یا اَیُهَا العَزیز انْظُرْ إِلَيْنَا نَظْرَةً رَحِيمَةً


خرداد 1404
شن یک دو سه چهار پنج جم
 << <   > >>
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

یا اَیُهَا العَزیز انْظُرْ إِلَيْنَا نَظْرَةً رَحِيمَةً


... و اینک نیک بنگر حتی از میان خارها نیز میتوان رویید: با رویشی سرخ، با منشی سبز و این است رمز دوام شیعیان در حصار دجالیانِ زمان: رویش سرخ حسینی همرا با منش سبز مهدوی!!

  • خانه
  • اخیر
  • آرشیوها
  • موضوعات
  • آخرین نظرات

  • جستجو


    موضوعات

  • همه
  • روایت
  • شهید
  • درست نویسی
  • کلام رهبری
  • سخن بزرگان
  • متفرقه
  • دانلود ها
  • سبک زندگی
  • قرآن
  • امالی(شیخ صدوق)
  • نهج البلاغه
  • شعر
  • نگین آفرینش
  • محرم
  • سیاسی
  • صاحب الزمان
  • اربعین
  • کربلا
  • خدا
  • شهید ابراهیم هادی

  •   فیدهای XML

  • RSS 2.0: مطالب, نظرات
  • Atom: مطالب, نظرات
  • RDF: مطالب, نظرات
  • RSS 0.92: مطالب, نظرات
  • _sitemap: مطالب, نظرات
  • RSS چیست؟

    آمار

  • امروز: 317
  • دیروز:
  • 7 روز قبل: 750
  • 1 ماه قبل: 5050
  • کل بازدیدها: 167295

  • یا اَیُهَا العَزیز انْظُرْ إِلَيْنَا نَظْرَةً رَحِيمَةً


    کاربران آنلاین

  • کوثر نهاوند(مهاجر إلی الله)

  • رتبه

     
       
      دینی که سیاه وسفیدش فرقی ندارند    

     

     

    سینا تقی خانی نوشت:ماجرای مسلمان و شیعه شدن ۱۵۰ سیاهپوست در یک مجلس روضه

     

    به گزارش رهیافتگان پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان :

    توی آمریکا مراسم روضه گرفته بودیم

    شب اول یه سیاه پوست هم اومد روضه

    براش یه مترجم گذاشتیم.

    شبای بعد، همین جور هی تعداد سیاهپوست ها زیاد میشد تا مجبور شدیم یه جای دیگه روهم برای مراسم بگیریم

    شب آخر ۱۵۰ تا سیاهپوست گفتن که میخوان شیعه بشن!

    پرسیدم برای چی میخواین شیعه بشین؟!

    همه نگاه کردن به سیاهپوستی که شب اول اومده بود روضه!

    ازش پرسیدم برای چی شیعه؟

    گفت: شب اول یه تیکه از روضه,جون, رو خوندی( غلام سیاه امام حسین علیه السلام )

    همونی که وقتی ابا عبدالله الحسین علیه السلام سرش رو گذاشت روی پای خودش، سه بار سر خودشو انداخت و گفت جایی که جای سر علی اکبر بوده جای سر من نیست!!؟
    ولی امام حسین سرش رو گذاشت روی پاهای خودش و جون شهید شد..
    من رفتم به این سیاهپوستا گفتم: بیایید که دینی رو پیدا کردم که توش سیاه و سفید فرقی نداره….

     

     

    سوره مبارکه الحجرات آیه ۱۳

     

    يا أَيُّهَا النّاسُ إِنّا خَلَقناكُم مِن ذَكَرٍ وَأُنثىٰ وَجَعَلناكُم شُعوبًا وَقَبائِلَ لِتَعارَفوا ۚ إِنَّ أَكرَمَكُم عِندَ اللَّهِ أَتقاكُم ۚ إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ خَبيرٌ﴿۱۳﴾

     

    ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید؛ (اینها ملاک برتری نیست،) گرامی‌ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست؛
    خداوند دانا و آگاه است!

