بخون و دلت بسوزه برای اسرایی که همچین روز و شبی کنار مردان بیکفن خود رسیده بودند …
لا اله الا الله

 "گریه های پسرم …”

- شبی که به کربلا رسیدیم پایان روزی بود که ۶۰۰ عمود را آمده بودیم. فاطمه را با کالسکه قرمزش من هل میدادم و محمد مهدی را پدرش. بعد پیچ ورودی کربلا دیگر من راننده کالسکه نبودم، کالسکه واکر من شده بود …

- با زحمت خودمان را در خانه یک عراقیِ مهمانِ حسین نواز جا دادیم؛ حسینیه خانه اش پر شده بود ولی برای اینکه زوار بی پناه نمانند ما را در طبقه بالای خانه بزرگش جا داد. معلوم بود که از ثروتمندان کربلا بود. خانه بزرگ مبله با راه پله های مارپیچ و چندین اتاق در طبقه بالا…

- رفتیم بالا… من، دوست همراهم و فاطمه چهار ساله و محمد مهدی نه ماهه. از شدت خستگی حتی توان صبر کردن برای پیدا شدن جا را هم نداشتم! پیاده آمدن از نجف تا کربلا با دو بچه و در چهار روز ساده نبود. هرچند در یسر بعد از عسر و عشق در هر قدم و لذت تصور قرب همراهش بود و شیرینش می کرد. به ما در سالن طبقه بالا پتو دادند تا بخوابیم اما…

- محمدم شروع به گریه کرد. هیچ چیز آرامش نمی کرد و من که حتی روی پا نمیتوانستم بایستم بغلش کردم و راهش بردم و قرآن میخواندم تا آرام شود ولی …

- صدای بقیه مهمانان صاحب خانه در آمده بود. خسته به کربلا رسیده بودند و میخواستند بخوابند اما صدای پسر من نمیگذاشت. ناراحتی بقیه مزیدی شده بود بر سختی کار من. برای راحتی بقیه مهمان ها صاحب خانه به طبقه پایین راهنماییم کرد. دخترم هم گوشه چادرم را گرفته با من آمد. رفتم در آشپزخانه کنار بچه ها و خانواده خود صاحب خانه. بچه گریه می کرد و دردش را هیچکس نمیفهمید. به گمان دل درد نبات دادیم ولی اثری نداشت. دامادشان که پزشک بود آمد ولی افاقه نکرد و آخر سر هم داروی خواب آور داد تا بچه کمی خوابش برد. من نشسته گوشه آشپزخانه؛ بچهِ به بغل، اندکی خوابیدم ولی باز هم با بیداری پسرم شروع به گریه کرد.

- ساعت شش صبح زن های خانه خانمی را آوردند و گفتند بچه را بده به این خانم. من امتناع می کردم و به کارشان اعتماد نداشتم.گفتند خادمه حرم اباعبدلله است و من پسرم را دادم، روغن مالیش کرد و دعا خواند و در آخر با شال سفت قنداقش کرد.بغلم داد. پسرم شیر خورد و خوابید و سه ساعت بعد که بلند شد خوب شده بود ؛ دوباره خندید و بازی کرد…
بدن درد گرفته بود در راه…
توی کالسکه…..
پیاده نیامده بود…
روی شتر بی جهازی نبود…
کتک نخورده بود…
پدرش کنارش بود…

.

.

.

کربلا ما را به سوی خود فرا می‌خواند و ارواح مشتاق ما بی‌تابانه، همچون کبوتران حرم، به‌ سوی کربلا بال می‌گشایند. بار دیگر صدای «هل من ناصر» امام عشق در دل تاریخ بلند است و این بار حضور امت به‌راستی شگفت‌آور است. هر آن‌کس در هر زمان و در هر جا به این صلا لبیک گوید کربلایی است و کربلا میزان عشق است و اهل الله را از اغیار جدا می‌کند.

کربلا، آغوشت را بگشای، حزب الله به سوی تو می‌آید.

