بسم الله الرحمن الرحیم

استخاره یعنی طلب خیر و درخواست خوبی ها و نیز دعای زیر دعاییست که امام جواد علیه السلام به نقل از پدران بزرگوارشان نقل فرموده اند که ایشان از رسول خدا صلی الله علیه وآله و رسول خدا از جبرئیل سلام الله علیه و ایشان از خداوند تبارک و تعالی  نقل نموده  و
 ضمن این که بیان کردند که سهم ما در آخرت است نه از دنیا ، این دعا  را مهریه همسر خود قرار دادند. و فرمودند خواندن این دعا راه رسیدن به خواسته هاست  مرحوم شیخ عباس قمی این دعا را به نحو اشاره در منتهی الامال ذکر فرموده است.

( بحارالأنوار ج : 88 ص : 281 )

32-  الْبَلَدُ الْأَمِينُ، رُوِيَ عَنِ الرِّضَا ع وَ هُوَ مِنْ أَدْعِيَةِ الْوَسَائِلِ إِلَى‏الْمَسَائِلِ:

 اللَّهُمَّ إِنَّ خِيَرَتَكَ فِيمَا أَسْتَخِيرُكَ فِيهِ تُنِيلُ الرَّغَائِبَ وَ تُجْزِلُ الْمَوَاهِبَ وَ تُغْنِمُ الْمَطَالِبَ وَ تُطَيِّبُ الْمَكَاسِبَ وَ تَهْدِي إِلَى أَجْمَلِ الْمَذَاهِبِ وَ تَسُوقُ إِلَى أَحْمَدِ الْعَوَاقِبِ وَ تَقِي مَخُوفَ النَّوَائِبِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ فِيمَا عَزَمَ رَأْيِي عَلَيْهِ وَ قَادَنِي عَقْلِي إِلَيْهِ فَسَهِّلِ اللَّهُمَّ مِنْهُ مَا تَوَعَّرَ وَ يَسِّرْ مِنْهُ مَا تَعَسَّرَ
وَ اكْفِنِي فِيهِ الْمُهِمَّ وَ ادْفَعْ عَنِّي كُلَّ مُلِمٍّ وَ اجْعَلْ رَبِّ عَوَاقِبَهُ غُنْماً وَ خَوْفَهُ سِلْماً وَ بُعْدَهُ قُرْباً وَ جَدْبَهُ خِصْباً وَ أَرْسِلِ اللَّهُمَّ إِجَابَتِي وَ أَنْجِحْ طَلِبَتِي وَ اقْضِ حَاجَتِي وَ اقْطَعْ عَوَائِقَهَا وَ امْنَعْ بَوَائِقَهَا وَ أَعْطِنِي اللَّهُمَّ لِوَاءَ الظَّفَرِ فِيمَا اسْتَخَرْتُكَ وَ وُفُورَ الْغُنْمِ فِيمَا دَعَوْتُكَ وَ عَوَائِدَ الْإِفْضَالِ فِيمَا رَجَوْتُكَ و
َ اقْرِنْهُ اللَّهُمَّ بِالنَّجَاحِ وَ حِطَّةً بِالصَّلَاحِ وَ أَرِنِي أَسْبَابَ الْخِيَرَةِ وَاضِحَةً وَ أَعْلَامَ غُنْمِهَا لَائِحَةً وَ اشْدُدْ خُنَاقَ تَعَسُّرِهَا وَ انْعَشْ صَرِيعَ تَيَسُّرِهَا وَ بَيِّنِ اللَّهُمَّ مُلْتَبَسَهَا وَ أَطْلِقْ مُحْتَبَسَهَا وَ مَكِّنْ أُسَّهَا حَتَّى تَكُونَ خِيَرَةً مُقْبِلَةً بِالْغُنْمِ مُزِيلَةً لِلْغُرْمِ عَاجِلَةَ النَّفْعِ بَاقِيَةَ الصُّنْعِ إِنَّكَ وَلِيُّ الْمَزِيدِ مُبْتَدِئٌ بِالْجُودِ

خداوندا بدرستى كه راهنمائى تو به خير در آن چيزى كه طلب خيرش نمودم  مرا به عطيّه‏ هاى پر نفع میرساند و به من بخششهائى بزرگ را می‏دهد و به من حاجتهاى سودمند را میرساند و كسبهاى مرا نيكو میگرداند و مرا به سوى نيكوترين راهها راهنمائى می‏كند و مرا
به سوى بهترين عاقبتها میکشاند و مرا از ترسناک ترین بلاها و مصيبتها نگاه مى‏ دارد .