     

     

    کلیدواژه ها: #عاشورا #ashora #moharam #محرم #حسین #امام_حسین #ک, بر سینه ی من نوشته بین الحرمین, حضرت ابوالفضل علیه السلام, حضرت عباس, روضه, سقا، کربلا، عاشورا، امام حسین علیه السلام، طفلان ک, شیعه, کربلا
    موضوعات: متفرقه, محرم  لینک ثابت [شنبه 1395-08-01] [ 07:48:00 ب.ظ ]

    ارسال نظر »

       
      کنیه ابوالفــضل    

     

     

     

     

     

    اباالفضــــل است و عباس…

     

    در منابع بسیاری، کنیه حضرت عباس(علیه‌السلام) را ابوالفضل بر شمرده اند (1)

    که در بین کنیه های ایشان، ابوالفضل (= ابوفاضل، ابوالفضائل) مشهورترین است اما دیگر کنیه های او یا غیر مشهور هستند و یا این که پس از واقعه کربلا حضرت را بدان خوانده اند.

    در مورد این کنیه بحث وجود دارد که آیا این کنیه واقعی بوده و ایشان پدر فرزندی به نام فضل بوده اند یا اینکه این کنیه اعتباری و در واقع لقبی بوده است که به شکل کنیه به او نسبت داده اند.
    گفته ها و احتمالاتی در این زمینه وجود دارد که بدان می پردازیم:

    گفته اند این کنیه برگرفته از برتری و فضلی بوده که از کودکی در حضرت نمود فراوان داشته و او را بدان صفت می شناخته اند آن گونه که در سوگ او نیز سروده اند:

     

    اَبَاالفَضْلِ یَا مَنْ أَسَّسَ الفَضْلَ وَ الإبا أَبِی الفَضْلُ اِلاّ اَنْ تَکُونَ لَهُ أَبا :

    «ای ابوالفضل! ای کسی که هر برتری و پاکدامنی را بنا نهادی! آیا برای من برتری و فضلی وجود دارد که تو پدر آن نباشی؟
    (آیا کسی می تواند فضلی داشته باشد که در تو نباشد)».(3)

     

    هم چنین در بین اعراب و مسلمانان نیز چنین سنتی بسیار دیده می شده که کنیه افراد را بر اساس ویژگی های آنان می گذاشته اند.

    آورده اند روزی رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) شنید که فردی را ابوالحَکَم می خوانند. پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) او را نزد خود خواند و فرمود:

    «همانا حَکم [داور ]خداست و حُکم از آن اوست تو چرا ابوالحکم خوانده می شوی؟»
    او پاسخ داد:«قبیله ام هر گاه بر سر مسأله ای اختلاف پیدا می کنند نزد من می آیند و من بین آنان داوری می کنم و با صادر کردن حکم خویش اختلاف را برطرف می نمایم» پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به او فرمودند:

    «چه کار خوبی می کنی»(4)

    و این گونه گذاشتن چنین کنیه هایی را بر افراد بدون اشکال دانست.

     

    گذشته از این همه این مطالب، در ردیف فرزندان عباس(علیه‌السلام) نام پسری را به اسم فضل آورده اند(5)
    اما چون که فضل فرزندی نداشته، احتمال این که نام او از حافظه تاریخ ستُرده شده باشد، وجود دارد.
    این مسأله سبب شده که برخی برای توجیه کنیه حضرت عباس(علیه‌السلام) بر مطالبی مانند آنچه گذشت تمسک جویند گر چه هیچ یک از آنها با هم منافاتی ندارد و قابل جمع می باشد.
    یعنی وقتی در کودکی کسی را ابوالفــضل بخوانند در او زمینه هایی هم ایجاد می شود که نام یکی از فرزندان خویش را فضل بگذارد.

     

     

    پی نوشت ها:

    (1). نفس المهموم، شیخ عباس قمی، ص 332
    (2). بطل العلقمی، عبد الواحد بن احمد المظفر، ج 2، ص 9.
    (3}همان.
    (4). همان، ص 10
    (5). العباس(علیه‌السلام)، عبدالرزاق المقرم، ص 195
    62303 /

     

    کلیدواژه ها: حضرت ابوالفضل علیه السلام, حضرت عباس علیه السلام, عاشورای حسینی, محرم
    موضوعات: محرم  لینک ثابت [پنجشنبه 1395-07-22] [ 09:14:00 ق.ظ ]

    ارسال نظر »
     
    •  خانه  
    •  تماس   
    •  ورود