بسم الله الرحمن الرحیم

امام صادق - علیه السلام -  فرمود:

مردم ، سخن رسول خدا - صلی الله علیه وآله -  در روز مَشربه ی اُمّ ابراهیم درباره علی بن ابی طالب - علیه السلام -  را فراموش کردند ، چنان که سخن وی را در روز غدیر خم ، فراموش کردند .

رسول خدا - صلی الله علیه وآله -  روزی به همراه یارانش در مَشربه ی اُمّ ابراهیم بود که علی - علیه السلام -  از راه رسید و برایش جا باز نکردند . وقتی پیامبر - صلی الله علیه وآله -   دید که برای وی جا باز نکردند ، فرمود :

« ای مردم! اینان خاندان من هستند . در حالی که من نزد شما و زنده هستم ، آنان را تحقیر می کنید! به خدا سوگند ، اگر من از میان شما بروم  ، خداوند از شما پنهان نمی شود . همانا روح و آسایش و بشارت و خوشی، از آن کسی خواهد بود که به علی اقتدا جوید و وی را دوست بدارد و به وی و اوصیای از فرزندانش سلام کند ، و بر من است که آنان را در شفاعت خود درآورم ؛ چون آنان پیروان من هستند . هر کس از من پیروی کند ، از من است ، و این سنّتی است که از زمان ابراهیم - علیه السلام -  درباره من جاری است ؛ چرا که ابراهیم از من است و من از ابراهیم هستم . فضل من فضل اوست و فضل او فضل من است و من از او برترم و تایید آن ، این کلام خداست که فرموده : ذرّیه ای که برخی از برخی دیگرند ؛ و خداوند ، شنوا و داناست ».

آل عمران ، 34 .

>>>> امالی ، جلد 1 ، محمد بن علی بن بابویه شیخ صدوق (ره) ، مجلس بیست و سوم، 12

#غدیر_ناب_8

#غدیر1437