آیت الله قاضی طباطبائی بر انس با قرآن تأکید بسیار داشتند، از جمله در نامه ای به یکی از شاگردانشان این چنین می فرمایند:

 علیکم بقراءة القران الکریم فی اللیل بالصوت الحسن الحزین فهو شراب المؤمنین:
 بر شما باد به قرائت قران کریم در شب، با صدای زیبا و غم انگیز، پس آن شراب مؤمنین است.

و می فرمودند:

 و آن قرة العیون مخلصین را همیشه در چشم داشته باشید
 و با آن هادی طریق مقیم و صراط مستقیم سیر نمایید
 و از جمله سیرهای شریف آن قرائت است به حسن صوت و آداب دیگر، خصوص در بطون لیالی.

و نیز می فرمودند:

 بر شما باد به قرائت قرآن کریم در شب با صدای زیبا و غم انگیز، پس آن نوشیدنی و شراب مؤمنان است. تلاوت قرآن کمتر از یک جزء نباشد.

قلاده ميبندند به گردنشان و صداى سگ در مياورند و در كنار اسم اباعبدالله ، پارس ميكنند. همين امسال عاشورا، در مشهد ما اين كار شد. قلاده بستند و آن مداحى كه بالا ايستاده بود گفت، ” كنم عو عو ، دهم دست ولايت"، … جمعيت يكمرتبه همه با هم صداى سگ! به مدت دو دقيقه….بعد ميگويد ، ” يك تكه استخوان امشب بس است ما را آقا!” ، ذكر اباعبدالله قاطى عوعو سگ!؟ ما بايد از ساحت اباعبدلله دفاع كنيم ، ما بايد يك عاشوراى فرهنگى درست كنيم و از فرهنگ عاشورا دفاع كنيم.

هيئت راه انداخته اند، همه لخت ، بعد شروع ميكنند اداى مست ها را در مياورند و تلو تلو ميخورند، فيلم اش هست، برويد ببينيد، طفلك بچه هاى ناآگاه شيعه اند كه خيال ميكنند اين كارها باعث تقرب به اباعبدالله است. تلو تلو ميخورند و اداى مست ها را در مياورند، بعد مداحشان داد ميزند كه ” ما گر زسر بريده ميترسيديم، در محفل عشاق نميرقصيديم” ، نامرد! محفل عشاق اينجا نيست، محفل عشاق زير بمباران شيميايى در شرق دجله بود، آنجا بايد ميامدى حسين حسين ميگفتى و ميرقصيدى ، ما آنجا رقص بچه ها را زير باران آتش و خون ديديم ، تو رقاصى!؟ ،ميگويد “رقاصم و رقاصم ، رقاصه عباسم” ، عباسى كه دستش قطع ميشود، ميگويد “والله ان قطعتموا يمينى ، انى احامى ابداً عن دينى” ، شما پيرو مكتب اين عباس هستيد؟ شماها اصلاً به مكتب كارى نداريد.

بعد هم ميگويد بگذار مسخره مان كنند، ما سگ خانگى شاهيم، بعد داد ميزند، ” خرابم و مستم ، مست و خرابم، من سگ خانگى بى بى ربابم” ، بعد دوباره صداى سگ..، بعد ميگويد ” والله صد قدح بشكست ، حضرت شراب،حسين!” ، به سيدالشهداء ميگويد حضرت شراب! اين محبت و عزاى اهل بيت است؟!

البته اينها كمتر از ده درصد هيئت ها هستند اما فيلم اينها را وهابى ها برداشته اند و در شبكه هايشان پخش كرده اند كه سى دى اش را براى من آورده بودند. مرتيكه وهابى بعد از پخش فيلم ميگويد، خب! شما بينندگان بگوييد كه آيا حسين عاقل تر بود ، يا يزيد؟!!!
تو دارى آش وهابى ها را هم ميزنى، تو دارى هيزم ميگذارى زير ديگ آنها

استاد رحیم پور ازغدی

وَ لا تستوی الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتي‏ هِيَ أَحْسَنُ فصلت/34

هرگز نیکی و بدی یکسان نیستند، پس بدی را با نیکوترین خصلت دفع کن

حکایت؛ مرحوم نجم آبادی به شیوه همیشگی نیمه شبی از خواب برخاست و به کنار حوض رفت که وضو بگیرد و نماز شب بخواند، ناگاه مردی را بر لب بام خانه دید می‌خواست به پائین بپرد، اما از دیدن شیخ ترسید و به حیاط افتاد، شیخ به سویش رفت و دید بینوائی به امید دستبرد به خانه وی آمده و خانه اغنیا را گذاشته و به کاهدان زده است.

