اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ

فِيهَا مِصْبَاحٌ
الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ
الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ
يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونِةٍ
لَّا شَرْقِيَّةٍ
وَلَا غَرْبِيَّةٍ
يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ
وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ
نُّورٌ عَلَى نُورٍ
يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاءُ

جابربن عبدالله گوید :

وارد مسجد شدم و امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) را ملاقات کردم.
حضرت فرمودند :

تعجب می کنم از کسی که این آیه را بخواند و معنایش را درک نکند.

گفتم : کدام آیه ؟
حضرت آیه را خواندند و فرمودند:

(مشکاه) محمد است صلوات الله علیه و آله

(مصباح) من هستم.

(زجاجه) حسن و حسین هستند

(کوکب درّی) علی بن الحسین است.

(شجره مبارکه) محمدبن علی است.

(زیتونه) جعفربن محمد

(لا شرقیه) موسی بن جعفر

( لا غریبه) علی بن موسی الرضا

(یکاد زیتهایضی) محمد بن علی

( لم تمسسه نار) علی بن محمد

(نور علی نور) حسن بن علی

(یهدی الله لنوره من یشا) مهدی عجل الله تعالی فرجهم است.