قال مولانا علی بن الحسین علیه السلام:إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ بِالسَّيْفِ أُولَئِكَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِيعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً.

امام سجاد علیه السلام فرمودند:

مردم زمان غیبت او

(امام مهدی علیه‌السلام)

كه معتقد به امامت وى هستند و منتظر ظهور او هستند، از مردم تمام زمان ها بهترند،
زيرا خداوند عقل و فهمى به آن ها داده كه غيبت در نزد آن ها حكم مشاهده را دارد!

خداوند آن ها را در آن زمان مثل كسانى می‌داند كه با شمشير در پيش روى رسول خدا (صلوات الله علیه واله) (عليه دشمنان دين) پيكار كرده‌‏اند.

آن ها مخلصان حقيقى و شيعيان راستگوى ما هستند كه مردم را به طور آشكار و نهان به دين خدا می‌خوانند.

 بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