جلوه‌های شگفت‌آور حضور امت، همه حکایت از این دارد که آنان حضور تاریخی خود را می‌شناسند و سر آنچه عاشورا را جاودانه ساخته است دریافته‌اند.

حب حسین‌(ع) سر‌الاسرار شهداست. فاین تذ‌هبون؟ اگر صراط مستقیم می‌جویی بیا؛ از این مستقیم‌تر راهی وجود ندارد: حب حسین علیه السلام.

چه روزگار شگفتی! همه تاریخ در اینجا حاضر است.

شهید سید مرتضی آوینی

.

.

.

ای غبار حرمت تاج سر نوکرها
نوکری ات شده تنها هنر نوکرها

 بأبی أنت و أمی یاأباعبدالله

اللهم ارزقنا حرم

.

.

.
تبریک کریسمس و ولنتاین و مناسبتای غربی میشه با کلاسی
تبریک عید غدیر و مبعث و نیمه شعبان شد عرب پرستی !

سفر مکه و کربلا و مشهد کسی بره، میگن چرا پولشو ندادی فقرا
ولی از سفر دبی و آنتالیای خودش که نمی گذره، بالاخره آدمیزاده تفریح هم لازم داره !

شاهین نجفی و شارلی فحاشی می کنند شد آزادی بیان
مسلمونا از چیزی انتقاد مودبانه کنن، میشه دیکتاتوری دین !

گلشیفته فراهانی لخت شد همه گفتن حجاب مسئله شخصیه
الهام چرخنده چادری شد همون آدما گفتن ریا کار و متظاهره !

طرف علنا بر مقبره کورش کبیر سجده می کنه شد یکتا پرست
اما بوسه بر ضریح مبارک حضرت عباس میگن بت پرستی !

گریه و اشک و آه و شمع و گیتار و طبل برای مرتضی پاشایی شد انسانیت
اما به عزاداری برای حضرت سید الشهدا ( ع ) میگه مرده پرستی !

دلسوزی برای هزاران کودک شهید فلسطین میشه بیگانه پرستی
گل گذاشتن پشت در سفارت فرانسه برای کشته شدن 12 نفر میشه انسانیت!

دختره سرمای زمستون با یه ساپورت میاد خیابون سردش نمیشه
اما گرمای تابستون اگه روسری سر داشته باشه از گرما هلاک میشه !

خانمه با کفش پاشنه بلند داخل خیابون پیچ و تاب خورون، جولان میده
اما جمع کردن چادر یا مانتو بلند براش خیلی خیلی سخت شده !

ته ریش گذاشتن برای مد و کلاس میشه خوشتیپی
اما برای محرم و مسجد که باشه میگن اُمل و عقب افتادگی !

چهارشنبه سوری نارنجک میزنه دیوار مردم نمی گه کسی مریض داره
بعد در سال فقط سه روز هیئت بیرون بیاد میگن مریضا آسایش ندارن !

برای برد باخت الکی فوتبال میاد آرژانتین و عراقو می بنده به بار فحش ناموسی
بعد خود رو از نژاد پاک آریایی و از نسل کوروش و باشخصیت پارسی میدونه !

هر سال بدنش زیر سوزن و جوهر پر از تتو و خالکوبی میشه هیچی نیست
اما یکی برای سید الشهدا سینه زنی می کنه، میگن چرا به بدن ضرر می زنید !

دسته ها و جشن های هالووین و شیطان پرستی شده افتخار
دسته های سینه زنی محرم شده خار رفته تو چشمش !

برای نشر جملات جعلی و بی منبع کوروش سر و دست می شکنه و تازه خودشم میره مطالب نهج البلاغه رو به اسم کورش می زنه
اما به نهج البلاغه پر از حکمت مولا علی که میرسه سکوت میکنه !

امثال صادق هدایت و نیچه که به فجیح ترین شکل مردند شده الگو
بعد حضرت علی ، مولود کعبه و شهید محراب رو یه عرب می دونه !

