بررسی صفات زنان چهار گانه توسط لقمان حکیم
برای ازدواج آقایون
والگو گیری خانمها
مطالعش ضروریه
از شیخ صدوق رحمه الله منقول است که لقمان حکیم به فرزندش چنین نصیحت کرد که :
ای پسرم :
زنان چهار دسته اند ،
دو دسته از آنها صالح و دودسته از آنها ملعونند .
اما آن دسته ای که صالحند ؛
یکی از آنها زنی است که در میان قوم خویش از عزت و احترام و شرافت بر خوردار است ،
اما در درون خود ذلیل و خاضع باشد .
چنین زنی اگر به او چیزی را بخشیدی شکر گذار خواهد بود.
و اگر در سختی ها قرار گرفت صبور .
کم در دستان چنین زنی زیاد است .
اما دومین آنها زنی است که زیاد بچه می آورد ومحبتش زیاد است .
همیشه با خوبی و مهربانی به سمت همسرش میرود ،
چنین زنی مانند یک مادر مهربان است که ،
هم به فرزندان بزرگ عطوفت دارد وهم به فرزندان کوچک رحم میکند .
چنین زنی فرزندان همسرش را دوست میدارد هر چند آن کودک فرزند خودش نباشد .
پوشش کامل است وهمیشه از همسرش خشنود است .
امور خود و خانواده اش را رو به اصلاح سوغ میدهد.
چنین زنی مانند طلای سرخ است خوشا به حال کسی که چنین زنی روزیش شود .
چنین زنی اگر همسرش در کنارش باشد به همسرش کمک میکند .
و اگر همسرش در کنارش نباشد از او و آبروی او و اموال او محافظت میکند .
- أَقُولُ وَجَدْتُ بِخَطِّ أَبِي نَوَّرَ اللَّهُ ضَرِيحَهُ مَا هَذَا لَفْظُهُ جَعْفَرُ بْنُ الْحُسَيْنِ شَيْخُ الصَّدُوقِ مُحَمَّدِ بْنِ بَابَوَيْهِ وَثَّقَهُ جش [النَّجَاشِيُ] وَ لَهُ كِتَابُ النَّوَادِرِ وَ كَانَ ذَلِكَ عِنْدَنَا فَمِنْ أَخْبَارِهِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ عَنِ الْأَوْزَاعِيِّ أَنَّ لُقْمَانَ الْحَكِيمَ لَمَّا خَرَجَ مِنْ بِلَادِهِ نَزَلَ بِقَرْيَةٍ بِالْمَوْصِلِ يُقَالُ لَهَا كُومَاسُ قَالَ فَلَمَّا ضَاقَ بِهَا ذَرْعُهُ وَ اشْتَدَّ بِهَا غَمُّهُ وَ لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ يَتَّبِعُهُ عَلَى أَثَرِهِ أَغْلَقَ الْأَبْوَابَ وَ أَدْخَلَ ابْنَهُ يَعِظُهُ فَقَالَ يَا بُنَيَّ إِنَّ الدُّنْيَا بَحْرٌ عَمِيقٌ هَلَكَ فِيهَا نَاسٌ كَثِيرٌ
الْأُمُورِ يَا بُنَيَّ النِّسَاءُ أَرْبَعٌ ثِنْتَانِ صَالِحَتَانِ وَ ثِنْتَانِ مَلْعُونَتَانِ فَأَمَّا إِحْدَى الصَّالِحَتَيْنِ فَهِيَ الشَّرِيفَةُ فِي قَوْمِهَا الذَّلِيلَةُ فِي نَفْسِهَا الَّتِي إِنْ أُعْطِيَتْ شَكَرَتْوَ إِنِ ابْتُلِيَتْ صَبَرَتْ الْقَلِيلُ فِي يَدَيْهَا كَثِيرٌ وَ الثَّانِي الْوَلُودُ الْوَدُودُ تَعُودُ بِخَيْرٍ عَلَى زَوْجِهَا هِيَ كَالْأُمِّ الرَّحِيمِ تَعْطِفُ عَلَى كَبِيرِهِمْ وَ تَرْحَمُ صَغِيرَهُمْ وَ تُحِبُّ وُلْدَ زَوْجِهَا وَ إِنْ كَانُوا مِنْ غَيْرِهَا جَامِعَةُ الشَّمْلِ مَرْضِيَّةُ الْبَعْلِ مُصْلِحَةٌ فِي النَّفْسِ وَ الْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ فَهِيَ كَالذَّهَبِ الْأَحْمَرِ طُوبَى لِمَنْ رُزِقَهَا إِنْ شَهِدَ زَوْجُهَا أَعَانَتْهُ وَ إِنْ غَابَ عَنْهَا حَفِظَتْهُ
واما آن گروهی که ملعون هستند ؛
اولین آنها زنی است که : خودش را بسیار بزرگ میبیند .
