امام صادق (علیه السلام) فرمودند：

در شگفتم از کسی که از چهار چیز بیم دارد، چگونه به چهار کلمه پناه نمی‌برد!

۱- در شگفتم از کسی که ترس بر او غلبه کرده، چگونه به ذکر «حسبنا الله و نعم الوکیل…» (سوره مبارکه آل عمران آیه ۱۷۱) پناه نمی‌برد. در صورتی که خداوند به دنبال ذکر یادشده فرموده است: پس (آن کسانی که به عزم جهاد خارج گشتند، و تخویف شیاطین در آنها اثر نکرد و به ذکر فوق تمسک جستند) همراه با نعمتی از جانب خداوند (عافیت) و چیزی زاید بر آن (سود در تجارت) بازگشتند و هیچ‌گونه بدی به آنان نرسید.

۲- در شگفتم از کسی که اندوهگین است چگونه به ذکر «لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین*» (سوره مبارکه انبیاء آیه ۸۷) پناه نمی‌برد؛ زیرا خداوند به دنبال این ذکر فرموده است: «پس ما یونس را در اثر تمسک به ذکر یادشده، از اندوه نجات دادیم و همین گونه مومنین را نجات می‌بخشیم.» (سوره انبیاء آیه ۸۸)

۳- در شگفتم از کسی که مورد مکر و حیله واقع شده، چگونه به ذکر «افوض امری الی الله، ان الله بصیر بالعباد» (سوره مبارکه غافر آیه ۴۴) … پناه نمی‌برد؛ زیرا خداوند به دنبال ذکر فوق فرموده است: «پس خداوند (موسی را در اثر ذکر یادشده) از شر و مکر فرعونیان مصون داشت.» (سوره غافر آیه ۴۵)

۴- در شگفتم از کسی که طالب دنیا و زیبایی‌های دنیاست، چگونه به ذکر «ماشاءالله لاقوة الا بالله» (سوره مبارکه کهف آیه 39) پناه نمی‌برد؛ زیرا خداوند بعد از ذکر یادشده فرموده است: «مردی که فاقد نعمت‌های دنیوی بود، خطاب به مردی که از نعمتها برخوردار بود) فرمود: اگر تو مرا به مال و فرزند، کمتر از خود می‌دانی امید است خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد.»

آیه:

وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا فتح/23
و هرگز براى سنت الهى تغييرى نخواهى يافت

 در کوفه شخصی بنام «نجاشی» از سرشناس‌های قبیله یمانیه و از شاعران متشخص و معروف بود. وی در ماه رمضان شراب خورد و حتی رعایت قداست ماه مبارک را نکرد، او را به دادگاه امیر مؤمنان علی علیه‌السلام آوردند، پس از اثبات شراب‌خواری او، امام علیه‌السلام دستور دادند هشتاد تازیانه به او زدند، سپس دستور داد او را یک‌شب زندانی کردند، فردای آن روز به دستور علی علیه‌السلام او را احضار کردند و حضرت بیست تازیانه دیگر به او زد.

او پرسید: دیروز حد شراب خوری را بر من جاری کردی، پس این بیست تازیانه برای چیست؟!

امام فرمود: «هذا لتجریک علی شرب الخمر فی شهر رمضان». (این بیست تازیانه، به خاطر آن بود که تو حرمت و قداست ماه رمضان را با گستاخی خود شکستی)

بعد از این جریان، این موضوع برای یمانیه (طایفه او)، گران آمد، آن‌ها سخت ناراحت و خشمگین شدند، طارق بن عبدالله از طرف آن‌ها به حضور حضرت علی علیه‌السلام آمد و سخنانی گفت که خلاصه‌اش این است: من گمان نمی‌کردم که شما بین افراد، فرق نگذاری و بر شخصیتی برازنده و زبردست، مانند نجاشی نیز حد جاری کنی و او را شلاق بزنی، درنتیجه دل‌هایی را جریحه‌دار کنی!

امام علی علیه‌السلام به او فرمود: «و انه لکبیرة الا علی الخاشعین» اشاره به اینکه: «اجرای فرمان خدا سخت و دشوار است جز برای آنان که تسلیم فرمان خدا هستند».