رستم و آرش و کاوه ی افسانه های باستان رو می پرسته
اما شهید همت رو که قهرمان زمان خودشه … نمی شناسه !
.
.
.
متاسفم برای احساسات مصلحتی بعضی روشنفکرنماهای جامعه ما
که ” شتر با بارش ” را نمی بنند
اما اندر خم ” لنگ پشه کوره ای ” وا مانده اند ( ! )

هر کاری هم بکنی باز اینا راضی نمیشن پس هی نگید این وهن دینه اون وهن دینه

قرار نیست دین به ساز امثال این آدما باشه

هر چقدر کوتاه بیاید حرف مفت زیاده برای گفتن ..

.

.

.
از وقتی شورای شهر تهران و شهرداری تهران تعدادی از عناصرش تعویض شده اند اتفاقات عجیب و غریبی می افتد
مثلا همان اوایل یکی از اعضای شورای شهر گفت ما پول برای مراسم عاشورا و تاسوعا نمیدهیم انگار مردم صف بسته اند از این عالی جنابان گدایی کنند برای امام حسین مردک خل وضع هنوز نمی داند امام حسین به پول این مفت خوران احتیاجی ندارد و میلیون ها عاشق دارد تا پای جان .
شهردار جدید هم که ابروی هرشهرداری که تا بحال بوده را برده است بعد از جناب قالیباف با آن همه استعداد و کار و تلاش یک روانی خل وضع شهردار شده و از قلیان سرا کردن تهران برای سرطانی کردن مردم و کاسبی خودش بگیر تا گندهای دیگر از تلاش های این نمونه است .

در جدید ترین اظهارات احمقانه اش گفته که تمیز کردن و کمک در کربلا به ما چه ربطی دارد کار شهرداری کربلاست و پیمان شهرداری تهران و کربلا را منحل کرده است.
در کربلا انقدر عاشق داریم که به تو امثال تو هیچ نیازی نیست.
درضمن تو جایی را تمیز نکرده ای که منت میگذاری به عشق حسین کسان دیگر کارکرده اند.
وقتی بجای شخصیت طرف از روی لیست به او رای بدهید یک روانی مثل این می شود شهردار یک شهر بزرگ .

.

.

.

امروز می خواهم به مصاف تزویر بروم که بدترین آفت دین است .تزویر با لباس دیانت و تقوا به میدان می آید . تزویر سکه ای دو روست که بر یک رویش نام خدا و بر روی دیگرش نقش ابلیس است .عوام خدایش را می بینند و اهل معرفت ، ابلیسش !

و چه خون دلها خورد علی از دست این جماعت سر به سجود آیه خوان و به ظاهر متدین !

یا ایها الذین آمنوا ، آمِنوا !

به شما قول می دهم چنانچه با همان نیت روزهای نخستین قیام شمشیر بزنید ، پیروزید و بر دشمن مزور غلبه می کنید .در میان شما احیانا هستند کسانیکه قصد تسلیم دارند . من بیعتم را از ایشان بر می دارم و اتمام حجت می کنم که تزویر به شما امان می دهد تا مقاومتتان را بشکنید . پس از غلبه شک نکنید گردنتان را خواهد شکست !

.

.

نامش هَفهاف بن مهند راسبی بصری است. ساعت پنج و شش عصر رسید کربلا. فکر می کرد آن لشکر سی هزار نفره که در ظاهر پیروز شدند لشکر حسین اند. رفت سمت لشکر گفت مولای من کجاست؟ گفتند مولای تو کیست؟ گفت پسر علی بن ابی طالب. گودال را نشانش دادند. فهمید ورق برگشته. فهمید دیر رسیده. کاش بصره اینقدر از کربلا دور نبود!
رفت سمت‌ گودال. نگفت دیر شده! نگفت ببخش حسین‌ جان نیامدم به یاری ات! نگفت لیاقت نداشتم با تو باشم! نا‌امید نشد. گفت مولای من! لحظاتی دیگر می آیم زیارت.
زد به دل لشکر. محاصره شد. شهید شد. افتاد نزدیک گودال.
ای کسانی که فکر می کنید جا مانده اید! هفهاف بصری بعد از حسین شهید شد! می گویند هفهاف آخرین‌ شهید واقعه است اما من می گویم‌ هفهاف اولین زائر کربلاست!