 خداوندا بدرستى كه از تو در آنچه  راى من بر آن استوار شده و در آنچه عقل من بسوى آن چيز رهنما شده طلب خير و خوبى مى‏ كنم ،  پس هموار گردان خداوندا در اين عزم آنچه را كه ناهموار است و آسان كن آنچه را كه مشكل و دشوار است و در اين قصد آنچه را كه اهتمام
به آن دارم بر عهده گیر.

 و از من هر بدى و پشيمانى را دفع کن  و اى پروردگار من عواقب آن را به نفع و فايده من  و ترسش را  سلامتى من  و دوریش را نزديكی و قحطی آن را فراوانى و ارزانى قرار ده  .

و خداوندا اجابت دعا مرا بفرست  و برآور خواسته مرا و قضا كن حاجت مرا و برطرف كن از من موانع آن را و منع كن از من حادثه‏ ها و مصيبتهاى آن را و خداوندا پرچم پیروزی و ظفر را در آنچه از خوبی ها از تو  طلب نموده‏ام و  فزونی نفع و فايده را در آنچه  تو را
خوانده‏ام و كرامت هاى احسان و فضل خود را در آنچه تو را اميد دارم ، قرین من گردان.

 و خداوندا آنرا به رستگارى مقارن ساز  و آن را به نيكى  و صلاح مخصوص گردان .

و  اسباب خير و خوبى را در آن به صورتی واضح و نشانه‏ هاى فايده آن را کاملا هويدا نشانم ده و سخت و محكم گردان ريسمان خفه كردن  دشوارى آن را و بالا بر آواز آسان شدنش را و  و ظاهر گردان خداوندا مشتبه و پنهان آن را و رها كن حبس‏ شده آن را و قائم و محكم
گردان اصل بناى آن را تا آن خير و خوبى ، خيرى  باشد كه روى آورنده  به نفع و فايده‏ باشد و برطرف‏كننده زيان باشد  و شتاب‏ كننده  به نفع و باقى گذارنده احسان  .

  بدرستى كه تو ولی فزونی ها و آغازگربخشش هایی .

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مهج الدعوات-ترجمه طبسى         405    مناجات جهت استخاره در كارها …..  ص : 405

                       یا وجیهه عندالله اشفعی لنا عندالله

روزی پیامبر خدا صلی الله علیه وآله با امیر المومنین علیه  السلام و جمعی از اصحاب در «ابطح» نشسته بود . ناگاه جبرئیل با صورت اصلی خود نازل شد ، بالهای خود را گشود

تا مشرق و مغرب زمین را پر کرد ، و آن حضرت را ندا کرد :ای محمّد صلی الله علیه و آله ؛ خداوند علی الأعلی تو را سلام می رساند و امر می فرماید چهل شبانه روز از خدیجه سلام الله علیها دور شو .

آن حضرت چهل روز به خانه خدیجه سلام الله علیها نرفت و روزها روزه می گرفت و شب ها تا صبح عبادت می کرد عمّار؛ را به سوی خدیجه فرستاد و فرمود : به اوبگو ، ای خدیجه ؛ نیامدن من به سوی تو روی کراهت نیست و لیکن پروردگار من چنین امر کرده که تقدیرات خود را جاری سازد و گمان مبر مگر به نیکی .

همانا حقّ تعالی به تو ، در هر روز چندین مرتبه به فرشتگانش مباهات می کند . باید هر شب در خانه خود را ببندی و در رختخواب خود بخوابی و من در خانه فاطمه بنت اسد می باشم ، تا اینکه مدت و وعده الهی به پایان رسد .

حضرت خدیجه سلام الله علیها هر روز چند نوبت از دوری آن حضرت می گریست تا آن که چهل روز تمام شد .

جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و عرض کرد : ای محمّد ، خداوند تو را سلام می رساند و میفرماید : امشب با این طعام افطار نما و طبقی را که دستمالی از سندس بهشت روی آن را پوشانده بود در جلوی آن حضرت گذارد .
حضرت امیرالمومنین علیه السلام می فرمود : هر شب زمانی که افطار آن حضرت فرا می رسید . مرا امر می کرد که درب خانه را می گشودم تا هر کس بخواهد بیاید و با آن حضرت افطار نماید . اما در آن شب  مرا امر فرمود تا بر در خانه بنشین و مگذار کسی داخل شود ، زیرا این طعام بر غیر من حرام است .

هنگامی که اراده افطار نمود طبق را گشود در میان آن طبق از میوه های بهشتی یک خوشه خرما و یک خوشه انگور بود و جامی از آب بهشت ، از آن میوه ها تناول فرمود که سیر شد و از آن آب آشامید تا سیراب شد .

جبرئیل از ابریق بهشت آب بر دست مبارکش می ریخت و میکائیل دستش را می شست و اسرافیل دست مبارکش را از دستمال بهشت خشک می کرد و طعام باقیمانده با طبق به آسمان بالا رفت .

هنگامی حبیب خدا برای نماز برخواست ، جبرئیل عرض کرد :

در این وقت نماز بر تو جایز نیست ، باید به زودی به منزل خدیجه روی و با او آمیزش نمائی که حقتعالی می خواهد در این شب از نسل تو ذریّه ای طیّبه بیافریند .
آن حضرت متوجه خانه خدیجه شد .
خدیجه سلام الله علیها می گوید : که من به تنهایی عادت نموده بود و زمانی که شب فرا می رسید درها را می بستم و پرده ها را می آویختم نماز خود را می خواندم و در جامه خواب خود می خوابیدم و چراغ را خاموش می کردم .

در آن شب در خواب بودم که صدای درب خانه را شنیدم ، پرسیدم : کیست درب را می کوبد، که به غیر از محمد صلی الله علیه وآله زدن آن به دیگری روا نیست؟

آن حضرت فرمود : ای خدیجه؛ در را باز کم، منم محمد .

چون صدای فرح افزای آن حضرت را شنیدم از جا بلند شدم و در را گشودم .
همیشه عادت آن حضرت آن بود ، هنگامی که میخواست به بستر خواب برود آب می طلبید و تجدید وضو می کرد و دو رکعت نماز می خواند و داخل رختخواب می شد ، ولی آن شب مبارک هیچیک از آن کارها را انجام ندادند ،

موقعی که آن بزرگوار داخل اتاق شد دست مرا گرفت و به رختخواب برد و چون برخواست، من نور فاطمه سلام الله علیها را در خویش یافتم .

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

منتهی الآمال :165

 بررسی صفات  زنان چهار گانه توسط لقمان حکیم

 برای ازدواج  آقایون

 والگو گیری خانمها

مطالعش  ضروریه

از شیخ صدوق رحمه الله منقول است که لقمان حکیم به فرزندش چنین نصیحت  کرد  که :

ای پسرم  :

زنان چهار دسته اند ،

دو دسته از آنها صالح و دودسته از آنها ملعونند .

اما آن دسته ای که صالحند ؛

 یکی از آنها زنی است که در میان  قوم خویش از  عزت و احترام و شرافت  بر خوردار است ،

 اما در درون خود ذلیل و خاضع باشد .

چنین زنی اگر به او چیزی را بخشیدی شکر گذار خواهد بود.

 و اگر در سختی ها  قرار گرفت  صبور .

کم در دستان چنین زنی زیاد است .

اما دومین آنها  زنی است که زیاد بچه می آورد ومحبتش زیاد است .

همیشه با  خوبی و مهربانی به سمت همسرش میرود ،

چنین زنی مانند  یک مادر مهربان است که ،

 هم به فرزندان بزرگ  عطوفت دارد وهم به فرزندان  کوچک رحم میکند .

چنین زنی فرزندان همسرش را  دوست میدارد هر چند آن کودک فرزند خودش نباشد .

پوشش کامل است وهمیشه از همسرش خشنود است .

