ابوحمزه ثمالی می گوید: از امام باقر علیه‌السلام در مورد تفسیر آیه شریفه

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ [24سوره ابراهیم]

آيا نديده‌اى كه خدا چگونه مثل زد؟ سخن پاك چون درختى پاك است كه ريشه‌اش در زمين استوار و شاخه‌هايش در آسمان است. (24) درختی پاک که ریشه اش ثابت و شاخه هایش در آسمان است و هر زمانی میوه خود را به اذن پروردگارش می دهد -

پرسیدم.

فرمودند :
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده اند:

ریشه آن درخت منم و تنه اش علی علیه السلام و شاخه هایش امامان و میوه اش علم ما و برگ هایش شیعیان ما هستند .

ای ابو حمزه! آیا درخت غیر از آنچه گفتیم چیز دیگری هست ؟
عرض کردم بخدا سوگند غیر از این چیز دیگری نیست .

آنگاه فرمودند： ای ابو حمزه هر فرزندی که از شیعیان ما متولد شود در آن درخت برگی تازه میروید.
و هر که بمیرد یک برگ از آن درخت می افتد.

بصائرالدرجات : ج 2 باب 2 ح 248 ص192