امیر المؤمنین علـــ❤ــی علیه السلام : « أصحابُ المَهدیِّ شَبابٌ لا کُهُولَ فِیهِم إلّا بِقَدرِ الکُهِل فِی العَینِ أوِ المِلحِ فِی الطَّعامِ وَ أقَلُّ الزّادِ المِلحُ » .

امیرالمؤمنین علــ❤ــی علیه السلام: « اصحاب مهدی علیه السلام جملگی جوانند و پیری در میانشان نیست ، مگر به اندازه سرمه در چشم یا نمک در غذا ، و کمترین چیز در غذا ، نمک است » .

                                                                      شیخ طوسی ، الغیبه ، ص476

روایت دارد که در آخرالزمان همه هلاک می شوند ، به جز کسی که برای فرج دعا می کند، گویا همین دعا برای فرج ، یک امیدواری است و یک ارتباط روحی با صاحب دعاست .

همین مرتبه ای از فرج است .

احتمال می دهم که روایت « إنَّ فی ذلک فَرَجَکُم » معنایش همین باشد . شما اگر موفق به این دعا شدید ، همین ، یک مرتبه از فرج است .

     حضرت آیت الله  بهجت(ره)

روزی شیطان، موسی (ع) را ملاقات کرد و به او عرضه داشت:« ای موسی! تویی آن انسانی که خداوند مهربان تو را به رسالت برگزیده و بی واسطه با تو سخن می گوید. و بدین خاطر از آبروی فوق العاده ای برخورداری. من یکی از مخلوقات خدایم، گناهی را مرتکب شدم وعلاقه دارم از آن گناه به درگاه حضرت حق توبه کنم! به پیشگاه  محبوب عالمیان واسطه شو تا توبه ام را بپذیرد».

حضرت موسی(ع) قبول کرد. از خداوند مهربان درخواست کرد:«الهی توبه اش را بپذیر».

خطاب رسید:« موسی! خواسته ات را قبول کردم.به شیطان امر کن به قبر آدم سجده کند، چرا که توبه از گناه ،جبران عمل فوت شده است».

موسی(ع) ابلیس را دید و پیشنهاد خدای متعال را به او گفت. ابلیس سخت عصبانی شد و با تکبر گفت:«ای موسی! من به زنده او سجده نکردم، توقع داری به مرده او سجده کنم!»

سپس گفت:« ای موسی! بخاطر اینکه به درگاه حق جهت توبه من شفاعت کردی، بر من حق دار شدی. به تو بگویم که در سه وقت مواظب ضربه من باش که هر کس در این سه موضع مراقب من باشد از هلاکت مصون می ماند:

 1- به هنگام خشم و غضب بیدار فعالیت من باش که روحم در قلب تو وچشمم در چشم توست و همانند خون در تمام وجودت می چرخم تا به وسیله تیشه خشم ریشه ات را بر کنم.
2- به وقت قرار گرفتن در میان جهاد متوجه باش که در آن وقت من مجاهد فی سبیل الله را به یاد فرزندان و زن و اهلش انداخته تا جایی که رویش را از جهاد فی سبیل الله برگردانم!
3- بترس از اینکه با زن نامحرم خلوت کنی که من در آن جا واسطه نزدیک کردن هر دو به هم هستم!»

خلاصة المنهج، ج1، ص37 ؛ امالی مفید، مجلس 19، ص172 ؛ شیخ کلینی ، کافی،ج2،ص314

امام باقر(علیه السلام ): مصیبتی از این بدتر نیست که جوانی، به خواستگاری دختر برادر مسلمانش برود اما پدر دختر به خاطر فقر ، او را رد کند و بگوید:من از تو ثروتمندترم و تو هم شأن من نیستی.

امام کاظـــ❤ــم (علیه السلام ) می ‏فرمایند:

▫️«مَنْ سَرَّ مُؤْمِناً بَدَأ وَ بِالنَّبِىِّ (ص) ثَنَّى وَ بِنَا ثَلَّثَ» (بحارالانوار، ج 71، ص 379)

کسی که مؤمنى را شاد کند، اول خدا را شاد کرده؛ دوم رسول خدا را شاد کرده و سوم ما اهلبیت را شاد کرده است و این خیلى ارزش دارد.

امام صــ❤ــادق(علیه السلام ) فرمودند:

▫️«مَنْ قَالَ لِأخِیهِ مَرْحَباً کتَبَ اللَّهُ لَهُ مَرْحَباً إِلَى یوْمِ الْقِیامَهِ» (بحارالانوار، ج 71، ص 298)؛

کسی که دوستش را (تشویق کرده و به او) آفرین بگوید، تا قیامت برای او آفرین ثبت می شود. آری، این دنیا بازار است. مواظب باشید. لحظه به لحظه مى ‏توانید با لبخندتان، با برخوردتان و با کمکتان سود جمع کنید.