 امور خود و خانواده اش را رو به  اصلاح سوغ میدهد.

  چنین زنی مانند طلای سرخ است خوشا به حال کسی که چنین  زنی روزیش شود .

چنین  زنی اگر همسرش در کنارش باشد  به همسرش کمک میکند .

و اگر همسرش در کنارش نباشد از او و آبروی او  و اموال  او محافظت میکند .

-  أَقُولُ وَجَدْتُ بِخَطِّ أَبِي نَوَّرَ اللَّهُ ضَرِيحَهُ مَا هَذَا لَفْظُهُ جَعْفَرُ بْنُ الْحُسَيْنِ شَيْخُ الصَّدُوقِ مُحَمَّدِ بْنِ بَابَوَيْهِ وَثَّقَهُ جش [النَّجَاشِيُ‏] وَ لَهُ كِتَابُ النَّوَادِرِ وَ كَانَ ذَلِكَ عِنْدَنَا فَمِنْ أَخْبَارِهِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ عَنِ الْأَوْزَاعِيِّ أَنَّ لُقْمَانَ الْحَكِيمَ لَمَّا خَرَجَ مِنْ بِلَادِهِ نَزَلَ بِقَرْيَةٍ بِالْمَوْصِلِ يُقَالُ لَهَا كُومَاسُ قَالَ فَلَمَّا ضَاقَ بِهَا ذَرْعُهُ وَ اشْتَدَّ بِهَا غَمُّهُ وَ لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ يَتَّبِعُهُ عَلَى أَثَرِهِ أَغْلَقَ الْأَبْوَابَ وَ أَدْخَلَ ابْنَهُ يَعِظُهُ فَقَالَ يَا بُنَيَّ إِنَّ الدُّنْيَا بَحْرٌ عَمِيقٌ هَلَكَ فِيهَا نَاسٌ كَثِيرٌ

الْأُمُورِ يَا بُنَيَّ النِّسَاءُ أَرْبَعٌ ثِنْتَانِ صَالِحَتَانِ وَ ثِنْتَانِ مَلْعُونَتَانِ فَأَمَّا إِحْدَى الصَّالِحَتَيْنِ فَهِيَ الشَّرِيفَةُ فِي قَوْمِهَا الذَّلِيلَةُ فِي نَفْسِهَا الَّتِي إِنْ أُعْطِيَتْ شَكَرَتْ‏وَ إِنِ ابْتُلِيَتْ صَبَرَتْ الْقَلِيلُ فِي يَدَيْهَا كَثِيرٌ وَ الثَّانِي الْوَلُودُ الْوَدُودُ تَعُودُ بِخَيْرٍ عَلَى زَوْجِهَا هِيَ كَالْأُمِّ الرَّحِيمِ تَعْطِفُ عَلَى كَبِيرِهِمْ وَ تَرْحَمُ صَغِيرَهُمْ وَ تُحِبُّ وُلْدَ زَوْجِهَا وَ إِنْ كَانُوا مِنْ غَيْرِهَا جَامِعَةُ الشَّمْلِ مَرْضِيَّةُ الْبَعْلِ مُصْلِحَةٌ فِي النَّفْسِ وَ الْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ فَهِيَ كَالذَّهَبِ الْأَحْمَرِ طُوبَى لِمَنْ رُزِقَهَا إِنْ شَهِدَ زَوْجُهَا أَعَانَتْهُ وَ إِنْ غَابَ عَنْهَا حَفِظَتْهُ

واما آن گروهی که ملعون هستند ؛

 اولین آنها زنی  است که : خودش را بسیار بزرگ میبیند .

در میان قومش ذلیل و حقیر است .

اگر به او چیزی را ببخشی به آن راضی نمیشود .

واگر او را از چیزی منع کنی  مواخذه و بازخواست میکند و خشمگین میشود .

همسرش از دست او در عذاب  است .

همسایه هایش از دست او در سختی و رنج به سر میبرند .

چنین زنی مانند شیری است که اگر نزدیکش شوی تورا میخورد و اگر  از او فرار کنی تو را میکشد .

اما دسته دوم زنی است  که از همسر بغض و کینه دارد .

همسایه ها از  او در ملالت بسر میبرند .

