ارزش من  نتوانندپرواز كرد .

پس من رِداي خلافت رها كرده و دامن جمع نموده ازآن كنارگيري كردم و در اين انديشه بودم كه آيا با دست تنها براي گرفتن حق خود به پاخيزم؟ يا در اين محيط خفقان زا و تاريكي كه به وجود آوردند ، صبر پيشه سازم ؟ كه پيران را فرسوده ، جوانان را پير ، و مردان با ايمان را تا قيامت و ملاقات پروردگار اندوهگين نگه مي دارد!. پس از ارزيابي درست ، صبر و بردباري را خِرَدمندانه تر ديدم . پس صبر كردم در حالي كه گويا خار در چشم و استخوان در گلوي من مانده بود . و با ديدگان خود مي نگريستم كه ميراث مرا به غارت مي برند!.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ترجمه خطبه 3 نهج البلاغه