شیخ پای دزد را مالش می زد تا از رنج افتادن آسوده شود به او گفت: پایت نشکسته بیا نان و چای بخور و آنگاه برو. از قضا آن دزد فلک زده همکاری داشته که در کوچه انتظارش را می‌کشید و چون دید خبری از رفیقش نشد، بر بام خانه رفت و به درون خانه نگریست، دید شیخ مشغول مالش پای رفیقش می‌باشد.

شیخ متوجه او شد، صدایش زد که تو هم بیا با رفیقت نان و چای بخور و بعد برو، این دو بینوا ترسان و لرزان و شرمسار از کرده خود زیرچشمی شیخ را می‌نگریستند و شیخ هم به مهمانان ناخوانده پند و اندرز می‌داد که آدمی اشتباه می‌کند، باید روی زمین هموار و صاف راه بروید، اشتباهاً روی دیوار رفتی و افتادی، کوشش کنید از این پس اشتباه را تکرار نکنید، آنان هم سرافکنده شده و از خانه شیخ توبه کنان رفتند و دیگر دزدی را کنار گذاشتند.1

عجب ناید از سیرت بخردان
كه نیكی كنند از كرم با بدان2

1. با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در میدان عمل
2. سعدی

یکی از ویژگی های علم امام حسین علیه السلام گزارش های آن حضرت در زمینه ویژگی ها و قیام حضرت مهدی (عج) می باشد. آن بزرگوار در فرصت های مناسب از این رویداد عظیم تاریخی در آخرالزمان خبر داده و مردم را از مراحل و زمینه ها و خصوصیات ظهور با خبر می ساخت.

حضرت سیدالشهدا علیه‌السّلام:

قائم آل محمد صلی الله علیه و آله در میان امت اسلام، نهمین فرزند من است. او دارای غیبت است و میراثش در حالی که زنده است تقسیم خواهد شد.

حضرت صاحب الامر مهدی موعود (عج) دو نوع غیبت خواهد داشت؛ یکی از آنها طولانی خواهد بود، به طوری که بعضی می گویند او از دنیا رفته است و بعضی دیگر می گویند کشته شده و عده ای نیز می گویند او قیام کرده و رفته است. امّا هیچ کس از دوست و دشمن به جای او اطلاع نخواهد یافت، مگر کارگزاران ویژه اش که مأمور اجرای فرامین آن بزرگوار هستند.

 قطعی بودن ظهور

امام حسین علیه السلام:

اگر از عمر دنیا حتی یک روز هم باقی نماند، خداوند آن روز را آنقدر طولانی می کند تا مردی از فرزندانم ظهور نماید و دنیا را از عدل و داد پرکند؛ همان طوری که از ظلم و ستم و ناعدالتی پر خواهد شد. من از رسول خدا صلی الله علیه و آله این گونه شنیده ام.

عشق به مهدی علیه السلام

روزی در محضر امام حسین علیه السلام از وجود مقدس حضرت ولی عصر علیه السلام سخن به میان آمد و از آن حضرت سؤال شد که آیا حضرت مهدی علیه السلام هم اکنون متولد شده است یا نه؟!

حضرت اباعبداللَّه علیه السلام فرمود: «لا وَلَوْ ادْرَکتُهُ لَخَدَمْتُهُ ایامَ حَیاتی»؛

نه خیر هنوز متولد نشده است اگر من به حضورش می رسیدم تمام عمرم را به او خدمت می کردم.

شور و نشاط مهدی علیه السلام

امام حسین علیه السلام :

وقتی که امام زمان علیه السلام ظهور کند عدّه ای او را نمی شناسند، زیرا آن بزرگوار به صورت جوانی شاداب و توانا ظهور می کند و جوانی آن حضرت بعد از قرن ها نوعی آزمایش مردم می باشد؛ چرا که آنان به انتظار شخصی که سال های زیادی عمر کرده می باشند.

 عصاره پیامبران الهی

امام حسین علیه السلام:

قائم آل محمد صلی الله علیه و آله میراث دار خصلت هایی از انبیاء بزرگ الهی است. از حضرت نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و ایوب و از حضرت محمد صلی الله علیه و آله اوصافی را در خود دارد.

طول عمر آن حضرت همانند طول عمر حضرت نوح است.

پنهانی بودن ولادت و دور ماندن از مردم شیوه ای است که از حضرت ابراهیم برایش به یادگار مانده است.

در خوف و ترس از جبّاران و غایب بودن طولانی از پیروان خود، شبیه حضرت موسی علیه السلام است.

سخنان پراکنده و مختلف مردم در عصر غیبت شبیه گفتگوهای آنان در مورد عیسی علیه السلام است.

فرج و پیروزی حضرت مهدی (عج) بعد از انواع ناملایمات و گرفتاری ها همانند ماجرای حضرت ایوب است.

