فضائل اربعین از نگاه معصومین(۱)

امر به زیارت

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ ع قَالَ مُرُوا شِيعَتَنَا بِزِيَارَةِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع).

امام محمد باقر علیه السلام فرمود:
شیعیان ما را به زیارت امام حسین علیه السلام امر کنید. (1)

 زیر پرچم رسول خدا (ص)

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ أَيْنَ زُوَّارُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ …. الْحَقُوا بِلِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ فَيَنْطَلِقُونَ إِلَى لِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ فَيَكُونُونَ فِي ظِلِّهِ- وَ اللِّوَاءُ فِي يَدِ عَلِيٍّ (ع). (2)

امام صادق علیه السلام فرمود:
وقتی روز قیامت می شود، منادی ندا می دهد؛ زائران حسین بن علی (ع) کجایند؟ ….
منادی به آن ها می گوید:
به پرچم رسول خدا صلی الله علیه وآله ملحق شوید.
آنان زیر سایۀ آن پرچم خواهند بود که در دست امیرالمؤمنین علیه السلام است.

 زیارت ماهیانه امام حسین (ع)

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: …. يَا عَلِيُّ (عَلِيِّ بْنِ مَيْمُونٍ الصَّائِغِ) إِنْ قَدَرْتَ أَنْ تَزُورَهُ فِي كُلِّ شَهْرٍ فَافْعَلْ. (3)

امام صادق علیه السلام به علی بن میمون صائغ فرمود:
یا علی! اگر توانستی ماهی یکبار به زیارت امام حسین علیه‌السلام بروی، انجام بده.

 هزار حسنه برای هر قدم

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع مِنْ شِيعَتِنَا …. يُكْتَبَ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ خَطَاهَا …. أَلْفُ حَسَنَةٍ وَ مُحِيَ عَنْهُ أَلْفُ سَيِّئَةٍ- وَ تُرْفَعُ لَهُ أَلْفُ دَرَجَةٍ. (4)

امام صادق علیه السلام فرمود:
کسی از شیعیان ما که امام حسین علیه السلام را زیارت کند….
به هر قدمی که برمی دارد…..
هزار حسنه برایش نوشته می شود و هزار گناه از او پاک می گردد و هزار درجه برایش بالا برده می شود.

(1)- من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 582.
(2)- كامل الزيارات، النص، ص: 141.
(3)- كامل الزيارات، النص، ص: 295.
(4)- كامل الزيارات، النص، ص: 134.

قَالَ الصّادق سلام الله علیه:

وَ اللَّهِ لَوْ أَنِّي حَدَّثْتُكُمْ فِي فَضْلِ زِيَارَتِهِ لَتَرَكْتُمُ الْحَجَّ رَأْساً وَ مَا حَجَّ أَحَدٌ وَيْحَكَ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ اتَّخَذَ كَرْبَلَاءَ- حَرَماً آمِناً مُبَارَكاً قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذَ مَكَّةَ حَرَما

حضرت آقا امام صادق سلام الله علیه:

به خدا قسم اگر در فضیلت زیارت امام حسین سلام الله علیه با شما سخن میگفتم قطعا حج را به طور کلی رها می کردید و هیچ کدام از شما به حج نمی رفت.
مگر نمی دانی که خداوند سبحان قبل از این که مکه را حرم خود بگیرد کربلا را حرم امن و مبارکه خود گرفت.

كامل الزيارات، النص، ص: 267
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏98، ص: 33
وسائل الشيعة، ج‏14، ص: 514
منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة (خوئى)، ج‏2، ص: 265
ترجمه ی نفس المهموم ، ص ۵۰۲

 معاویه بن وهب می‏گوید وارد منزل حضرت صادق علیه‌السلام شدم

در نمازخانه منزلش، به نماز ایستاده بود
صبر کردم تا نمازش تمام شد
دیدم پس از نماز، …. دست به دعا برداشت
و برای زائران قبر حسین بن علی دعا کرد
آنانکه با انفاق مال و تلاش بدنی به زیارت حسین می‏روند، برای پیوند با ائمه و شادکردن رسول خدا و پاسخگویی به فرمان امامان و خشمگین ساختن دشمنان و راضی کردن خداوند

و چنین دعا کرد:
خدایا، از آنان‏ راضی باش
و خود و خانواده ‏شان را، شب و روز، نگهدار
و همراهی‏ شان کن و از شر هر جبار سرکشی و ستمگر
و از گزند شیاطین نهان‏ و آشکار در امانشان بدار
و نیازهایشان را برآور
خدایا به آنان، بخاطر اینکه از وطن، دور ماندند و ما را بر فرزندان و بستگان خود برگزیدند، بهترین پاداشها را عطا کن
خدایا! آن چهره‏ها را که آفتاب در این راه تغییر داد، رحمت کن
آن صورت‌هایی را که بر تربت حسین، قرار گرفت، مورد لطف قرار بده
آن چشمهایی را که در راه ما اشک ریخت، آن دلهایی‏که برای ما و تشنگی ما سوخت، آن ناله‏ هایی که برای ما سرداده شد، رحمت کن.

