.

.

قرّة بن قيس تميمى مى‏ گويد:

فراموش نمى ‏كنم هنگامى را كه زينب دختر فاطمه از كنار قتلگاه برادرش مى‏ گذشت، در حالى كه مى‏ گفت:

يا محمداه! يا محمداه! ملائكه آسمان بر تو درود مى‏فرستند، اين همان حسين است زير آسمان [بى‏ سايه‏ بان‏] قرار گرفته، به خاك و خون آغشته، و اعضايش قطعه‏ قطعه شده است.

يا محمداه! دخترانت اسير گرديده، فرزندانت كشته شده‏ اند، باد صبا گرد و غبارش را بر آنان مى‏ گستراند! [قرّة كه خود جزو لشكر عمر بن سعد بوده مى‏ گويد:] و الله [زينب‏] دوست و دشمن را به گريه انداخت! بطورى كه زنان صيحه زده، بر صورتهاى خويش سيلى مى‏ زدند.  و بنى‏ أسد- از اهالى غاضريه- حسين و يارانش را يك روز پس از كشته شدنشان به خاك سپردند.

.

.

نخستين گزارش مستند از نهضت عاشورا / ترجمه وقعة الطف، ص: 193