 پیغمبر اکـــ❤ــرم(صلی الله علیه واله) فرمودند:

▫️«مَنْ أدْخَلَ عَلَى مُؤْمِنٍ فَرَحاً فَقَدْ أدْخَلَ عَلَىَّ فَرَحاً وَ مَنْ أدْخَلَ عَلَىَّ فَرَحاً فَقَدِ اتَّخَذَ عِنْدَ اللَّهِ عَهْداً وَ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ اللَّهِ عَهْداً جَاءَ مِنَ الآمِنِینَ یوْمَ الْقِیامَهِ» (فقه الرضا، 373)

هرکس مؤمنى را شاد کند، مرا را شاد کرده است. و هرکس مرا شاد کند، برای خود نزد خدا حسابی باز کرده و در قیامت در آسایش خواهد بود.

اميرالمومنين علی علیه السلام:

الشَّبابُ لا يَعرِفُ قَدرَهُ إلاَّ الشُّيوخُ، وَالعافِيَةُ لا يَعرِفُ قَدرَها إلاَّ أهلُ البَلاءِ، وَالصِّحَةُ لا يَعرِفُ قَدرَها إلاَّ المَرضى، وَالحَياةُ لا يَعرِفُ قَدرَها إلاَّ المَوتى؛

[ارزش] جوانى را جز پيران نمیشناسند؛
[ارزش] آرامش (آسايش) را جز گرفتاران نمى شناسند؛
[ارزش] سلامتی را جز بيماران نمى شناسند،
و[ارزش] زندگى را جز مُردگان نمى دانند.

المواعظ_العددیّة : ص۲۱۸

شيعَتُنَا… ، بَرَكَةٌ عَلى مَن جاوَروا سِلمٌ لِمَن خالَطوا

 شيعيان ما كسانى هستند كه…

براى همسايگانشان مايه بركت اند و نسبت به همنشينان خود در صلح و آرامش اند.

منبع: كافى ج ۲ ص ۲۳۶ ح۲۴

حال سزاوار است بدانيم زنان در حكومت قائم آل محمد، عليه‏السلام، چه مى‏كنند؟ چه كسانى هستند؟ چند نفرند؟ از كجا مى‏آيند و چه مسؤوليتى برعهده دارند؟ براساس برخى از روايات، حضور و نقش اين زنان ازنظر زمان و موقعيت، چهارگونه است:

الف) حضور پنجاه زن در بين ياران امام

اولين گروه از زنانى كه به محضر امام زمان مى‏شتابند آنهايند كه در آن ايّام مى‏زيسته‏اند و همانند ديگر ياران امام، عليه‏السلام، به هنگام ظهور در حرم امن الهى به‏خدمت امام، عليه‏السلام، مى‏رسند. در اين‏باره دو روايت وجود دارد:

روايت اول: امّ سلمه ضمن حديثى درباره علايم ظهور، از پيامبر روايت كرده است كه فرمود:
يعوذ عائذ من الحرم فيجتمع الناس إليه كالطّير الوارده المتفرقه حتّى يجتمع إليه ثلاث مأه و أربعه عشر رجلاً فيه نسوه فيظهر على كلّ جبّار و ابن جبّار…3
در آن هنگام پناهنده‏اى به حرم امن الهى پناه مى‏آورد و مردم همانند كبوترانى كه از چهار سمت به يك سو هجوم مى‏برند به‏سوى او جمع مى‏شوند تا اينكه در نزد آن حضرت سيصد و چهارده‏نفر گرد مى‏آيند كه برخى از آنان زن مى‏باشند كه بر هر جبار و جبار زاده‏اى پيروز مى‏شود.4

روايت دوم: جابربن يزيد جعفى، ضمن حديث مفصلى از امام باقر، عليه‏السلام، در بيان برخى نشانه‏هاى ظهور نقل كرده كه:
و يجيى‏ء واللَّه ثلاث مأه و بضعه عشر رجلاً فيهم خمسون امراه يجتمعون بمكه على غير ميعاد قزعاً كقزع الخريف يتبع بعضهم و هى‏الآيه الّتى قال اللَّه: أينما تكونوا يأت بكم اللَّه جميعاً إنّ اللَّه على كلّ شى‏ء قدير…5
به‏خدا سوگند، سيصد و سيزده نفر مى‏آيند كه پنجاه نفر از اين عده زن هستند كه بدون هيچ قرار قبلى در مكه كنار يكديگر جمع خواهند شد. اين است معناى آيه شريفه: هرجا باشيد خداوند همه شما را حاضر مى‏كند. زيرا او بر هر كارى توانا است.

پنجاه زن از سيصد و سيزده نفر!

نكته شگفت در اين دو روايت اين است كه مى‏فرمايد: سيصد و سيزده مرد گرد آيند كه پنجاه نفر ايشان زن هستند!