حضرت مهدی (عج) روی زمین را بعد از آنکه مملوّ از ظلم و جور شد، پر از عدل و داد خواهد کرد و قیام او وقتی است که مدتی از عصر امامان قبل از او گذشته باشد.

همان طوری که رسول خدا صلی الله علیه و آله بعد از فاصله طولانی از عصر پیامبران پیشین به رسالت مبعوث گردید.

 عدالت مهدی علیه السلام

امام حسین علیه السلام:

او هفتمین پسر از نسل پسرم محمد بن علی است. او حجت خداوند و فرزند حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی پسرم می باشد. او همان پیشوایی است که زمان طولانی غائب خواهد بود آنگاه ظاهر شده و زمین را بعد از گسترش ظلم و جور با عدالت پر خواهد کرد.

«یظْهِرُ اللَّهُ قائِمَنا فَینْتَقِمُ مِنَ الظَّالِمینَ»؛

قائم ما قیام می کند و از ستمگران انتقام می گیرد.

 رفاه و امنیت مهدوی

برای شما عصری فرا می رسد که مردم آنچنان بی نیاز می شوند که کسی برای دینار و درهم خود جایی برای احسان و بخشش نمی یابد.
تمام خیر و نیکی و زیبایی ها در آن زمان است. قائم ما قیام می کند و همه زشتی ها، فسادها، ناعدالتی ها، و اعمال ضد انسانی را ریشه کن می سازد.

زندگی در عصر ظهور

از مواردی که امام حسین علیه السلام از علم و دانش بی کران خود بهره گرفت در صبح عاشورا بود. آن بزرگوار بعد از آنکه پندها، موعظه ها و اتمام حجت های خود را برای مردم بیان نمود، از رجعت دوباره خویش به دنیا خبر داد.

به خدا قسم، اگر ما را بکشند ما به حضور پیامبرمان باز می گردیم و هر قدر خدا بخواهد در آن عالم می مانیم. سپس من اولین نفری هستم که زمین شکافته می شود و به همراه امیرمؤمنان علیه السلام و همزمان با قیام قائم آل محمد صلی الله علیه و آله و زندگی دوباره رسول خدا صلی الله علیه و آله به جهان باز می گردم…

لَا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِّن قَوْمٍ حجرات/11

نباید گروهی گروه دیگر را مسخره کنند

.

.

.

 یکی از طبیبان قدیمی می‌گفت: تابستان بود و بیماران به مطب من می‌آمدند و من آن‌ها را معاینه می‌کردم، نسخه قبلی را می‌گرفتم دوباره نسخه می‌دادم. یکی از آن بیماران زنی بود، وقتی به او گفتم: نسخه قبلی کجاست؟ گفت: آن را جوشاندم و خوردم. گفتم: کاغذ را جوشاندی و خوردی؟ گفت: بله. گفتم: حیف نانی که شوهرت به تو می‌دهد، زنان دیگر که آنجا بودند به او خندیدند و من برای او مجدداً نسخه نوشتم و گفتم: دواهای آن را بگیر بجوشان و بخور نه خود نسخه را.

وقتی بیماران همه رفتند، آخرین نفر حاج آخوند (پدر مرحوم راشد) آمد، بچه‌اش را دیدم و برایش نسخه‌ای نوشتم. مقداری در حق من دعا کردند پس از آن گفتند: می‌خواستم خدمت شما عرض کنم که آن کلمه‌ای که به آن زن گفتی و زن‌های دیگر خندیدند، قشنگ نبود و آن زن در میان بقیه زن‌ها شرمسار شد، من ناگهان مثل کسی که از خواب بیدار گردد به خود آمدم و متوجه شدم که چه بسیار از این شوخی‌ها که می‌کنیم و متلک‌ها که می‌گوییم، به خیال خودمان خوشمزگی می‌کنیم و توجه نداریم که در روح طرف چه اثری دارد.1

1.با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در میدان عمل

حضرت آیت الله مولوی قندهاری(ره) می فرمود :

“در سفرهای دریایی هندوستان، خیلی اوقات دریا طوفانی می شد و عده ای از بازرگانان(تجار) هندی بودند که همواره در جیب بغل خود تربت پاک امام حسین(ع) داشتند و هنگامی که دریا طوفانی می گشت و شدت پیدا می نمود، آنها یک مقدار از تربت به اندازه نخود از جیبشان بیرون آورده و به دریا می انداختند و در دم و بلافاصله طوفان می خوابید و آرام می گرفت.
آنها به تربت حضرت سیدالشهداء(ع) یقین داشتند و بنده در مسافرتها بارها این مسئله را به وضوح شاهد بودم.”