چنین زنی  زود خشمگین میشود .

زود گریه میکند .

اگر همسرش در کنارش باشد  به همسرش  نفعی  نمیرساند .

و اگر همسرش در کنارش نباشد آبروی او را  میبرد .

چنی زنی مانند شوره زاریست که اگر باران بر آن ببارد غرق در آب میشود .

و اگر باران نبارد از خشکی عطشان میشود .

اگر از چنین زنی فرزند دار شدی از او به تو نفعی نخواهد رسید .

ای پسرم با کنیز  ازدواج نکن  که فرزندت در میان دستان خودت فروخته خواهد شد ؛ آنهم به دست خودت .

ای پسرم اگر میشد که  زنها را چشید همانگونه که  میشود  نوشیدنی ها ی تلخ را  چشید در این صورت هیچ مردی با هیچ زن بدی، هیچ وقت ازدواج نمیکرد.

 وَ أَمَّا إِحْدَى الْمَلْعُونَتَيْنِ فَهِيَ الْعَظِيمَةُ فِي نَفْسِهَا الذَّلِيلَةُ فِي قَوْمِهَا الَّتِي إِنْ أُعْطِيَتْ سَخِطَتْ وَ إِنْ مُنِعَتْ عَتَبَتْ وَ غَضِبَتْ فَزَوْجُهَا مِنْهَا فِي بَلَاءٍ وَ جِيرَانُهَا مِنْهَا فِي عَنَاءٍ فَهِيَ كَالْأَسَدِ إِنْ جَاوَرْتَهُ أَكَلَكَ وَ إِنْ هَرَبْتَ مِنْهُ قَتَلَكَ وَ الْمَلْعُونَةُ الثَّانِيَةُ فَهِيَ قَلَى عَنْ زَوْجِهَا وَ مَلَّهَا جِيرَانُهَا إِنَّمَا هِيَ سَرِيعَةُ السَّخْطَةِ سَرِيعَةُ الدَّمْعَةِ إِنْ شَهِدَ زَوْجُهَا لَمْ تَنْفَعْهُ وَ إِنْ غَابَ عَنْهَا فَضَحَتْهُ فَهِيَ بِمَنْزِلَةِ الْأَرْضِ النَّشَّاشَةِ إِنْ أُسْقِيَتْ أَفَاضَتْهُ الْمَاءُ وَ غَرِقَتْ وَ إِنْ تَرَكَتْهَا عَطِشَتْ وَ إِنْ رُزِقْتَ مِنْهَا وَلَداً لَمْ تَنْتَفِعْ بِهِ يَا بُنَيَّ لَا تَتَزَوَّجْ بِأَمَةٍ فَيُبَاعَ وُلْدُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ هُوَ فِعْلُكَ بِنَفْسِكَ يَا بُنَيَّ لَوْ كَانَتِ النِّسَاءُ تُذَاقُ كَمَا تُذَاقُ الْخَمْرُ مَا تَزَوَّجَ رَجُلٌ امْرَأَةَ سَوْءٍ أَبَداً

 امام صادق (علیه السلام ) از امیر مومنین على (علیه السلام )  نقل مى‏كنند كه پيامبرخدا (صلی الله علیه وآله) فرمودند:

 زنان چهار دسته اند:

داراى خير فراوان،

 بهار با شكوفه

مصيبت كوبنده

 و گردن آويز شپش دار.

( که خداوند آنرا از گردن هر که بخواهد آویزان میکند واز گردن هر که بخواهد  بر میدارد)

 خصال-ترجمه جعفرى    ج‏1    349   

پيامبر اعظم صلي الله عليه و آله:

« مثال اهل بيت من همانند كشتي نوح است كه هر كس (در طوفان حوادث) در آن پناه گرفت نجات يافت و هر كس از آن رو گرداند، غرق گشت.

و هر كس در آخرالزمان با ما به جنگ و ستيزه پردازد، همانند كسي است كه همراه دجّال (و مقابل آرمان هاي الهي) به جنگ و ستيز پرداخته است ».

___________________________________________________________________________

مستدرك ، ج3 ، ص150

متقي هندي

كنزالعمّال ، ج12 ، ص94