.

.

شهادت یعنی دل بریدن از داشته‌ها …

خیلی‌ها بدنبال زیبایی‌های ظاهری‌اند،
چیزی که این شهید داشت، اما آنرا در راه دفاع از ناموس خدا، با خدا معامله کرد…

«شهید مدافع حرم حسن علاء نجمه»

.

روزی توی یه دانشگاه دانشجویی به استادش گفت:استاد اگر شما خدا را به من نشان بدهید عبادتش می کنم تا وقتی خدا را نبینم اورا عبادت نمی کنم.
استاد به انتهای کلاس رفت وبه آن دانشجو گفت : آیا مرا می بینی؟ دانشجو پاسخ داد: نه استاد وقتی پشت من به شما باشد مسلما شما را نمی بینم. استاد کنار او رفت نگاهی به او کرد وگفت: تا وقتی به خدا پشت کرده باشی او را نخواهی دید…

.

امام چهارم فرمودند كه رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند خدا و من و هر پيغمبر مستجاب الدعوه ‏اى 6 طائفه را لعن‏ كرده‏ اند:

- آنكه بر كتاب خدا بيفزايد

- آنكه قضا و قدر خدا را دروغ بداند

- آنكه سنت‏ و روش مرا وانهد

- آنكه احترام خاندان مرا هتك كند

 - آنكه بزور پادشاه شود تا عزيزان خدا را خوار كند و آنان كه خدا خوارشان كرده عزيز كند

- آنكه غنيمت بيت المال مسلمانان را بخود اختصاص دهد و آن را حلال كند.

.

الخصال / ترجمه كمره‏اى ؛ ج‏1 ؛ ص 300

 .

.

سالهاست که می آید
هر کجا که تشییع شهدای گمنام باشد ،او نیز می آید
به این امید که شاید یکی از آنها فرزند خودش باشد

•
•
•
•
پ.ن:

آخر می دانی، پسرش خیلی مادری بود
جانش بود و مادرش . . .
خوب هم راه و رسم فرزندی را به جا آورد
پهلو شکسته ،بی نشان ،بی پلاک . . .

خوش به سعادت مادرانی که
این چنین در مقابل حضرت فاطمه(س) روسفید شدند.

.

.

.

کاش آدم ها شبیه ِ پُست هایشان بودنــــد ..
همینقدر زیبا ، همینقدر شسته رفته! همینقدر مهربان.همینقدر خـــــوب!
کاش ایمان داشتیم به نوشته هایمان..
ایمان ، باور ِ قلبی ست.. ایمان عمل است .. ایمان فقط حرف های زیبا نیست .. ایمان عمق ِ این نوشته هاست.. عمقی که باید نمود کند در روح و جسم و تن …
چرا هیچ کس شبیه ِ آنچه مینویسد نیست؟؟
خسته ام از اینهمه باور ِ شکسته شده..

کاش این مردم دانه های دلشان پیدا بود ..
کاش زُلال بودند ..

پ ن : اول خودمـــ

.

.

.

یونس ابن یعقوب از امام صادق علیه السلام  نقل کرد :‏ ‏[در خصوص مومنان] هر بدنی ک 40 روز آسیبی به آن وارد نشود، ملعون است و دور از رحمت خداوند.‏
گفتم: واقعاً ملعون است!؟ فرموند: بلـه.
‏گفتم: واقعاً!؟  باز فرموند: بلـه.‏
امام علیه السلام سنگینی مطلب را برای من مشاهده کردند و فرموند:‏ ای یونس! از جملـۀ بلا و آسیب به بدن، همین خراشِ پوست و ضربـه خوردن و لغزیدن و یک سختی و خطا کردن و پاره شدن بند کفش و چشم درد و مانند اینها است [نـه لزوماً مصیبت های بزرگ]

مومن نزد خداوند با فضیلت تر و گرامی تر از آن است ک [خداوند] بگذارد 40 روز بر او بگذرد و گناهانِ او را پاک ننماید؛ ولو ب یک غــمِ پنـهـان در دل، ک او نفهمد این غم از کجا حاصل شده است

به خدا قسم، وقتی یکی از شما سکـه های دِرهَم را در کف دست وزن می کند و متوجه نـقصـانِ آن شده و غصـه دار می شود، سپس دوباره وزن می کند و متوجـه می شود ک وزنش درست بوده، همین غصـۀ کوتاه و گذرا، موجب آمرزش برخی از گناهان اوست.