خدایا! من آن بدنها و جانها را تا قیامت، تا هنگام ورود به کوثر در آن روز تشنگی بزرگ، به تو امانت می‏سپارم…

امام، همچنان دعا می‏خواند و سجده می‏کرد.
پس از فراغت ‏از نماز، گفتم: این دعاهایی را که از شما شنیدم، … به خدا قسم، آرزو کردم که ای کاش به حج نرفته بودم و حسین را زیارت می‏کردم.

امام فرمود:
تو به او بسیار نزدیکی. پس چه چیز مانع از آن می‏ شود که به زیارتش بروی؟
ای معاویه بن وهب! مبادا که این کار را ترک کنی؟
گفتم: نمی‏ پنداشتم ‏که کار، به این ارزش و عظمت می‏رسد.

کلینی الكافی جلد‏4، صفحه 582

 اسلام برای هر موجود زنده‌ای حرمت و حقی قرار داده است و به آزار نرساندن به آن‌ها سفارش کرده است، لذا نباید از روی هوس و خوش‌گذرانی جان حیوانات را گرفت و این شیوه که بعضی برای تفریح به آزار و اذیت آن‌ها می‌پردازند، مذموم است.

فَلَيُبَتِّکُنَ‌ آذَانَ‌ الْأَنْعَامِ‌ نساء/119

(شیطان می گوید) به آنان دستور می‌دهم که گوش چهارپایان را بشکافند

شیوه مرحوم نجم‌آبادی مهربانی و محبت با هرکسی بود، راه آدمیت را چنین می‌دانست که به همه نیکی رساند و خدمت کند. موبد بیدگلی گوید: روزی بر روی یک گیاه آتشی افکندم، شیخ به من اعتراض کرد و گفت: این گیاه روح نباتی دارد و از آتش متألم می‌شود چرا چنین کردی؟!
گاهی اتفاق می‌افتاد که گربه‌ای در دامن پوستین ایشان می‌خفت، چون در حال خواب یا چرت بود آقا صبر می‌کرد تا بیدار شود و اگر بیدار نمی‌شد پوستین را می‌گذاشت و خود می‌رفت.

همچنین نقل کرده‌اند: سگ ولگردی در گوشه باغچه خانه ایشان، زاییده بود، یکی از هم صحبت‌های آقا توله سگ‌ها را برده بود و به جای دوری انداخته بود، سگ ماده از دوری توله سگ‌ها بیتابی می‌کرد و شیخ بارها به آن شخص گفت: کار خوبی نکردی که بچه‌ها را از مادر جدا کردی و کسی را فرستاد تا توله سگ‌ها را پیداکرده و آورد و در دامن مادرشان رها کرد.1

1. با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در میدان عمل

عده ای را طلبیدی به زیارت اما
نشده قسمتشان بیشتر نوکرها…

‍

توجه به جنبه اجتماعی امور (الناس)

قال اميرالمومنين(علی علیه السلام) :

 لاَ يَتْرُكُ النَّاسُ شَيْئاً مِنْ أَمْرِ دِينِهِمْ لاِْسْتِصْلاَحِ دُنْيَاهُمْ إِلاَّ فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ.

امام(عليه السلام) فرمودند:

مردم چيزى از امور دينشان را براى اصلاح دنيايشان ترك نمى كنند
مگر اين كه خداوند چیزی زيان بارتر از آن را به روى آنها مى گشايد.

حكمت١٠٦ نهج البلاغه

 انسان باید در برابر خدا و مؤمنین و مؤمنات خود را پایین‌تر از جایگاهی که دارد، قرار دهد، یعنی تواضع و فروتنی به نسبت جایگاه افراد متفاوت است که البته این فروتنی نباید منجر به ذلت و خواری گردد که صفتی ناپسند است.

وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا فرقان/63
و بندگان خداى رحمان، كسانى‏اند كه روى زمين با تواضع و فروتنى راه مى‏روند

 شیخ احمد اردبیلی معروف به مقدس اردبیلی از عالمان زاهد و با عمل بود که معاصر با شیخ بهائی و ملاصدرا، میرداماد است و قبر شریفش در حجره ایوان نجف اشرف است.