سپس فرمود: آیا نجاشی جز یک فردی از مسلمین بود؟ او حرمت و حدود اسلام را نادیده گرفت و هتک حرمت کرد و ما حد الهی را بر او جاری کردیم که کفاره گناه اوست، خداوند می‌فرماید:

«ولا یجرمنکم شنان قوم علی الا تعدلوا اعدلوا هو اقرب للتقوی»
دشمنی با قومی، نباید باعث بی عدالتی شما شود، عدالت را رعایت کنید که به پرهیزگاری نزدیک است.

طارق بن عبدالله در برابر قاطعیت حضرت امیر علیه‌السلام نتوانست چیزی بگوید و رفت. وی شبانه با نجاشی از کوفه گریخت و به‌سوی شام روانه شده و هر دو به معاویه پیوستند.1

عــــــدل اختیار کن که به عالم نبرده‌اند
هتر ز نام نیک، بضاعت مسافران2

1. با اقتباس و ویراست از کتاب داستان دوستان
2. سعدی

________________________________

امام صادق علیه السلام فرمودند ：

کام کودکانتان را با تربت حسین عليه السلام بردارید چرا که خاک کربلا فرزندانتان را بیمه مى کند.

حنکوا اولادکم بتربة الحسین عليه السلام فإنها امان؛

وسائل الشیعه جلد 10صفحه410

بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمّ

مِنَ الحُسَینِ بنِ عَلِیٍّ
إلَی الرَّجُلِ الفَقِیهِ حَبِیبِ بنِ مَظَاهِرِ الأسَدِیّ
أمَّا بَعدُ فِإنَّا قَد نَزَلنَا کَربَلَا
وَ أنتَ تَعلَمُ قرَابَتَنَا مِن رَسُولِ اللهِ
فَإِن أرَدتَ نُصرَتَنَا فَاقدِم إلَینَا عَاجِلاً

به نام خداوند بخشنده و مهربان
از حسین ابن علی (علیه السلام)
به مرد فقیه حبیب ابن مظاهر اسدی
ما وارد کربلا شدیم
تو هم که نزدیکی ما را به پیغمبر میدانی
پس اگر می خواهی ما را یاری کنی
سریع خودت را به کربلا برسان…

نداى “هل من ناصر” او به گوش مى رسد…
كاش همه حبيبش بوديم…

به سکوتی فکر می کنم
که در نگاه آخرت
با برادرت گذشت…

حالا دیگر بوی محرم که می آید
مردم مهیای اربعین می شوند…

تحویل سال به وقت محرم است
حول قلوبنا به بکاءُ علی الحسین

سال تا سال اگــر یاد تــو را کم داریم

باز خوب است که یک ماه محرّم داریم

کم کم بساط نوکریت پهن مى شود…

دل هاى ما
در انتظار نواى عزاى محرم است

بسم الله الرحمن الرحیم

 
ریّان بن شبیب گفت که در روز اول محّرم بر امام رضا - علیه السلام – وارد شدم . به من فرمود : ای فرزند شبیب ! آیا امروز ، روزه ای؟

گفتم نه .

فرمود : این روز، روزی است که زکریا - علیه السلام – به درگاه پروردگارش دعا کرد و گفت: « پروردگارا! از نزد خود برای من ، فرزندی پاک قرار ده . همانا تو پذیرنده ی دعا هستی » .

خداوند،  پذیرفت و به فرشتگان خود فرمان داد زکریا - علیه السلام -  را که در محراب در حال نماز بود ، چنین ندا دهند : « خداوند تو را به یحیی بشارت می دهد » . هر کس در این روز، روزه بگیرد و به درگاه خدای - عزّوجلّ – دعا کند ،پذیرفته می شود ، همان گونه که برای زکریا  - علیه السلام -  پذیرفته شد .

سپس فرمود ای پسر شَبیب ! محرّم ، ماهی است که مردم دوران جاهلی ، در گذشته به خاطر حرمت آن ، ستم و جنگ را در آن ، حرام می دانستند . این امت ، حرمت این ماه را نشناختند ، چنان که حرمت پیامبرشان را هم نشناختند . در این ماه ذرّیه ی وی را کشتند و زنانش را اسیر کردند و اموالش را غارت کردند . خداوند ، هرگز آنان را نخواهد بخشید .