دوم آنكه: در روايتى كه نام ياران برشمرده شده است نام هيچ زنى وجود ندارد.6

در پاسخ اين شبهه مى‏توان گفت: اين چند نفر در زمره همان سيصد و سيزده نفر هستند. زيرا اولاً امام، عليه‏السلام، مى‏فرمايد: فيهم؛ يعنى در اين عده پنجاه زن مى‏باشد.

دوم: شايد تعبير مردان بدين سبب باشد كه بيشتر اين افراد مرد هستند و اين كلمه از باب فزونى عدد مردان، چنين ذكر شده است.

سوم: اگر مقصود همراهى خارج از اين عده بود امام مى‏فرمود: معهم، نه اينكه بفرمايد فيهم، زيرا اين سيصد و سيزده نفر مانند عدد اصحاب بدر برشمرده شده‏اند و همه ياران و فرماندهان عالى‏رتبه و ازنظر مقام و قدرت درحد بسيار بالايى هستند كه برخى با ابر جابه‏جا مى‏شوند و اينها بدون شك با بقيه مردم آن زمان فرق بسيار دارند. بنابراين اگر بگوييم آنها جزو همان سيصد و سيزده نفر هستند براى آنها رتبه و موقعيت ويژه قائل شده‏ايم و اگر بگوييم در زمره ياران ديگر حضرت باشند از امتياز كمترى برخوردارند.

ب) زنان آسمانى

دسته دوم چهارصد بانوى برگزيده هستند كه خداوند براى حكومت جهانى حضرت ولى‏عصر، عليه‏السلام، در آسمان ذخيره كرده است و با ظهور آن حضرت به همراه حضرت عيسى، عليه‏السلام، به زمين مى‏آيند.
ابوهريره از پيامبر، صلّى‏اللَّه عليه و آله، روايت كرده كه:
ينزل عيسى بن مريم على ثمان ماه رجل و أربع مائه امرأه خيار من على الأرض و أصلح من مضى.
عيسى‏بن مريم به همراه هشتصد مرد و چهارصد زن از بهترين و شايسته‏ترين افراد روى زمين فرود خواهد آمد.
آيا اين زنان از امتهاى پيشين هستند يا امت اسلامى زمان پيامبر، صلّى‏اللَّه‏عليه‏وآله، و معصومين، عليهم‏السلام؛ يا از دورانهاى مختلف؟ آنها از چه زمان و به چه علت به آسمان برده شده‏اند و براى عهده‏دارى منصبى در حكومت حضرت مى‏آيند يا براى مسايل ديگر؟ اينها پرسش‏هايى است كه اين حديث از آنها چيزى نمى‏گويد.

ج ) رجعت زنان

سومين گروه از ياوران حضرت بقيهاللَّه، عليه‏السلام، زنانى هستند كه خداوند به بركت ظهور امام زمان آنها را زنده خواهد كرد و بار ديگر به دنيا رجعت خواهند نمود. اين گروه دو دسته‏اند: برخى با نام و نشان از زنده شدنشان خبر داده شده و برخى ديگر فقط از آمدنشان سخن به‏ميان آمده است.
در منابع معتبر اسلامى نام سيزده زن ياد مى‏شود كه به هنگام ظهور قائم آل محمد، صلّى‏اللَّه‏عليه‏وآله، زنده خواهند شد و در لشكر امام زمان به مداواى مجروحان جنگى و سرپرستى بيماران خواهند پرداخت.
طبرى در دلائل الامامه، از مفضل‏بن عمر نقل كرده كه امام صادق فرمود:
همراه قائم [آل محمد، صلّى‏اللَّه‏عليه‏وآله] سيزده زن خواهند بود.گفتم آنها را براى چه كارى مى‏خواهد؟ فرمود: به مداواى مجروحان پرداخته، سرپرستى بيماران را به‏عهده خواهند گرفت. عرض كردم: نام آنها را بفرماييد. فرمود: قنواء دختر رشيد هجرى، ام ايمن، حبابه والبيه، سميه [مادر عمار ياسر]، زبيده‏ام خالد احمسيّه، ام سعيد حنفيه، صيانه ماشطه، ام خالد جهنّيه.7
صيانه ماشطه در زمان حضرت موسى مى‏زيسته است و مادر عمار ياسر در ابتداى بعثت به شهادت رسيد. حبابه در زمان على، عليه‏السلام، و قنواء در زمان امام حسن و امام حسين، عليه‏السلام، و بقيه در زمان‏هاى ديگر زندگى مى‏كرده‏اند.
اين گروه سيزده نفرى رجعت خواهند كرد و خداوند براى قدردانى از آنها، به بركت امام زمان آنها را زنده خواهد كرد.
در اين روايت امام صادق، عليه‏السلام، از آن سيزده زن فقط نام نه نفر را ياد مى‏كند. در كتاب خصايص فاطميّه8 به‏نام نسبيه، دختر كعبه مازينه، و در كتاب منتخب‏ البصائر به‏نام وتيره و أحبشيه اشاره شده است