در میان قومش ذلیل و حقیر است .
اگر به او چیزی را ببخشی به آن راضی نمیشود .
واگر او را از چیزی منع کنی مواخذه و بازخواست میکند و خشمگین میشود .
همسرش از دست او در عذاب است .
همسایه هایش از دست او در سختی و رنج به سر میبرند .
چنین زنی مانند شیری است که اگر نزدیکش شوی تورا میخورد و اگر از او فرار کنی تو را میکشد .
اما دسته دوم زنی است که از همسر بغض و کینه دارد .
همسایه ها از او در ملالت بسر میبرند .
چنین زنی زود خشمگین میشود .
زود گریه میکند .
اگر همسرش در کنارش باشد به همسرش نفعی نمیرساند .
و اگر همسرش در کنارش نباشد آبروی او را میبرد .
چنی زنی مانند شوره زاریست که اگر باران بر آن ببارد غرق در آب میشود .
و اگر باران نبارد از خشکی عطشان میشود .
اگر از چنین زنی فرزند دار شدی از او به تو نفعی نخواهد رسید .
ای پسرم با کنیز ازدواج نکن که فرزندت در میان دستان خودت فروخته خواهد شد ؛ آنهم به دست خودت .
ای پسرم اگر میشد که زنها را چشید همانگونه که میشود نوشیدنی ها ی تلخ را چشید در این صورت هیچ مردی با هیچ زن بدی، هیچ وقت ازدواج نمیکرد.
وَ أَمَّا إِحْدَى الْمَلْعُونَتَيْنِ فَهِيَ الْعَظِيمَةُ فِي نَفْسِهَا الذَّلِيلَةُ فِي قَوْمِهَا الَّتِي إِنْ أُعْطِيَتْ سَخِطَتْ وَ إِنْ مُنِعَتْ عَتَبَتْ وَ غَضِبَتْ فَزَوْجُهَا مِنْهَا فِي بَلَاءٍ وَ جِيرَانُهَا مِنْهَا فِي عَنَاءٍ فَهِيَ كَالْأَسَدِ إِنْ جَاوَرْتَهُ أَكَلَكَ وَ إِنْ هَرَبْتَ مِنْهُ قَتَلَكَ وَ الْمَلْعُونَةُ الثَّانِيَةُ فَهِيَ قَلَى عَنْ زَوْجِهَا وَ مَلَّهَا جِيرَانُهَا إِنَّمَا هِيَ سَرِيعَةُ السَّخْطَةِ سَرِيعَةُ الدَّمْعَةِ إِنْ شَهِدَ زَوْجُهَا لَمْ تَنْفَعْهُ وَ إِنْ غَابَ عَنْهَا فَضَحَتْهُ فَهِيَ بِمَنْزِلَةِ الْأَرْضِ النَّشَّاشَةِ إِنْ أُسْقِيَتْ أَفَاضَتْهُ الْمَاءُ وَ غَرِقَتْ وَ إِنْ تَرَكَتْهَا عَطِشَتْ وَ إِنْ رُزِقْتَ مِنْهَا وَلَداً لَمْ تَنْتَفِعْ بِهِ يَا بُنَيَّ لَا تَتَزَوَّجْ بِأَمَةٍ فَيُبَاعَ وُلْدُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ هُوَ فِعْلُكَ بِنَفْسِكَ يَا بُنَيَّ لَوْ كَانَتِ النِّسَاءُ تُذَاقُ كَمَا تُذَاقُ الْخَمْرُ مَا تَزَوَّجَ رَجُلٌ امْرَأَةَ سَوْءٍ أَبَداً
امام صادق (علیه السلام ) از امیر مومنین على (علیه السلام ) نقل مىكنند كه پيامبرخدا (صلی الله علیه وآله) فرمودند:
زنان چهار دسته اند:
داراى خير فراوان،
بهار با شكوفه
مصيبت كوبنده
و گردن آويز شپش دار.
( که خداوند آنرا از گردن هر که بخواهد آویزان میکند واز گردن هر که بخواهد بر میدارد)
خصال-ترجمه جعفرى ج1 349
