دعا مثل کاشتن نِشای برنج است. بسیار خوب!  دعا که کردم، مثل این است که برنج را کاشته ام. حالا این باید سیری کند و مراحلی را بگذراند تا درست شود و کارآیی اش تمام شود. نشای دعا را کاشته ای، اما کال است؛ باید برسد.

آن نماز گاهی این نقش را دارد که موجب می شود دعای کال تو رسیده شود. گاهی هم دعایت بر اثر توجهاتی که در دعا داشتی، رسیده است؛ اما باید پخته شود و به فعلیت برسد. اینجا نقش آن نماز و روزه این است که دعای خام تو را پخته می کند. گاهی هم دعایت کاملاً پخته و در ظرف آماده است، ولی باید در صف بایستی تا نوبت تو شود؛ این صورت سوم، همان بحث تسریع در اجابت است…

 ………..   آیت الله آقا مجتبی تهرانی