.

.

.

خیلی گران تمام شد این آب خواستن
یک مَشک از قبیلۀ ما یک عمــو گرفت

زینب شده شکسته غرورش، شنیده ای؟!
دستِ کسی ب کُنجِ الـنـگـویِ او گرفت…

در کوفه بیشتر ب قَـدَت احـتیـاج داشت
با آستینِ پاره نمی شد ک روو گرفت…

♦
لا تَـدعونی وَیـْکِ اُم البنین
دیگر مرا اُم البنین نخوانید…

السلـآمــ علیک ایها العبد الصـالـح، المطیعُ لله و لرسوله

.

.

.

بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ مُغَیَّبٍ لَمْ یَخْلُ مِنّا، بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ نازِحٍ ما نَزَحَ عَنّا،
به جانم قسم كه تو آن حقیقت پنهانى كه دور از ما نیستى. به جانم قسم تو آن شخص جدا از مایى، كه ابداً جدا نیستى.

بِنَفْسى أَنْتَ أُمْنِیَّةُ شائِقٍ یَتَمَنّى، مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ذَكَراً فَحَنّا
به جانم قسم كه تو، همان آرزوى قلبى و مشتاق الیه مرد و زنِ اهل ایمانى كه هر دلى از زیادت شوق او نالة مى زند.

بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ عَقیدِ عِزٍّ لا یُسامى بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ أَثیلِ مَجْدٍ لا یُجارى بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ تِلادِ نِعَمٍ لا تُضاهى
به جانم قسم تو آن عزّتی هستی که هم طرازی ندارد. به جانم قسم تو آن عظمتی هستی که هم قطاری ندارد. از آن نعمتهاى خاص عالى خداوندی، كه مثل و مانند نخواهد داشت.

بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ نَصیفِ شَرَفٍ لا یُساوى إِلى مَتى أَحارُ فیكَ
به جانم قسم كه تو از آن خاندان عدالت و شرفى كه احدى برابرى با شما نتواند كرد.

.

.

الهـی العـفو !

بـوی ِ نـاب ِ بهشـت می دهـد همـۀ نام های ِ قشـنگ ِتـو

می گذارمشان روی ِ زخــم های ِ د ِ لَ م ..

گفته بودی اَلجَبّـار

یعنی کسی که جُبران می کند همـۀ

شکستگی هایِ د ِ لَ ت را

گفته بودی اَلمُصَـوِّر

یعنی کسی که از نُـو می سازد همـۀ آنچه را ویـران شده است

درون ِ د ِ لَ ت گفته بودی

الشّافـی یعنی کسی که شفا می دهد

تمـام ِ زخم هایِ عمیق و نا علاج را هوای ِ دلـم سبک می شود

با زمزمـۀ نام هایِ زیبایت نَفـَس میـکِشَم در هوایِ مهـربانی هـایِ نابت …

.

.

.

بگذارید بعد از مرگم بدانند که همانطور که اساتید بزرگمان می گفتند نوکر محال است صاحبش را نبیند من نیز صاحبم را ، محبوبم را دیدار کردم اما افسوس که تا این لحظه که این وصیت را می نویسم، دیدار مجدد او نصیبم نگشت. بدانید که امام زمانمان حی و حاضر است و او پشتیبان همه شیعیان می باشد. از یاد او غافل نگردید…

محل دفن – گلزار شهدای بهشت زهرا ( س ) تهران – قطعه 24 ردیف 95 شماره 24