 کتاب هزارویک نکته از کربلا، ص ۵۰

مرحوم حاج اسماعیل دولابی

علقمه می گويد: محضر مبارك امام باقر علیه السّلام عرض كردم: اگر بعضی بخواهند در روز عاشورا برخی ديگر را در عزای امام حسين علیه السّلام تسليت بدهند، چگونه و چه بگويند؟
حضرت فرمودند بگويند:

▪️اعْظَمَ اللهُ اُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ وَجَعَلَنا وَاِيّاكُمْ مِنَ الطّالِبينَ بِثارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّد عَلَيْهِمُ السَّلام

▪️خداوند اجر ما را به سوگواری و عزاداری بر امام حسين عليه السّلام بيفزايد و ما و شما را از خونخواهان او همراه با ولی خود امام مهدی از آل محمد عليهم السّلام قرار بدهد.

آیه:

وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا فتح/23
و هرگز براى سنت الهى تغييرى نخواهى يافت

 در کوفه شخصی بنام «نجاشی» از سرشناس‌های قبیله یمانیه و از شاعران متشخص و معروف بود. وی در ماه رمضان شراب خورد و حتی رعایت قداست ماه مبارک را نکرد، او را به دادگاه امیر مؤمنان علی علیه‌السلام آوردند، پس از اثبات شراب‌خواری او، امام علیه‌السلام دستور دادند هشتاد تازیانه به او زدند، سپس دستور داد او را یک‌شب زندانی کردند، فردای آن روز به دستور علی علیه‌السلام او را احضار کردند و حضرت بیست تازیانه دیگر به او زد.

او پرسید: دیروز حد شراب خوری را بر من جاری کردی، پس این بیست تازیانه برای چیست؟!

امام فرمود: «هذا لتجریک علی شرب الخمر فی شهر رمضان». (این بیست تازیانه، به خاطر آن بود که تو حرمت و قداست ماه رمضان را با گستاخی خود شکستی)

بعد از این جریان، این موضوع برای یمانیه (طایفه او)، گران آمد، آن‌ها سخت ناراحت و خشمگین شدند، طارق بن عبدالله از طرف آن‌ها به حضور حضرت علی علیه‌السلام آمد و سخنانی گفت که خلاصه‌اش این است: من گمان نمی‌کردم که شما بین افراد، فرق نگذاری و بر شخصیتی برازنده و زبردست، مانند نجاشی نیز حد جاری کنی و او را شلاق بزنی، درنتیجه دل‌هایی را جریحه‌دار کنی!

امام علی علیه‌السلام به او فرمود: «و انه لکبیرة الا علی الخاشعین» اشاره به اینکه: «اجرای فرمان خدا سخت و دشوار است جز برای آنان که تسلیم فرمان خدا هستند».

سپس فرمود: آیا نجاشی جز یک فردی از مسلمین بود؟ او حرمت و حدود اسلام را نادیده گرفت و هتک حرمت کرد و ما حد الهی را بر او جاری کردیم که کفاره گناه اوست، خداوند می‌فرماید:

«ولا یجرمنکم شنان قوم علی الا تعدلوا اعدلوا هو اقرب للتقوی»
دشمنی با قومی، نباید باعث بی عدالتی شما شود، عدالت را رعایت کنید که به پرهیزگاری نزدیک است.

طارق بن عبدالله در برابر قاطعیت حضرت امیر علیه‌السلام نتوانست چیزی بگوید و رفت. وی شبانه با نجاشی از کوفه گریخت و به‌سوی شام روانه شده و هر دو به معاویه پیوستند.1

عــــــدل اختیار کن که به عالم نبرده‌اند
هتر ز نام نیک، بضاعت مسافران2

1. با اقتباس و ویراست از کتاب داستان دوستان
2. سعدی

عارف سالک حضرت مولوی قندهاری(ره) :

“کسی که بر حضرت سیدالشهداء(ع) گریه می کند، اشکش از دریای مسجور(آسمان هفتم) است که تبدیل به هوا و اشک می شود و این اشک ها مأذون است به إذن الله و اشک معمولی نیست.”

 کتاب هزارویک نکته از کربلا، ص ۶۷

آیت الله سید محمدحسن الهی طباطبایی (ره)

به نقل از آقای سید محمد الهی

روزی از پدرم پرسیدم پیامبر در اذان چطور می گفتند : ” أشهد أن محمدأ رسول الله “؟
چطور بر خودشان صلوات می فرستادند؟
ایشان گفتند : اگر پیامبری به خود ایمان نداشته باشد، دیگران به او ایمان نمی آورند.
روش ایشان هم اینگونه بود که آدم باید خودش مبلغ باشد، نه اینکه تبلیغ کند.
رفتارش باید مبلغ اسلام باشد.
چیزی که در اسلام ارزش دارد، حرف نیست عمل است.”

کتاب الهیه ، ص ۷۳
انتشارات شمس الشموس