از امام صادق علیه السلام سوال شد: علت برخاستن در موقع شنیدن نام حضرت قائم علیه السلام چیست؟

فرمودند: زیرا برای او غیبتی طولانی است و از شدت مهربانی خود نسبت به دوستانش هر کس را که به این لقب از او یاد کند به دیده عنایت می نگرد، زیرا این لقب یادآور قیام آن حضرت می باشد و به خاطر بزرگداشت آن وجود مقدس است که باید بنده خاص و فروتن هنگامی که حضرت مهدی علیه السلام با دیدگان شریفش به او نگاه می کند، برخیزد و احترام کند و تعجیل فرج او را از خدای تعالی بخواهد.

( منتخب الأثر ، ص ۵۰۶ )

در این باب از جلیل سید عبدالله سبط محدث جزایری سوال شد آن مرحوم در بعضی از تصانیف خود جواب دادند که خبری دیدند که مضمون آن این است

« روزی در مجلس حضرت صادق علیهه السلام اسم مبارک آن جناب برده شد ، پس حضرت به جهت تعظیم و احترام آن برخاست .»

( منتهی الامال : شیخ عباس قمی :563)

در کتاب منتهی الامال آمده است که : روایت شده که دعبل خزاعی وقتی که انشا کرد قصیده تائیه خود را برای حضرت امام رضا علیه السلام چون رسید به این شعر :

خروج امام لامحالة خارج یقوم علی اسم الله بالبرکات

حضرت امام رضا علیه السلام برخاست و بر روی پاهای مبارک خود ایستاد و سر نازنین خود را خم کرد بروی زمین پس از آن که کف دست خود را بر سر گذاشته بود گفت : اللهم عجل فرجه و مخرجه وانصرنا به نصرا عزیزا . (همان)