.

.

از دﺳﺖ ﻣﻲ روی ﭘﺴﺮم روﺿﻪ ﮐﻢ ﺑﺮو

دﯾﻮاﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻮی ﭘﺴﺮم روﺿﻪ ﮐﻢ ﺑﺮو

ﺑﺎزم ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺖ ﭘﺮ ِ زﺧﻢ و ﺟﺮاﺣﺖ اﺳﺖ

وﻗﺘﻲ ﻣﻌﺬﺑﻲ ﭘﺴﺮم روﺿﻪ ﮐﻢ ﺑﺮو

اﻣﺸﺐ ﭼﻪ روﺿﻪ ای ﺗﻮ ﺷﻨﯿﺪی ﮐﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ

اﯾﻨﻘﺪر ﭘﺮ ﺗﺒﻲ؟! … ﭘﺴﺮم روﺿﻪ ﮐﻢ ﺑﺮو

ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ آﺧﺮش ﻫﻤﻪ را ﻣﺒﺘﻼ ﮐﻨﻲ

ﻋﺎﻗﻞ ﻧﻤﻲ ﺷﻮی ﭘﺴﺮم… روﺿﻪ ﮐﻢ ﺑﺮو

.

.
بسم الله الرحیم الرحیم
                                                           

 صبری جمیل است كه اولاً: اختیاری  باشد، نه اجباری.
ثانیاً : پیمانه صبر لبریز نشود.
ثالثاً : دربرابر مصیبت ها سخنی كه نشان دهنده كفر، ناسپاسی و بی تابی و نارضایتی از

مقدّرات الهی باشد، بر زبان جاری نكند؛
همچنان كه از امام صادق علیه السلام درباره (صبر جمیل) پرسیدند فرمودند: «مراد، صبر بدون

گله است ».
این، از ویژگی های افراد باایمان و قوی همت و پرظرفیت است.در تاریخ اسلام، كم نبودند افرادی

كه یعقوب وار در سخت ترین لحظات و بلاها ، حمد و سپاس حق گفتند.
آن ها چون صبری جمیل داشتند ، از خدا نیز غیر جمیل ندیدند و « ما رَأیتُ  اِلا جمیلاً » گفتند؛

پس اگر در مصیبت های سخت ، بی تابی نكردیم و كلامی نگفتیم و راضی به رضای الهی

بودیم، بی تردید، صبری جمیل به كار برده و اجری عظیم برده ایم.

_____________________________________________________________________________

برگرفته از تفسیر نمونه

.

.

.

بسم الله الرحمن الرحیم

استاد مرتضی مطهری در یکی از سخنرانی‌هایش درباره تحریفات مربوط به واقعه عاشورا فریاد می‌زند که ما امام حسین خراب کن هستیم! و از علل آن می‌گوید :

« [ امام ]حسین(ع) می‌گوید من نهضت کردم برای امر به معروف، برای اینکه دین را زنده کنم، برای اینکه با مفاسد مبارزه کنم. نهضت من یک نهضت اصلاحی اسلامی است. [ ولی ] ما آمدیم یک چیز دیگری گفتیم و[ آن ] تحریف کردیم.
ما گفتیم [ امام ] حسین [ علیه السلام ] یک شرکت بیمه تاسیس کرد، بیمه‌ی گناه. گفت شما را از نظر گناه بیمه کردم. در عوض چه می‌گیرم؟ شما برای من اشک بریزید، من در عوض گناهان شما را جبران می‌کنم، اما شما هرچه می‌خواهید باشید، ابن‌زیاد باشید، عمرسعد باشید. ما می‌گوییم یک ابن‌زیاد در دنیا کم بود، یک عمرسعد در دنیا کم بود، یک سنان‌بن‌انس در دنیا کم بود، یک خولی در دنیا کم بود، امام حسین خواست خولی در دنیا زیاد شود، عمر سعد در دنیا زیاد شود، گفت أیها‌الناس هرچه می‌توانید بد باشید که من بیمه‌ی شما هستم!»

منبع : سایت تابناک

.