نقل شده در یکی از سفرها، شخصی که زائر بوده است و او را نمی‌شناخته، از او تقاضا کرد جامه‌های مرا به لب آب ببر و آن‌ها را شستشو بده.
مقدس با آن جایگاه علمی و اجتماعی والا از این کار امتناع نکرد و لباس او را شست و شو داد و نزد آن زائر آورد پس از دقت و دریافت نشانه هایی به علائمی این عالم متواضع را شناخت و بسیار شرمنده شد و مردم هم او را توبیخ نمودند اما مرحوم مقدس اردبیلی فرمود: چرا او را ملامت می‌کنید؟ اتفاقی نیفتاده، حقوق برادران مؤمن بر یکدیگر بیشتر از این هاست.1

1. با اقتباس و ویراست از کتاب یک‌صد موضوع پانصد داستان

پرسمان کودک-استاد تراشیون

سؤال: پسر چهارده ساله ای دارم که در ایّام امتحانات به مجالس مذهبی می‌رود؛ آیا میتوانم او را از این کار منع کنم؟

جواب:

ارتباط بچّه‌ها با جلسات مذهبی و دینی یک حُسن است و ما نباید کاری کنیم که نگاه فرزندمان نسبت به آن مجالس منفی شود. اگر می‌خواهیم که فرزندمان در ایّام امتحانات کمتر به مجالس مذهبی برود، باید از او خواهش که در این مجالس کمتر حاضر شود.

پدر و مادرهایی که فرزندان خود را از این کارها منع می‌کنند، باعث می‌شوند که بچّه‌ها بیشتر در برابر خواسته‌ی آن‌ها مقاومت کنند؛ به طوری که آن‌ها نه می‌توانند درس بخوانند و نه به مراسم مذهبی بروند.

بعضی اولادا اینقدر خوبن
نمیذارن پدر بره نون بگیره، گوشت بگیره، سبزی بگیره ، خودش میره
بابا رو مینشونه تو خونه میگه من می کنم همه کارا رو!

بعضی پسرا عجیبن
اصلا کمک به پدر نیستن مادرش میره نونوایی یه ساعت نونوایی وایمیسه
این بی غیرت تو خونه نشسته با گردن کلفت
خب بچه خجالت بکش❗️

مادرت نره دکون بقالی ماست بگیره خب تو برو بگیر

 بعضی اولادا عجیب کمک پدرن
و اینا عاقبت به خیر میشن…اما بعضی اولادا صنار نمۍارزن
پدر باید حمالی کنه، جون بکنه…به اینا بده، بخورن و بخوابن

صبحم که واسه نمازم پا نمیشن…هر چی میگه پاشو حسن نماز بخون
هی میگه…هووووووووووووم کی بود؟
نمازم نمیخونه! این چه اولادیه

خدا بیامرزه حاج مرتضی انصاری قمی واعظ رو منبر میگفت:

یه کسی از رفقای ما مےگفت پسرمو واسه نماز صبح بیدارش کردم
گفتم پاشو نماز بخون گفت این دفعه اگه مزاحم من بشی شکایت میکنم ازت
چرا منو بیدار میکنی…این پسر به چه درد میخوره☹️…از خدا اولاد خوب بخواین
به خدا بگین اولادی به من بده که در حیات من به من نیکو کنه و وقتی هم مردم برای من طلب آمرزش کنه
من همیشه پدر مادرمو دعا میکنم سر نماز میگم

رَبِّ الغْفِرْ لیٖ وَ لِوٰالِدَیَّ وَارْحَمْ هُم کما رَبَّیانیٖ صَغیٖرا»

خدایا من و پدر مادرم رو بیامرز و بهشون رحم کن همونطور که اونا به من رحم کرد.

آیت الله مجتهدی (ره)

روزي پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم در مسجد ميان اصحاب نشسته بود.

رسول خدا ، فرمودند：

اكنون كسی از در وارد می‌شود كه اهل بهشت است.

پس از چند لحظه مرد بلند قامتی كه به اهالی مصر شبيه بود وارد شد و عرض كرد：

يا رسول‌الله اينكه خداوند مي‌فرمايد: “واعتصمو بحبل الله جمعيا و لا تفرقوا” مقصود از حبل الله كيست؟

حضرت با دست مبارك خود به امیرالمومنین علیه السلام، اشاره نموده و فرمودند：

اين است حبل الله.

هر كه بدين شخص تمسك کند در دنيا و آخرت گمراه نمی گردد.

آن مرد امیرالمومنین علی علیه السلام، را بغل نمود و بوسيد و از مسجد خارج شد.

(1001 داستان از زندگی امام علی علیه السلام) تفسیر جامع