ای فرزند شبیب ! اگر برای چیزی گریه می کنی ، برای حسین بن علی بن ابی طالب گریه کن ، چون وی آن گونه که گوسفند ، سر بُریده می شود ، سر بُریده شد و به همراه وی هجده نفر از خاندانش کشته شدند که در روی زمین ، همانندی برای آنان نبود . به خاطر قتل وی آسمان های هفتگانه و زمین ها گریستند .چهار هزار از فرشتگان برای یاری وی فرود آمدند ؛ اما او را کشته یافتند . آنان تا روزی که قائم قیام کند ، گِرد وی ، ژولیده و غبارآلود هستند و چون وی قیام کند ، از یاران وی خواهند بود و شعار آنان ، « ای خونخواهان حسین » خواهد بود .

ای فرزند شبیب ! پدرم  از پدرش از جدّش برای من نقل کرد که چون جدّم حسین - علیه السلام -  کشته شد ، از آسمان ، خون و خاک سرخ بارید .

ای فرزند شبیب ! اگر بر حسین ، گریه کنی تا اشکت بر گونه ات جاری شود ، خداوند ، همه ی گناهان تو را ، چه بزرگ و چه کوچک  ، و چه کم و چه زیاد ، خواهد بخشید .

ای فرزند شبیب ! اگر این امر که خداوند را بدون گناه ، ملاقات کنی ، تو را خوشحال می کند ، حسین - علیه السلام -  را زیارت کن .

ای فرزند شبیب ! اگر این امر ، تو را خوش حال می کند که در بهشت به همراه پیامبر - صلی الله علیه و آله -  و خاندانش در غرفه های بنا شده سکونت کنی ، برای قاتلان حسین ، لعنت کن .

ای فرزند شبیب ! اگر این امر ، تو را خوش حال می کند که ثوابی همانند کسی داشته باشی که به همراه حسین علیه السلام به شهادت رسیده است هرگاه به یادت افتاد ، بگو : ای کاش همراه آنان بودم و سعادت بسیار می یافتم !

ای فرزند شبیب ! اگر این امر تو را خوش حال می کند که در درجات بالای بهشت به همراه ما باشی ، برای اندوه ما اندوهگین و برای شادی ما شاد باش ، و بر تو باد ولایت ما ! اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد ، در روز قیامت با آن ، محشور می شود .

>>>> امالی ، جلد 1 ، محمد بن علی بن بابویه شیخ صدوق (ره) ، مجلس بیست و هفتم

بسم الله الرحمن الرحیم

وای بر شما ای مردم کوفه آیا می دانید کدام پاره ی جگر از مصطفی را شکافتید؟ و کدام پرده نشینان عصمت را از پرده بیرون افکندید آیا می دانید چه خونی از پیغمبر بر زمین ریختید؟!

و چه حرمتی را از او هتک نمودید؟! شما گناهی قبیح و داهیه ای عظیم انجام دادید گناهی که زمین را پر کرده و آسمان را فرا گرفته است آیا عجب می کنید اگر آسمان خون ببارد؟!

هر آینه عذاب خداوند در آخرت ذلت آور و سخت تر است در حالیکه آن روز شما یاری نمی شوید و حمایت نخواهید شد . اکنون که خداوند به شما مهلت داده خوشدل نباشید چه آنکه خدا در مجازات عجلت نمی کند و بیم ندارد که وقت مکافات سپری گردد و سرعت در مکافات او را تحریک نمی نماید و بدانید که پروردگار شما در کمین گاه است . 1

دختر امیرالمؤمنین علیهماالسلام این خطابه گرم و آتشین را ایراد کرد در حالیکه مصائب کربلا سخت او را رنج می داد و اکنون هم در حال اسارت است !!!

با این حال آنچنان کوبنده و مسلط سخن گفت که بشیرین حزیم اسدی می گوید :

بخدا قسم من زنی را در نهایت عفت و حیا ندیدم که بهتر از زینب سخن بگوید !!! آنگونه خطابه خواند که گویا این کلمات از زبان علی بن ابی طالب شنیده می شود !!

زینب در این گفتار مردم خفته ی کوفه را بیدار کرد، مردمی که با افسونگری های حکومت گویا در خواب مرگباری فرو رفته و نمی دانستند چه جنایت بزرگی را فرزند معاویه با دست آنان انجام داد، جنایتی که ( بنا به گفته زینب) ننگ و عار آن محو شدنی نیست و داغ رسوائی آن پاک نخواهد گشت .

لهوف سیدبن طاوس صفحه 68

برگرفته از کتاب ، درسی که حسین علیه السلام به انسانها آموخت